Vikan - 02.11.1978, Síða 36

Þeirri tilfinningu afl halda ö sinu eigin barni i
fyrsta sinn er ekki nokkur leið að lýsa, segir Ragnheiður.
Lffsundrið mikla
3. grein
Áætlanir okkar Ragnheiðar varðandi
fæðinguna fóru reyndar allar út um þúfur.
Við höfðum hugsað okkur svokallaða
franska fæðingu samkvæmt kenningum
franska fæðingarlæknisins, Fredericks
Leboyer, hávaðalausa í dempuðu ljósi, svo
sem lýst var í 46. tbl. á síðasta ári. En litla
manneskjan tók algjörlega af okkur ráðin.
Það kom nefnilega í ljós hálfum mánuði
áður en fæðingarinnar var von, að um
venjulega fæðingu yrði ekki að ræða,
heldur svokallaða sitjandafæðingu.
Ragnheiður var send í röntgenmyndatöku
til þess að athuga, hvort grindin væri
nægilega rúm og góð, svo að ekki þyrfti að
grípa til uppskurðar. Sem betur fer reyndist
allt í góðu lagi, læknar fullvissuðu
Ragnheiði um, að hún mundi eiga létt með
að koma þessu barni í heiminn, og
Ragnheiður beið ókvíðin eftir stundinni
stóru. Draumurinn um frönsku fæðinguna
var hins vegar búinn að vera. En við
skulum nú gefa Ragnheiði orðið:
Héli það væri hægðateppa!
„Samkvæmt öllum útreikningum átti
barnið að líta dagsins ljós þann 11. ágúst,
á afmælisdegi eldra bróður míns. Þann dag
stóð vitanlega öll fjölskyldan á öndinni og
beið eftir því, að ég fengi nú að minnsta
kosti einhverja smáverki. En dagurinn leið,
án þess að nokkuð gerðist. Og næsti dagur
leið einnig án nokkurra tíðinda og sá þar
næsti, og tíu dögum síðar var ég nokkurn
veginn búin að sætta mig við það að verða
svona feit, þreytt og luraleg það sem eftir
væri ævinnar.
SEXTÁN
MARKA STÁTINN STRÁKUR
-og kom
sHjandi
36 Vikan 44. tbl.
Undrið hefur gerst, litla manneskjan er fædd — 16 marka
státinn strákur. Hann þurfti reyndar talsvert fyrir því að hafa
að líta dagsins ljós og var ósköp þreyttur, þegar allt var afstað-
ið. En Vikan óskar honum alls hins besta og vonar, að þegar
fram líða stundir, hafi honum fundist það ómaksins vert að
fæðast í þennan heim. Við birtum nú frásögn Ragnheiðar
sjálfrar af fæðingunni og verunni á Fæðingarheimilinu.