Vikan - 02.11.1978, Qupperneq 23

— Hann er að heiman, sagði hann
klökkur. — Þá hefur mamma þrátt fyrir
allt fyrirgefið mér, að ég skyldi lenda í
þvi að veðsetja allt silfrið hennar. Og að
ég skyldi kroppa allar gullfyllingarnar úr
gervitönnunum hennar, sem stóðu í
glasi á náttborðinu .
Það lá við, að Kristoffer tráraðist. Svo
fór fangavörðurinn, og Kristoffer beit i
gerkökuna. Hún var grjóthörð, þetta var
eins og að bíta í járn . . . JARN!
Kristoffer flýtti sér að brjóta kökuna í
tvennt... og járnsög kom i ljós.
Hann hló, svo skein i öll svörtu
tannbrotin.
Hann flýtti sér að stinga söginni undir
dýnuna, og þegar fangavörðurinn kom i
eftirlitsferð um kvöldið, sat hann á dýn-
unni, blistraði glaðlega, og lét sem
ekkert væri.
Er nóttin kom og Ijósin voru slökkt,
flýtti Kristoffer sér að ráðast til atlögu
við járnrimlana með söginni. Þetta var
þrælavinna, en jafnvel þó svitinn sprytti
fram á enni hans. gafst hann ekki upp,
fyrr en honum hafði tekist að saga eina
þeirra næstum alveg í sundur.
Hann hélt áfram að saga nótt eftir
nótt. Hann var löngu búinn að skipu-
leggja sjálfan fióttann. Hann vissi
nákvæmlega, hvað hann ætlaði að gera,
strax og hann væri sloppinn út um
gluggann. Hann ætlaði að hraða sér til
jámbrautarstöðvarinnar og ná i lestina
til Parisar. Þegar fangaverðirnir
uppgötvuðu, að klefinn væri tómur,
væri hann löngu kominn yfir landa-
mærin. Þeir yrðu að bita i það súra epli,
að refsifangi 45670, Kristoffer Hansen,
væri sloppinn þeim úr greipum. Því þá
sæti hann í Paris og duflaði við
kvenfólkið.
— Jæja, sagði hann ánægjulega,
þegar hann lauk við að saga í sundur
siðustu stöngina, eða réttara sagt það
mikið, að vandalaust væri að kippa
henni í sundur. — Nú skortir aðeins
eitt á, að ég geti stungið af.
Allt annað var í lagi. Hann hafði lök
til að láta sig síga út um gluggann, stiga
til að komast yfir múrinn átti hann líka
Hann hafði klambrað stiga saman úr
gömlum gólffjölum og geymdi hann nú
á bak við burknatrén í fangelsisgarð-
inum. Hann átti nóga peninga fyrir
farinu og hafði fengið einn af hinum
fingrafimu félögum sinum til að útbúa
falsaðan passa i prentsmiðju fangels-
isins. Það var sem sagt aðeins eitt, sem
á skorti — og hann gat áreiðanlega feng-
ið hinn vingjarnlega fangavörð til að
leysa þann vanda fyrir sig. Hann hafði
alltaf verið mjög greiðvikinn við
fangana.
Hann bar sem sagt bón sína upp við
fangavörðinn, sem sagði, að sér yrði ekki
skotaskuld úr því að verða við henni. En
þegar hann kom niður á varðstofuna,
fór hann að hugsa málið betur og ræddi
það við hina fangaverðina. Og þeir voru
ekki lengi að bregða sér upp til Krist-
offers og rannsaka klefann hans.
Svo það varð ekkert úr því, að
vesalings Kristoffer tækist að flýja. Þar
að auki fékk hann 18 mánuði sem
viðbótarrefsingu.
— Fjandinn sjálfur, að ég skyldi vera
svona heimskur, sagði Kristoffer oft við
sjálfan sig, þegar hann sat á fleti sínu og
hugleiddi hina misheppnuðu flótta-
tilraun.
Hann hafði beðið fangavörðinn að
útvega sér timaáætlun yfir Parísarhrað-
lestina.
::

Ein stutt
tvær langar
ry7 - Þótt þú búir úti á landi getur þú samtsem
áður notfært þér smáauglýsingar
Dagblaðsins. Smáauglýsingaþjón-
usta blaðsins svarar í símann
fyrir þig og sendir þér öll tilboð
sem berast, með næsta pósti,
eða les þau upp í símann.
Öll þessi þjónusta er þér að kostnaðarlausu,
utan venjulegs birtingarverðs auglýsingarinnar.
Dagblaðið,smáauglýsingasími 91-27022.
BIABIB
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
44. tbl. Vlkan 23