Vikan - 10.02.1977, Blaðsíða 59

kikti við og við á Daisy og
ma.iorinn.
— Auminginn, er hún ekki
indæl? sagði Daisy, og strauk
majornum um hnakkann.
Eftir augnablik verður hún orðin
að klessu, sagði majorinn stuttur í
spuna.
Músin reis upp á afturlappirnar
og horfði á þau litlu skínandi
augunum sinum og nartaði svo
áfram í ostinn, en var ekki eins
gráðug og fyrst.
— Nú er hún södd, bitinn hefur
verið of stór, sagði Daisy.
Smásaga
eftir
Arthur Omre
— Trassi, það er sjálfsögð regla
að halda slíku til haga.
Það var greinilegt, að mikil veisla
var nú haldin hjá músafjölskyld-
unni inni í veggnum. Tístið í þeim
heyrðist vel.
Daisy horfði á majorinn sínum
fögru dádýrsaugum og tók utan um
hálsinn á honum, kyssti hann og
hvíslaði: — Henry, þau eiga sjálf-
sagt mörg börn, er það ekki sætt....
En majorinn var ekkert fyrir
kelirí þessa stundina. Hann pakkað
músagildrunni inn, greip sólhattinn
sinn og þaut af stað.
Verslunin, sem seldi músagildr-
una, átti ekki fleiri, þeir höfðu selt
þá síðustu. Eigandinn kom og
afsakaði þetta, hann hafði keypt
lítið magn af sölumanni, sem var á
ferðinni, og það síðasta af þeim
hafði hann selt um borð í skip. Það
var enginn vafi á því, að þær voru
En nú fór músin að toga í stykkið
með tönnunum og litlu framlöppun-
Um sínum.
— Nú fær hún höggið, sagði
majorinn sigurviss.
Daisy þrýsti sér þéttar að honum
og skalf. Nú gerði músin loka-
atrennuna, og sjá, — þarna sat hún
sigri hrósandi með oststykkið í milli
lappanna, hjó tönnunum í það og
rann svo hljóðlega meðfram eldhús-
bekknum og inn í holu sína.
— Fratgildra, sagði Daisy.
— Hvaða vitleysa, sagði major-
inn yfirlætislega.
Daisy setti músagildruna varlega
Upp á borðið. Majorinn greip hnif
og potaði í hana. — Svolítið stirð og
ný, en nú skal ég sýna þér, sagði
majorinn.
En það var sama hvað majorinn
teyndi, gildran var uppspennt, og
ekkert þýddi að ýta við henni.
— Fratgildra, sagði Daisy.
— Ég vil ekki heyra þetta, sagði
majorinn sármóðgaður. — Hún er
ensk. Það var ábyrgðarseðill í
kassanum, farðu og sæktu hann.
— Maður hirðir ekki svoleiðis, ég
brenndi honum. Ný músagildra
kostar aðeins tvo shillinga.
framleiddar í Englandi undir vöru-
merkinu „Skjótur dauðdagi”.
— Við verðum að reyna að gera
við hana, sagði verslunarmaðurinn.
— Gjörðu svo vel, reyndu bara,
sagði majorinn.
Maðurinn kastaði skrúfu á fjöðr-
ina, svo stærri skrúfu, svo þungri
skrúfu. En ekkert skeði.
Afgreiðslumaðurinn reyndi með
hamri fyrst laust, svo fastara, en
ekkert dugði.
Fleiri spreyttu sig á gildrunni,
þeir héldu áfram í klukkustund,
viðskiptavinirnir komu og fóru.
En nú var mælirinn fullur. Maj-
orinn greip músagildruna og þaut
niður í viðskiptamálaráðuneytið.
Hann var sveittur, og silkiskyrtan
limdist við líkama hans, blóðrautt
andlitið var svita storkið. Það var
ákaflega heitt.
Majorinn hafði auðvitað stjórn á
sér, hann setti músagildruna á
skrifborðið og lagði málið fyrir
yfirmanninn, sem var major Brown.
Hann horfði fullur áhuga á músa-
gildruna og stakk blýantnum sínum
í fjöðrina. Nei, árangurslaust. Svo
tók hann gildruna kæruleysislega
upp og þrýsti fast með þumalfingr-
Fáum nýja sendingu af
SUBARU
fyrir miðjan janúar
VINSAMLEGAST ENDURNÝIÐ PANTANIR
BÍLLINN — SEM ALLIR
TALA UM
framhjóladrifsbíll
sem veröur
fjórhjóladrifsbíll meö einu
handtaki inni í bílnum —
sem þýöir aö þú kemst
nærri hvert sem er á
hvaöa vegi sem er.
SUBARU
fjórhjóladrifsbíllinn, sem klifrar eins og geit,
vinnur eins og hestur en er
þurftalítil! eins og fugl.
VERÐ CA. KR. 1,950 ÞÚSUND
INGVAR HELGASON
Vonorlandi v'Sogoveg — Simar 84510 og 8451 1
6. TBL. VIKAN 59