Vikan - 02.11.1978, Qupperneq 49

STULKAN
KALLI
í hátíðarbuning. Hún æsti sig á skörinni.
„Burt með þig, Tommi. Farðu og
klæddu þig! Hefurðu ekki heyrt, að það
má enginn brúðgumi líta brúðina fyrr en
í kirkjunni á brúðkaupsdaginn? Það
boðaróhamingju!”
Tommi vék og leyfði Jönu að reka
Kalla inn í svefnherbergið. Kalli fór í
bað og klæddi sig í ofboði og Tommi
barði að dyrum um leið og Jana renndi
upp rennilásnum á kjólnum.
„Ég er að fara," kallaði hann. „Sjá-
umst í kirkjunni.” Fótatak hans
bergmálaði niður stigann og þau heyrðu
bílinn fara í gang með tregðu . . .
„Ég verð aldrei tilbúin . . Kalli var
ekkert nema þumalfingurnir, þegar hún
burstaði á sér hárið og reyndi að hag-
ræða hárskrautinu og slæðunni. Jana
kom henni til aðstoðar, róleg og lagin,
falleg eins og mynd við hliðina á náfölri
Kalla.
„Svona, engin læti. Ég skal gera það.
Svona — já, þú ert Ijómandi, Karlotta!"
„Er það?”
„l.jómandi falleg,” sagði Jana ákveð-
in. „Nú ertu tilbúin. Ég held, að ég hafi
heyrt hr. Zealley frá Exeter koma fyrir
andartaki. Það er fallega gert af honum
að vera svaramaður þinn, Kalli. Var
hann ekki vinur föður þíns?”
„Jú," sagði hún og gleymdi sér við
minningarnar einu sinni enn. „Þeir voru
skólabræður. Ég sá hann síðast við útför
pabba. Hann var svo elskulegur . . .
sagði, að ég skyldi bara leita til sin, ef
mig skorti eitthvað. Ég bað hann að
ganga mér í föðurstað í dag.”
Hún hikaði á stigaskörinni og sá,
að hr. Zealley stóð í eldhúsgættinni.
Hann var ellilegri, en jafngóðlegur og
áður.
„Kæra Karlotta —Hann gekk til
hennar og tók í báðar hendur hennar,
þegar hún kom niður stigann. „Þetta er
ósegjanleg gleði.” Hann fylgdi henni að
leigubilnum, sem beið á hlaðinu.
Jana settist í fremri bílinn og veifaði
glaðlega til Kalla og hr. Zealley, þegar
þau settust inn i þann seinni. Ted Palks,
ekillinn leit við og brosti til þeirra, setti
vélina í gang og ók út af hlaðinu til
þorpsins. . .
Áður en hún hafði áttað sig nam bill-
inn staðar fyrir utan kirkjuna. Fáeinar
hræður voru fyrir utan og störðu á
hana, er hr. Zealley studdi Kalla út.
Enginn efi var lengur í brjósti hennar
og hún var bæði róleg og hamingjusöm.
Jafnvel háværar athugasemdir kirkju-
gesta megnuðu ekki að skemma þessa
nýfundnu gleði hennar.
Hún var á stað, sem hún þekkti, innan
um fólk, sem hún þekkti og hún ætlaði
að ganga að eiga Tomma, sem hún elsk-
aði. Nú gat ekkert sært hana framar,
sagði hún við sjálfa sig, rétti úr sér og
gekk inn kirkjugólfið.
Það var dimmt inni eftir birtu hádeg-
issólarinnar úti. Kalla hafði aldrei fund-
ist kirkjugólfið jafnlangt, en hún leit á
Tomma og gekk beiflt tiLhans. Þegar
hún nam staðar skammt frá honum.
brpsti hann. Kalla brosti taugaóstyrk á
móti og hélt að altarinu
Presturinn hóf athöfnina og þótt Kalli
gérði allt, sem til var ætlast og segði sitt
„Já" hátt og skýrt, fannst henni þetta
óraunverulegt.
Þeim var óspart óskað til hamingju og
allir voru vingjamlegir, en fyrir utan
kirkjudyrnar hófst myndatakan í Ijóm-
andi septembersólskini.
Allt var svo hátíðlegt og brúðkaups-
veislan stóð langt fram á dag, en hún var
haldin í kránni.
Loks rann uppsú stund, að allir skyldu
halda heim. Kampavínið var drukkið,
þriggja laga tertan snædd og hrósað.
PAPPJRSBLEIUR MEÐ
ÁFÖSTUM PLASTIKBUXUM
Undramjúkt efni PAMPERS hvílir
næst hörundinu, en rakinn dreifist í
pappírslög sem taka mikla vætu.
Ytrabyrði er úr piasti. Rúm og ytri-
buxureruþvíávallt þurr. PAMPERS
eru sem tilsniðnar fyrir barnið og
gefa mikið frelsi til hreyfinga.
Límbönd á hliðum gera ásetningu
einfalda.
o4merióka “
44. tbl. Vikan 49