Vikan - 25.10.1979, Blaðsíða 21

..En hann var þegar búinn að segja
þér —.”
„Kók. Kimberly?"sagðiGibson.
„Nei. þakka þér fyrir.” sagði Kimbcrly
og beit sig i vörina. Richard var farinn
að fara i taugarnar á henni og hún sagði
við sjálfa sig að hún hefði ekki tima til
þess. Einkamál gátu eyðilagt starfið. Það
var nokkuð sem hún hafði orðið að læra
af reynslunni fyrir löngu siðan og það
var erfitt að muna alltaf þann lærdóm.
Viltu komast áfram í þessu starfi. spurði
hún sjálfa sig og svaraði: Ég vil komast
áfram. Haltu þá kjafti. ráðlagði hún sér.
og láttu þennan bjána ekki angra þig.
Hector var brosandi og var í þann
veginn að taka við glasi af kóka kóla frá
Gibson þegar hrikalegur skjálfti fór um
svalirnar og það sást hvernig allt skalf i
salnum fyrir neðan þau.
„Jaröskjálfti!” hrópaði Richard.
„Hvað! Hvað gerðist?" Kimberly var
hrædd og hissa. Hún bjó sig undir annan
skjálfla. En hann kom ekki.
Gibson þrýsti sér upp að glerinu og
horfði niður i stjórnsalinn. Það voru
fleiri tæknifræðingar í salnurn og voru
augljóslega spenntir. Einn þcirra sást
kalla í átt að nálægri skrifstofu. Frétta-
liðið heyrði ekki raddir þeirra fyrir
neðan en þau fundu fyrir aukningu
spennunnar.
Jack Godell gekk lipurlega út úr skrif-
stofu merktri: verkstjóri. inn í stjórnsal-
inn. Godell var grannur og spengilegur.
hann hreyfði sig eins og hann dansaði og
yfir honuni hvildi valdsmannslegt and-
rúmsloft.
„Ted." hrópaði hann hvasst.
„Túrbinufall." svaraði Spindler yfir
öxl sér og sneri sér svo snöggt við til þess
að halda augunum á mælunum fyrir
ofan borðsitt.
Godell yppti öxlum og eftir þeirri
hreyfingu tóku allir hinir tæknifræðing-
arnir i salnum. Það var næstum hægt að
sjá hvernig spennan féll niður um
nokkur stig. Viðvörunarljós blikkuðu og
viðvörunarbjalla gaf frá sér hvellt hljóð.
En Godell stóð rólegur fyrir franian
tölvu og hélt á tölvuútskrifl i annarri
hendi en litið reyktum vindli í hinni.
Godell las af tölvuútskriftinni í söng
tón: „Afhlöðun."
Spindler svaraði: „Slökkt á endur
kasti."
„Allt i lagi.” andvarpaði Godell... svo
virðist sem hér sé aðeins. . ."
Skyndilega byrjaði salurinn að titra.
aðeins litillega í fyrstu en siðan af meiri
krafti. Hálffullur kaffibolli dansaði á
borðbrún og skoppaði þar til Godell
greip hann. Hinir mennirnir í stjórnsaln
um frusu í sporum sinum. Titringurinn
dvinaði smátt og smátt og fréttaliðið
uppi á svölunum horfði niður i salinn.
andlitin voru öskugrá.
Richard Adams leit á Gibson. Hann
sá að hann var upptekinn við að fylgjast
með ástandinu niðri. Þá kveikti hann
laumulega á myndavélinni sinni og hélt
henni við læri sér á þeirri hlið sem fjær
var Gibson. svo ekki yrði tekið eftir því.
Hann leit aðeins á Kimberly, en sá að
hún var lika að fylgjast með ástandinu
fyrir neðan. Það hafði enginn tekið eftir
því sem hann var aðgera.
Að lokum hætti skjálftinn alveg. Í
stjórnsalnum hnyklaði Godell brýrnar
og renndi augunum yfir borðin þar sem
hin ýnisu Ijós leiftruöu. Skyndilega
heyrðist hvellt og ákaft hljóðmerki yfir-
gnæfa annan hávaða. Godell sneri sér
að borði þar scm viðvörunarbjöllurnar
voru.
„Geislavirkni! Geislavirkni i geymin
um!" Rödd tæknifræðingsins var hvell
af áhyggjum.
„Slappaðu af. Bordcn!" flýtti Godell
sér að segja. „Farðu að tækjunum og
gefðu mér upp hitastigið i kjarnanum.
Þú. Holt — farðu upp á pallinn og stað
festu slokknun á kjarna. Ég vil fá já-
kvæða staðfestingu aftur. Barney —
komdu hingað! Fylgstu með delta P og
kallaðu upp tölurnar ef þær fara yfir
hundrað." Godell þagnaði og leit á
Spindler. „Hvað heldur þú?"
Spindler yppti öxluni. „Við ættum að
athuga gufuna."
„Það er nokkuð til i þvi,” runtdi i
Godell. Hann tók að ganga hratt um
salinn. Spindler fylgdi honum eftir og
leit á hina ýmsu mæla og Ijós. Spindier
skrifaði hjá sér tölur við og við á
klemmuspjald. Þeir voru heima hjá sér í
þessum skógi af rafmagnstækjum. eins
kunnugir öllum merkjunt og viðarhöggs-
maðurinn trjánum i skóginum. Spennan
i loftinu hafði engin áhrif á þá og þeir
héldu í skefjum streitunni hjá rnönnun-
um i kringum sig, svo ekki sé minnst á
gcstina á svölununt fyrir ofan. Þeir voru
fullkomnir atvinnuntenn sern einbeittu
sér strax að þeini vandamálunt. sem
steðjuðu að.
„Vill ekki einhver stöðva þessar andsk
. . . bjöllur!" hrópaði Godell um leið og
hann hagræddi gleraugum sínuni svo
hann ætti betra meðað lesa á mæli. „Ég
heyri ekki sjálfan mig hugsa."
Einhver studdi á rofa og mestur há-
vaðinn hætti.
Hratt en ákveðið gekk Godell á milli
borðanna og stansaði svo við tölvu og
las útskriftina.
„Atvik. Atvik. Atvik.” las hann.
„Timi byrjunar: 3:33:15. Farið ylir
þrýstitakmörk endurkasts. Túrbínulokar
II—E5 og II— E6 opnir. Túrbinufall.
Alger afhlöðun. Endurkast SLÖKKI'.
SLÖKKT. SLÖKKT.”
Godell leit upp frá lestri hins nútiina-
lega guðspjalls. Hann minnti á prest sem
lítur upp úr bænabókinni til þess að taka
sér málhvild. Salurinn var nú miklu
hljóðari. þegar slökkl hat'ði veriðá hjöll
unum. en mennirnir voru spenntir og
biðu. Viðvörunarljósin héldu áfram að
leit'tra frá rauðu yfir í grænt og i gult og
43. tbl. Vikan 21