Vikan - 09.11.1978, Blaðsíða 38

una. hugsaði Hjördís. og vorkennir aum-
ing.ia Jörgen bökara að eiga þessa Ijötu
og öaðlaðandi konu.
EGAR þessi hvítklædda opinberun
var farin sina leið sneri Hjördis aftur til
baðherbcrgisins. Hún var staðráðin i að
gera eitthvað fyrir útlitið. Kannski var
hún búin að finna skýringuna á tönilæti
Jörgens. Þessi unga stúlka virtist vera-
vel kunnug dagskránni hjá honunt.
Fundur. hvaða fundur var þetta? Hún
hafði ekki heyrl hann minnast á ncitt
mikilvægt málefni. sent ætti að funda
unt. Trúði hann þessari stelpugálu fyrir
því. sem hann hirti ekki unt að nefna við
hana? Var hann hrifinn af slúlkunt af
hennar tagi? Nú. auðvitað unnu þau á
söntu skrifstofu. og hún var hans Itægri
hönd. Það var harnalegt að láta slikar
hugsanir ergja sig.
Hún reyndi að eyða allri tortryggni úr
huga sér. Eftir bað ntyndi hcnni liða
betur. og svo ætlaði hún að vera vel
snyrt og glaðleg. þegar Jörgen kænti
heim.
Klukkan fjögur hringdi Jörgen og
sagðist þvi ntiður ekki konta heini l'yrr
eneftirsex.
Hann gat ekki unt ástæðuna fyrir töf-
inni. og hún vildi ekki spyrja. Þó var al-
veg kontið fram á varir hennar að hröpa
á hann í simanunt og krefjast skýringa.
Dagurinn lcið hægt. Hún snerist við
húsverkin og varð ösköp litið úr vcrki.
Ógleðin hrjáði hana. og hún hafði
stöðugar áhyggjur af santbandi þeirra
Jörgens.
Hún sá Jcttc stöðugt lyrir sér og sjálfa
sig til samanhurðar. Það var henni
sannarlcga ekki i hag. Það var varla hjá
þvi komist. að Jörgcn gerði svipaðan
samanburð.
Hún heyrði fyrir sér, hvernig Jette
skemntti vinnufélögunum i matarhléinu
nteð frásögn af heimsökninni fyrr unt
daginn. í huganum spann hún upp sögu
og taldi sig Iteyra liana nteð rötld Jette,
heyrði. hvernig hún lýsti druslulcgum
klæðnaði hennar. rúllunum i hárinu og
ósnyrtu andlitinu. Já. Jörgen. þcssi
myndarlcgi niaður. hugsa sér. Að ciga
svona ræfilslega og óásjálega konu.
HjÖRDÍS var búin að magna svo upp
i htiga sér reiði og óánægju. að þegar
Jörgen kont heini. gerði hún ckkert til að
dylja það. Þvi skvldi hún lika gcra það?
En hann lét sem hann sæi ekki
ólundarsvipinn á henni og hraðaði sér
inn i baðhcrbergi. Hún hcyrði. að hann
söng glaðlcga. það var kannski ekki
merkilegt. Hann . sent sat allan daginn á
móti Jettc.
Hún bar matinn á borðiðog kallaði til
hans.
— Takk. elskan. sagði hann Hún
settist snúðugt við borðið og skellti karl
öflufatinu Iraman við hann nteð dvnk.
En nú gat hún ekki lengur sctið á sér:
— Jette kom hingað cftir gögnum.
sem þú gleymdir heima.
— Já. ég glcymdi þeint. Hann brosti
vingjarnlega.
— Hún er afskaplega lagleg . . . og
flott...
— Tja. það cr hún sjálfsagt. já. Hún
cr lika fjári góðskrifstofustúlka. Ogáður
en Hjördís næði að svara hélt hann
áfrant: — Hcyrðu. Hjördis. þaðcr nokk
uð. sent ég verð að segja þér.
— Já. rnig grunar það. svaraði hún
hæðnislega. Hann lét sem hann heyrði
ekki tóninn og hélt áfram: — Það er
varðandi starf ntitt og framtið á skrif
stofunni. Þú hefur kannski veitt því at-
hygli, aðég.. humm ..
— Já. skaut hún nteinlcga inn í. —
það hefi ég.
— Skilurðu. hélt hann áfrant. — þeir
vilja flytja ntig . . .
Læknirinn segir, að eina ráðið sé
að skipta um hjarta i yður — og i
yðar tilfelli þurfi það ekki að vera
svo mikil aðgerð.
Þú ættir að prisa þig saela. Hann er
algjör engill t samanburði við svin-
ið, sem ég er gift.
— Hvað vilja þeir? skaut hún inn i og
glcyntdi að vera nteinfýsin. Hann hallaði
sér aftur í stólniint og horfði á hana: —
Já. endurtók hann. þeir vilja flytja ntig
til Jótlands . . . nánar tiltekið Árósa . . .
á nýju skrifstofuna okkar þar. Ég fæ
góða stöðu og verður tryggð ibúð. en . . .
— En? spurði hún áköf.
— Hvað scgir þú unt að flytja einntitt
núna. eins og á stendur? Finnsl þér það
ekki útijpkað?
Hún starði undrandi á hann: — Segðu
mér meira, bað hún, og nú hljómaði
rödd hennarbliðlega.
— Já. sjáðu til. Þetta eru kostakjör.
scnt erfitt er að neila. Árósar eru lalleg
borg, þarna er allt nágrennið skógi vaxið
og stutt á strönd ...
— Ég þekki vcl til i Árósum. greip
hún fram i. — ég á frændfólk i nágrenni
borgarinnar. Það er ekkert að borginni,
en...
— Hvað er þá að. Hjördis? sptirði
liann hissa.
— Hún . . þarna þessi Jette, byrjaði
hún lágt.
— Já. hvað með hana?
— Flytur hún lika á nýjti skrilstof-
una? tautaði hún vandræðalega!
— En sú vitleysa. hvernig dclttir þér
það í hug. hrópaði hann furðti lostinn.
— Forstjórinn getur ekki vcrið án henn
ar hér. Hann hló. — Ég hcld nteira að
segja.aðþaðséeitthvaðá ntilli þcirra.
HjÖRDÍS varpaði öndinni léttar. Það
var cins og þiingu fargi væri af henni
létt. Nú vissi hún, hvað hafði angrað
hann upp á siðkastið. Hann hafði ckki
viljað auka hcnni áhvggjur og lokað sig
inni með sinar hugsanir. Hann hafði
vcrið hikandi að ræða ntálið við hana.
vildi gjarnan sjálfur flytja. en vissi ekki.
hvorl hún ntyndi treysta sér. Hún horfði
bliðlega á hann. Það var greinilegt. að
hann.langaði mikið til að þiggja stöð-
una. Átti hún þá að setja sig á móti því?
Ekki aldeilis. Hvernig gat hann verið sá
kjáni að treysta henni ekki betur til að
ræða málin.
F.ins og á stcndur fyrir þér. sagði
hann. Hún var sannfærð unt. að þegar
þessi þriðji mánuður væri liðinn. færi
allt aðganga betur.
Hún stóð upp og gckk kringum borðið
til hans. Hún lagði hendurnar um liáls
hans og settist á hnén. Hann tók last
utan tim hana og kyssti hana létt. Hún
gróf andlitið i hálsakoti hans og hvislaði:
— Fyrirgcfðu. hvað ég hefi verið upp
tckin af sjálfri mér. Ég hefði átt að sjá.
að eitthvað amaði að. Þú hafðir áhyggj-
tir. en treystir þér ekki til að ræða þær
við mig. Ég hélt, að þú værir búinn að
missa allan áhuga á ntér og var að lcggi-
ast i hugarvil. og sjáifsvorkunn á hæsta
stigi var að ná á ntér töktim. Hún lyfti
höfðinu og leit i augu hans.
— En nú verður allt eins og áður. Ég
vil flytja. sagði hún þýðlega og kyssti
hann á eyrað. — ég gcri allt scnt þú vilt.
bara að við séurn saman.
Endir
38 Vikan 4S.tbl