Vikan - 24.03.1977, Qupperneq 3

inað en styrjöld
__ Kjarval málaði
þessa mynd af
mér rúmlega tvitugum.
Þé var ég með Lif og list.
__ Ég lét skíra krakkana til
kaþólskrar trúar og el þnu upp í
þeirri trú. Pressa þau þó ekki.
__ Það er komið eitthvert helvitis
snobb i þetta. Það er slæmt.
samur hér, segir Steingrímur, en ég
get ekki annað en dáðst að því,
hvernig hann fer að því að finna
nokkurn skapaðan hlut í þessari á
sinn hátt sjarmerandi óreiðu. Boru-
legir kjallaragluggar bera harla litla
birtu inn, en Steingrimi finnst það
ekkert tiltökumál, hann fær næga
birtu frá sterkum perum í löngum
snúrum, sem hann hengir upp, þar
sem hann vill fá birtu hverju sinni.
Úr miðju loftinu hangir skipslugt,
og nokkur kerti auka á stemmning-
una.
Myndir eru út um allt, sumar enn
i mótun. — Ég er að undirbúa
næstu sýningu, segir Steingrímur,
33. sýningu mina. Það verður 70
mynda sýning í Eden um páskana.
Selfoss og nágrenni, á hún að heita.
Það er eiginlega orðin hefð, eða
eigum við að segja óskráður
samningur á milli okkar Braga í
Eden, að ég sýni hjá honum um
páska. Ég virði Braga ákaflega
mikils. Annars er ég með litið hérna
að sýna ykkur, þetta er út um
hvippinn og hvappinn hjá fólki. Ég
safna því saman á sýninguna.
Stærsta myndin er á trönum,
málverk af Völlum í ölfusi, þar sem
býr Björn Jónasson. önnur er í
mótun, mynd af kletti í Hveragerði.
Þarna má einnig sjá tvær konu-
myndir, sem Steingrími þykir
sýnilega talsvert til koma. önnur
heitir þvi einfalda nafni „Kona,”
hin nefnist „Einkadóttirin,” báðar
málaðar á siðasta ári.
— Þessi er hins vegar alveg ný,
segir Steingrimur og bendir okkur á
tússteikningu af veðurbitnum sjó-
manni. Ég fór í róður með
Hólmsteini 3., miklu aflaskipi frá
Stokkseyri. Þetta er kapteinninn,
Öskar Sigurðsson, hefur stundað
sjóinn árum saman við suður-
ströndina, kjarnakarl, hraustastur
allra. Ég teiknaði þessa i lúkarnum,
rétt náði að festa hann á blað,
meðan hann át kjötsúpuna. Svona
karlar hafa ekki tíma til að sitja
fyrir.
— Þekkið þið annars þennan?
Kjarval gerði þessa mynd af mér
um tvítugt. Þá var ég með Líf og
list. Fín mynd.
Síðan bendir Steingrimur okkur á
yfirlætislitið plakat innan um ýmsa
aðra hluti á einum veggnum. —
Þetta er mitt mottó, segir hann:
„The war that want go away.”
— Af hverju? spyr ég.
— Lífið er ekkert annað en
styrjöld, segir Steingrimur. Það
hefur mér reynst. Sama þó ég reyni
að fara með friði, ég lendi alltaf i
___Það er sama þó ég reyni að fara
með friði, ég lendi alltaf í striði.
Vellir í ölfusi i mótun
stríði. Þó helst, þegar ég er hvað
friðsamastur.
Við tökum nokkrar ljósmyndir,
og það útheimtir töluverðar leik-
fimiæfingar í þessari stórkostíegu
óreiðu. Svo rennum við heim í
Hlíðarhaga í Hveragerði. Á leiðinni
skoðar Steingrímur landslagið eins
og málverk.
Lady Lacy 2., bráðfalleg sjö
mánaða tík, fagnar okkur vel. —
Gjörið þið svo vel, segir Steingrím-
ur, þetta er slotið. Og hann sýnir
okkur heimili sitt, gömlu kaffistof-
una við kulnaða hverinn, með engu
minna stolti en venjulegur borgari
sýnir nýbyggt 200 fermetra ein-
býlishús.
Og nú vantar mig kvikmyndavél.
Það er ómögulegt að setja Stein-
grím á prent. Hann fer um húsið
eins og hvirfilvindur, bendir okkur
á eitt og annað, og við megum hafa
okkur við að missa ekki af neinu.
12. TBL. VIKAN 3