Vikan - 06.01.1977, Blaðsíða 42

STJÖRMJSPA
Hrúlurinn 2l.mars 20.apríl
Bíddu þess ekki allt-
af að aðrir eigi frum-
kvæðið. Ef þú tekur
ekki sjálfur rögg á
þig er hætt við, að
ýmislegt mistakist.
Fjármálin eru ekki í
nógu góðu lagi.
\auliA 21.apríI 21.maí
Um miðja vikuna er
líklegt, að þú hittir
fólk, sem langt er
siðan þú hefur séð.
Leggðu nú veraldleg
kappsmál á hilluna
um hríð og hugsaðu
fremur um menn og
málefni.
Tvíburarnir 22.mai 21. júní
Þú hefur verið hepp-
inn upp á síðkastið
og allt hnigur í þá
átt, að prófraun, sem
þú verður að gangast
undir á næstunni,
muni ganga þér í
haginn. Happalitur
er vínrautt.
Krabbinn 22.júní - 23.júlí Ljónið 24.júlí -24.ágúst
Ýmislegt bendir til
þess að böm þessa
merkis eigi ferðalag
fyrir höndum, eink-
um þau, sem fædd
eru 22.-26. júni.
Ekki verður þó séð,
hvort ferðalögin eru
löng.
Það er hollt að minn-
ast þess, að ekki er
allt fengið með vei*
aldlegum gæðum
Þess verður að gæta
að hin andlegu og til
finningalegu verð
mæti dragist ekki
aftur úr.
Þú ættir að endur-
skoða helstu út-
gjaldaliði þína og at-
huga hvort þú finnur
ekki gat á bókhald-
inu. Þú átt í ein-
hverjum vanda og
skalt ekki draga
lengur að leita ráða.
Vogin 24. scpl. 23. okl.
Sennilega þarftu að
gera gömlum vini
greiða, sem þú hagn-
ast fremur á, er öll
kurl koma til grafar.
Þú ættir að auka
þekkingu þina á ein-
hvem hátt.
Sporðdrckinn 24.ok(. - 23.nót. BojJmaðurinn 24.nó». 2l.dcs
Þetta verður fremur
hversdagsleg vika,
en þó er ýmislegt,
sem þú verður að
vara þig á einkum þó
að hafa ekki eftir
neitt, sem þú hefur
ekki vissu fyrir.
Viss persóna gerist
heldur nærgöngul og
uppáþrengjandi, en
þú skalt ekki hika
við að láta meiningu
þína í ljósi, áður en
verra hlýst af.
Happatalan er átta.
Slein{{eilin 22.des.-20.jan. Valnsberinn 2l.jan. I9.fcbr. Fiskarnir20.fcbr. 20.mars
Gættu þín á allri
óþarfa bjartsýni í
fjármálum, því hún
er ótímabær. Þú
færð erfitt verkefni
til úrlausnar, sem þú
þarft á öllu þínu að
halda til að leysa af
hendi.
Taktu ekki nærri þér
þótt persóna, sem þú
bjóst við stuðningi
af, reynist fráhverf.
Þú skalt bara taka
þessu með heim-
spekilegri ró, því
málin eiga eftir að
breytast.
Einn úr fjölskyldu
þinni þarfnast þess
að vera í nánari
tengslum við þig en
hingað til. Vikan
verður skemmtileg og
ef til vill nokkuð
rómantísk á sina
það er sem byrði sé tekin af herðum
kvennanna.
Málfríður ljósmóðir gengur inn-
fyrir og snýr sér beint að sængur-
konunni. Hún sér strax að eitthvað
er óeðlilegt og athugavert við
burðinn. En með lipmm og æfðum
höndum tekst henni að rétta fóstrið,
sem ber skakkt að. Stundu síðar
fæðist barnið.
Dísa er meðvitundarlaus og sér
því ekki skelfinguna sem speglast í
augum kvennanna þriggja við rúm-
ið. Bamið er lifandi, en þessi litla
stúlka, sem hér lítur dagsins ljós, er
hræðilega vansköpuð.
Fætur hennar em snúnir, höfuðið
situr skakkt á herðunum og það er
eins og vinstri hliðin sé mun styttri
þeirri hægri. Á þessum litla van-
skapaða likama er svo lítið, fallegt
barnshöfuð umvafið dökkum lokk-
um. En það snýr til vinstri og hallar
undir flatt.
Á meðan Málfríður sinnir sæng-
urkonunni, tekur Halla barnið og
laugar það, klæðir og leggur í
vöggu.
Innan stundar kemst Dísa til
meðvitundar, hún er yfirkomin af
þreytu, en léttirinn að vera laus við
þjáningarnar er mikill. Henni er
sýnt barnið í vöggunni og sagt, að
það sé stúlka. Þar sem barnið liggur
í vöggunni með sængina yfir sér
sést ekki hve vanskapað það er.
Því brosir móðirin unga sæl og
glöð yfir fallega litla andlitinu og
signir yfir dóttur sína óvitandi um
bæklun hennar.
Um leið og Dísa hallar sér aftur á
koddann, snýr. hún sér að móður
sinni og spyr:
„Hefur nokkuð heyrst frá
honum?”
En móðir hennar hristir höfuðið.
,,Ekki ennþá,” svarar hún, ,,en
Stefán mun ætla að skreppa úteftir
og tala við hann.”
Konumar þrjár yfirgefa nú bað-
stofuna. Þær ætla að fá sér sængur-
konukaffi í eldhúsinu og einnig
þurfa þær að ræða hvemig best
muni að sýna móðurinni bæklun
barnsins , svo að það verði henni
ekki ofraun.
Málfríður hefur verið ljósmóðir
í þessari sveit i fimmtán ár en aldrei
fyrr hefur neitt þessu líkt borið fyrir
hana. Hún hefur verið heppin í
starfi og konurnar í sveitinni bera
fullt traust til hennar.
Á þessum bæ er henni ætíð
fagnað sem góðum vini. Halla er
æskuvinkona hennar og ein dóttir
gömlu konunnar var fermingarsyst-
ir hennar.
Málfríði er því vel kunnugt um
hvað fyrir Disu litlu kom í Vall-
holtsdvölinni og hún vorkennir
þessu vinafólki sínu af öllu hjarta.
Þær leggja nú á ráðin, hvemig
hægt sé að undirbúa Dísu til að sjá
bamið og hvernig eigi að tilkynna
föðumum atburðinn. Stefáni er svo
falið að fara að Vallholti og ræða
einslega við Jón bónda og tala hann
til að líta á málið af mannúð og
skynsemi.
Skömmu eftir að Stefán er riðinn
úr hlaði em þær Aðalbjörg og ljósan
staddar í baðstofunni. Dísa og
bamið em sofandi, svo þær ræða
saman í hálfum hljóðum. Málfriður
spyr frétta af Halldóm vinkonu
sinni, sem flust hafði til Kanada tólf
ámm fyrr og reynir að dreifa huga
gömlu konunnar með fréttum úr
sveitinni.
Skyndilega heyrist umgangur og
hávaði frammi og áður en varir
snarast maður inn í baðstofuna. Þar
er kominn Jón Grímsson bóndi á
Vallholti. Hann er að koma úr
kaupstað og er vel hreifur af víni.
Stefán hefur hann ekki hitt, en frétt
að sent hafi verið eftir ljósmóður að
Gili.
Og nú stendur hann hér i bað-
stofunni og nær til lofts á milli bita.
,,Er fæddur sonur?” hrópar
hann.
Málfríður ljósmóðir verður fyrir
svömm.
„Önei,” segir hún og gengur að i
vöggu barnsins. „En ég vona, að ;
þessi litla dóttir sé ekki síður
velkomin. Þeim mun ekki veita af
öllum tiltækum styrk mæðgunum,
eins og þú getur sjálfur séð.”
Og ljósan lyftir sænginni af
barninu og losar um reifana.
Jón Grímsson starir um stund á
afkvæmi sitt, síðan öskrar hann
upp.
„Þetta! Ætlist þið til að ég
gengist við þessu? Þvílíkt djöfuls
afstyrmi!” Þaðerþvílíkast, að hann
ætli að hrifsa barnið og fleygja því,
en þá gengur Málfríður fram með
hnefann á lofti og segir:
„Gættu þín maður, að þú gerir
ekkert sem þú gætir iðrast.”
Enginn hefur tekið eftir því, að
Dísa er vöknuð, nú ris hún upp í
rúminu og sér dóttur sína í vögg-
unni, lítinn snúinn likamann, og
heyrir formælingar barnsföður síns.
Þetta er henni ofraun og með sám
andistarópi hnígur hún útaf. Móðir
hennar hleypur til, þegar hún sér
dóttur sína liggja náföla á koddan-
um.
„Guð varðveiti þig Jón Gríms-
son, þú hefur drepið hana,” verður
henni að orði.
En bóndinn á Vallholti skeytir
ekki um orð hennar, hann ryðst út
úr baðstofunni og öskrar. „Megi
andskotinn eiga ykkur allar.” Úti
þrifur hann hest sinn, snarast á bak
og þeysir burt.
Þórdís á Gili er ung og hraust og
lifir þvi af þessa erfiðu fæðingu og
áfallið, sem hún hlaut, þegar hún
komst að raun um að barn hennar er
42VIKAN 1. TBL.