Vikan - 19.10.1978, Blaðsíða 48

antih ~A/nA\A/,
V GLER J SÍMÍ 16820
SIGTUNI 1 REYKJAVIK
mæli, Hún hafði boðið honum ást sina
og hann hafði hafnað henni. Aldrei
skyldi hann fá um hana að vita!
Kalli beit á jaxlinn og gekk með tárin í
augunum í áttina til hestanna.
Kalli stóð fyrir utan rústirnar og
hljóp i blindni að Gránu og Herkúlesi.
„Heim, Grána mín. Við skulum fara
heim.” Hún fór á bak, hvatti hestinn
vingjarnlega og lét hryssuna ráða
ferðinni yfir heiðina. Þokan faldi
hættulegar gjár og gjótur undir lyngi og
stargresi.
Á leiðinni reyndi Kalli að gleyma
þessum sára atburði, og hún var þvi
fegin og þakklát, að hesturinn réði
ferðinni. En rödd Tomma hljómaði án
afláts i höfði hennar.
„Ég elska þig, Kalli. Ég elska þig”.
Svo hann elskaði hana. Samt hafði
hann varpað hénni frá sér — hafnað
fyrstu tilraun hennar til að sýna honum
ástúð. Hún skildi þetta ekki.
Stolt Tomma hafði komið í veg fyrir
alla von um bætta sambúð þeirra. Hann
hafði alltaf verið hrokafullur og stoltur.
Hann var karlmaður og áleit því vist, að
hann réði ferðinni. .Því hafði hann
hörfað, þegar hún leitaði á og reyndi að
sýna honum, hverjar tilfinningar hennar
væru.
Nú, ef Tommi vildi hafa það þannig,
skyldi hann fá það. Stolt þekkti hún af
eigin raun.
Samningur, sagði hann. Þá héldi hún
sér við samninginn. Hún ætlaði enn að
giftast honum og Moorhill myndi njóta
góðs af sameiningunni — þótt hún gerði
þaðekki.
Kalli hvatti hestinn sporum. Moorhill
var á næstu grösum og hana greip und-
arlegur léttir um leið og hún reið inn á
hlaðið.
Eva og Pétur voru að ljúka við að
borða, þegar Kalli fór úr stígvélunum
við eldhúsdyrnar og gekk inn.
„Þér komið snemma — við áttum
ekki von á yður fyrr en seint.” Eva ýtti
stólum frá borðinu, en Kalla tókst að
brosa.
„Nei, þetta fór ekki eins og til var
ætlast.” Hún gekk að eldinum. „Er
einhver súpa eftir?”
STULKAN
KALU
„Já, auðvitað, ungfrú Rowe. Á ég að
sækja hana?"
„Nei, það er í lagi, Eva, engar
áhyggjur. Ég skal hita hana upp.” Hún
hugsaði um matinn, sem hún hafði tekið
til. Var Tommi að borða hann einn, um-
vafinn mistrinu við Teignhead?
Hafði hann áhyggjur af henni,
óttaðist hann um hana? Leið honum
jafnilla og var hann jafnörvæntingar-
fullur og hún?
Kalli leit á Pétur. „Þið megið fara
snemma, ef þið viljið,” sagði hún og
brosti dapurlega. „Farðu út með Evu
eðaeitthvaðálika.”
„Þakka yður fyrir, fröken,” sagði
Pétur, brosti fyrst til hennar og svo til
Evu.
Þau fóru bæði út og Kalli heyrði þat
tala saman, meðan Pétur fór I skóna.
Skyndilega heyrðist hófatak úti á
hlaði. Kalli fékk hjartslátt. Tommi var
að koma heim. Eitt andartak gleymdi
hún biturri ákvörðun sinni; hún þráði
svo ofur heitt að hlaupa út og heilsa
honum — faðma hann að sér, kyssa
hann, segja honum að láta ekki eins og
asni, hlæja að stolti hans, uns hann
hefði kyngt þvi.
En hennar eigið stolt hélt aftur af
henni. 1 þess stað hélt hún áfram að
borða og leit varla upp, þegar hann kom
inn i eldhúsið.

'iilS' -'iUS' J'Á
0
Scructölitn mcb Ulíjatcint (ilcv or Inmpn.
DUROANTIK
VIÐARLÍKISBITAR UR POLIURETAN
GífA OTRUIEGUSTU MOGUIEIKA VIO INNRETTINGU IBUDA
EDA VINNUSTAÐA
SVO AUÐVEIDIR I UPPSETNINGU AD OTRUIEGT ER
PANTANIR OSKAST SOTTAR GJORIÐ SVO VEl AÐ IITA INN
Greiðsluskilmálar

Antilt
il íl»l rr
''ÚJS' 'VAi
BINNI & PINNI
48VIKAN 42. TBL.