Vikan


Vikan - 06.01.1977, Blaðsíða 37

Vikan - 06.01.1977, Blaðsíða 37
y m við holum, og þar gildir það sama, hvort sem rœtt er um vegagerð eða stjómmál. Höft eru allsstaðar til vandræða. — En þú bjóst sjálfur til holumar læddi ég út úr mér. — Já, en sjáðu. Mér hefði ekki tekist það, ef ég hefði ekki verið feftur í framkvæmdum. Ef ég hefði fengið að vinna minn veg eins og ég vildi. Með þeim vélum, sem ég þurfti. Fengið það efni, sem ég þurfti á réttum tímum, mannskap eftir þörfum, og ég ekki verið heftur í framkvæmdum, þá hefði ég séð til þess, að haftastefnan endur- speglaðist ekki i veginum og holur ekki verið til. — Segðu mér nú eitthvað frá Amerikudvöl þinni, Sverrir, hvem- ig á því stóð að þú fórst út í þennan ákveðna „bransa”, hvemig gekk o.s.frv. — Það liggur allt fyrir eins og opin bók, Guðmundur minn. Ég er nú þannig gerður, að mér er þvert •im geð að sitja auðum höndum. Ég uni mér ekki nema eitthvað sé að gerast. Helst að ég sjálfur sé að gera eitthvað. Þar spilar tvennt inn í, athafnaþráin og nauðsyn þess að hafa eitthvað handa á milli, en þessu hefi ég vanist allt frá því að ég var ungur strákur. Hvar ert þú uppalinn, spurði ég. — Ég fæddist héma í Reykjavík og ólst hér upp. Ég var auðvitað í sveit á sumrin, eins og algengt var með unglinga i þá daga. Ég man, að amma gamla sagði við mig, að þá hefði ég sungið hvað best, þegar ég var að sækja kýmar á kvöldin, gekk á eftir"þeim með hríslu í hendi og söng hástöfum. — Þú hefur semsagt komist uppá að kyrja fyrir kýmar? — Alveg rétt. Ég er sannfærður um, að í rauninni séu þær kúnstner- ískar í eðli sínu. — Ert þú hrifinn af kúm, Sverrir? — Þær em næmar fyrir sönglist, og ég er sannfærður um, að sönglistin er þeim í blóð borin. Hefur þú nokkumtíma tekið eftir því hvemig þær anda? Ég varð að læra það í fleiri ár til að komast í hálfkvisti við þær. Hefurðu hlustað á kú baula í sveitakyrrðinni? Þú ætlaðir að segja mér eitthvað frá Ameríkudvöl þinni... —Já, þó það nú væri. En það hófst nú eiginlega með kúnum í sveitinni... — Biddu með bölvaðar beljum- ar... Þarna ts» Sverrir 'hress og kátur. — Eg fór til Kalifomiu og þar á tónlistarskóla. — Varstu þar lengi? — Maður hafði nú aldrei mikið af peningum í þá daga, en námið var dýrt. Ég hefi líka alltaf verið þannig gerður að vilja frekar gera eitthvað til að afla mér peninga, heldur en sitja á skólabekk. Þcssvegna varð vist minna úr skólasetu heldur en . annars. En söngnámið stundaði ég þama töluverðan tíma og hafði ágætan kennara. Meðal nemenda í skólanum var stúlka aði nafni Janet Murphy, sem stundaði þar píanó- nám. Viðkynntumstfljótlega, ogþar kom að við ákváðum að ganga í hjónaband, sem við og gerðum nokkru siðar. Þá kom auðvitað að þvi, að ég varð að útvega mér eitthvað að gera, til að sjá okkur farborða, og þá var það, að ég keypti mér vömbíl og hóf akstur fyrir.ýmsa verktoka. — Þeirra á meðal var faðir hennar, sem átti stórt verktaka- fyrirtæki, og fyrir hann keyrði ég Auðvitað ekki sá, sem ber allar byrðaraar. Hann var nýbúinn að kaupa Karúsó- plötu á útsölu. Einn vörubilanna, sem Sverrir átti, ásamt aftanívagni. — Nei, þær vom svo þolinmóðar og rólegar. Og þær komu mér á strikið. Þess á milli vtu- ég eins og hver annar strákur í Reykjavík, skautaði á Tjöminni, tindi ber í öskjuhlíðinni, hékk aftan í bílum upp Bakarabrekkuna, fór á skiði á vetuma, og fór svo í söngtina hjá Pétri Jónssyni ópemsöngvara. Það var meðal annars hann, sem kom mér til að fara til Ameríku til frekara söngnáms. Guðmundur Jónsson vinur minn var þá nýkom- inn þaðan og hreif mig með söng sinum. Ég hugsaði auðvitað sem svo, að fyrst Guðmundur gæti þetta, þá hlyti ég að geta það lika, og því tók ég þessa ákvörðun, sem ég sé aldrei eftir. — Hvert fórstu til Bandaríkj- anna? töluvert. Þar kom svo, að ég festi kaup ó húsi þar ytra og fjölgaði við mig vömbílum, og allt gekk þetta vel. Svo stofnaði ég mitt eigið fýrirtæki og nefndi það „Runólfs- son Tmck & Materials Co.”, og svona gekk þetta koll af kolli, að ég kom mér upp afgreiðslustöð fyrir vömbilana og eigin verkstæði.og um það er lauk, — þegar ég seldi fyrirtækið, þá hafði ég 8 stóra tmkka með aftanivögnum fyrir utan smærri bíla og ýmis verkfæri.. og þar á meðal spotmixarann fræga og ýmislegt annað. — Hvemig stóð ó því að þú eignaðist þennan spotmixara? — Tengdafaðir minn hafði m.a. tekið að sér að sjá um flugbrauta- lagningu fyrir Douglas verksmiðj- umar, utan ýmissa vegaiagninga,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.