Vikan - 25.10.1979, Blaðsíða 47

16. kafli.
Ég hlýt að geta gert eitthvað. hugsaði
Kate.
Hún reyndi að hreyfa fæturna. Þó að
hún væri búin að losa eina lykkjuna.
voru þeir enn vel bundnir. En ef hún
héldi áfram gæti næsta lykkja losnaö.
Þetta var seinlegt verk og hendur
hennar voru enn bundnar.
„Það verður fljótlega farið að leita að
mér." sagði hún. „Min verður saknað
snemma."
„Það er ekki rétt. Þú ert ekkja. Þú
býrðein."sagði Gary.
„Ég bý með móður minni. Hún var
komin i rúmið þegar þú braust inn i gær-
kvöldi." sagði Kate. „Lögreglan mun
leita að bílnum minum."
„Við verðum komin til Sussex um það
leyti," sagði Gary. „Við verðum komin
að Beachy-höfða. Þá er því lokið." Hann
átti við að þá væri hún dáin, en gat ekki
sagt henni þaðsvona hreint út.
„Þeir mtinu samt ná þér." sagði Kate.
„Það trúir þvi enginn að ég hafi sjálf
ekið fratn af homrunum ef það er það
sem þú hyggst gera. Né heldur stokkið.
Sérstaklega ekki þegar ég er bundin
svona. Lögreglan er ekki heimsk. Þeir
vita að sá sem gerði þetta cr sá sami og
myrti stúlkuna."
„Ég myrti hana ekki. Það var slys, ég
er búinn að segja þér það," sagði Gary.
Og þeir munu aldrei komast að þvi að
það varég."
„Þeir finna þig. Það hljóta aðrir en ég
að hafa séð þig. Ekki getur þú drepið þá
alla. Og hvað með starf þitt? Undrast
yfirmenn þinir ekki um þig?"
„Það er i lagi svo lengi sem ég sendi
skýrslurnar minar.” sagði Gary. „Ég er
minn eigin herra.”
Hann ætlaði að hringja um leið og
þessu verki væri lokið. þeir áttu von á
símhringingu frá honum þennan morgun.
Þeir höfðu enga ástæðu til að gruna að
hann hringdi ekki frá Wattleton. Siðan
myndi hann fara aftur til The Grange
Residential Hotel, rabba við frú Fitz-
gibbon og taka upp sitt vanastarf. Jafn-
vel þó fingraför hans væru út um allt
hús frú Havant var engin leið fyrir lög-
regluna að finna hverjum þau tilheyrðu.
Það eina sem bent gæti á hann var bill-
inn hans. sem hann hafði lagt þar stutt
frá, og hann varð að ná i hann fljótt. Í
aftursætinu voru bæklingar og bóka-
sýnishorn. sem hægt var að rekja til
hans. En hann gat ekki snúið aftur i
Minibil frú Havant þvi eins og hún sagði
þá færi lögreglan að leita að honum þeg-
ar hennar væri saknað og hann ætlaði
hvort sem var að láta hana deyja i
honum.
Kannske ætti hann að losa sig við
hana núna. Var þá nægur timi til að fara
aftur til baka í bílnum hennar áður en
hennar yrði saknað? Þetta um
móðurina gat alveg verið satt. Hún leit
ekki út fyrir að vera sú manngerð sem
laug, hún var ágætis manneskja.
Gary ók hægar. Kannske var Beachy-,
höfði ekki svo góð hugmynd þegar allt
kom til alls. En hvaða slys annað gat
hann sett á svið. Hann yrði að slá hana
' á höfuðið áður en hann sendi hana fram
af, hvernig sem færi, og það vildi hann
ekki gera. Honum geðjaðist ekki að of-
beldi.
Hann beygði lil vinstri við næstu
vegamót og ók i norðurátt. Hann ætlaði
ekki að fara sömu leið til baka og þau
höfðu komið. í dögun yrðu
hraðbrautirnar hættulegar ef lögreglan
færi að leita að henni. Hann varð að
konia henni fyrir á einhvern annan hátt.
Kate sagði ekkert þegar hann breytti
um stefnu. Það gat ekki verið að hann
hefði skipt um skoðun og ákve,ðið að
skila henni ómeiddri heim.
„Þessi náungi — læknirinn — hvers
vegna giftist þú honum ekki?” spurði
Gary allt i einu.
„Hann er þegar kvæntur." sagði
Kate. Ef þessi maður myrti hana og lög-
reglan næði honum var öruggt að
sannleikurinn um hana og Richard
kæmi i Ijós. „Og svo á ég móður sem ég
þarf að líta eftir." bætti hún við.
„Er hún veik?"
„Veikbyggð,"sagði Kate.
„Heppilegt fyrir hana — móður þina
á ég við — að maðurinn þinn skyldi hafa
dáið. Hvað kom fyrir hann?”
„Hann dó ekki. Ég sagði aldrei að ég
væri ekkja.” svaraði Kate. „Þú slóst því
föstu."
„Svo þú ert það þá ekki. Fór hann frá
þér? Ég er viss um að það hefur verið
vegna gömlu konunnar — mömmu
þinnar. Það gengur ekki að búa öll
saman. Þó að þú eigir stórt hús. Hefurðu
átt heima þarna lengi?"
„Þónokkurn tima."sagði Kate.
„Ég er búinn að skipta um skoðun
hvað varðar Beachy-höfða," sagði Gary
henni. „Það er of langt þangað. Ég hef
aðra áætlun.”
Sú áætlun var ekki til en hann vonaði
að honum dytti eitthvað i hug. Hann gat
ekki kæft hana i útblæstri bilsins. sem
væri mjög þægilegur dauðdagi. vegna
þess að hann var ekki með neina slöngu
til að leiða inn i bilinn. Það var leitt.
Hann hefði þá getað leyst hana á eftir.
Hann vildi ekki biða þar til búðir
opnuðu og hann gæti keypt slöngu.
Nú ók hann aftur um framandi svæði
með limgerði meðfram vegum. skóg-
lendi og ökrum. Það var mjög farið að
birta. Tunglið. sem óð i-skýjum. var
orðið fölt vegna morgunskimunnar.
Brátt færi fólk á stjá.
Kate hélt áfram að hreyfa til úlnliðina
og reyna að losa fæturna án teljandi
árangurs. Henni datt i hug að losa
öryggisbeltið þegar öll athygli hans
beindist að veginum og kasta sér siðan á
hann svo honum fataðist við aksturinn.
Það yrði betra en að láta hann myrða sig
og það gæti jafnvel drepið hann lika. En
hins vegar gæti svo farið að hvorugt
þeirra sakaði og hann yrði reiður. Þetta
var ekki góð hugmynd en hún ákvað að
hafa hana i huga; kannske kæmi
hentugt augnablik.
Þau óku gegnum nokkur txrrp. Dregið
var fyrir alla glugga húsanna sem nú
grillti i i grárri döguninni. Enginn sem
liti út um glugga I þessu friðsæla
umhverfi og sæi Minibilinn. léti sér
detta i hug að honum væri ekið af
morðingja.
Skyndilega sá Gary slóð og hemlaði
snögglega. Þetta var mjór holóttur
stigur sem lá til vinstri að þvi er virtist út
i buskann. Hann slökkti á billjósunum
og beygði þangað upp. Minibillinn
skoppaði til á ójöfnum veginum. Tröðin
lá ef til vill upp að býli. Þau óku áfram á
hægri ferðen ekkert hús kom i Ijós. Katc
varð hugsað til C'hodbury St. Mary. Á
þessum tima væru þar mjólkurbilar á
leið niður slikar traðir með dráttarvélar
með mjólkurbrúsa á vagninum sem
látnir voru við vegarbrúnina og biðu
þess að þeir væru tcknir upp. Hún sal
viðbúin i þeirri von aðdráttarvél kænii á
móti þeim. eða i það minnsta að bæjar-
hús kæmu i Ijós og hundur gelti hátt til
að tilkynna komu ókunnugra. En eng
inn kom á móti þeim og engin hús sáust.
Vegurinn lá upp i móti og meðfram
trjám. Þau höfðu nú ekið á annan
kilómetra milli vel klipptra runna sem
farnir voru að skjóta grænu. Siðan kom
svæði þakið svartþyrni með hvitunt
blómum. Það fór hrollur um Kate. henni
fannst alltaf kuldalegl að sjá svartþyrni i
blóma, jafnvel eftir hlýindi áður.
Allt i einu komu þau að námu .
Vegurinn varð breiðari, vírgirðing var
sitt hvorum megin við veginn og fyrir
framan þau var viðvörunarskilti:
ÓNOTUÐ NÁMA. HÆTTA.
AÐGANGUR BANNADUR.
Gary steig út úr bílnum. kleif yfir
girðinguna og gekk út að brún
gryfjunnar. Það var nógu bjart núna til
þess að hann sæi brattann þó brautin,
sem vörubilar höfðu áður notað. héldi á-
fram niður. Steinninn var hvitur. þetta
var krítarnáma.
Hann gekk brosandi aftur að bilnum.
„Þetta hentar vel." sagði hann.
„Þú átt langa göngu fyrir höndum ef
þú lætur mig renna hér fram af í biln-
um." sagði Kate.
Gary vissi að þetta var satt. Iiann
yrði að fara i gegnum skóglendið. sem
var fullt af villtum dýrum. og yfir akur-
lendi þar sem voru nautgripir. sem
auðveldlega gætu elt hann. Verst af öllu
var að hann yrði umkringdur drauga-
legu sveitaumhverfinu sem var svo
hljótt en samt fullt af skrjáfi og ýlfri.
Og hann varð að komast til Ferring-
ham sem allra fyrst til að ná i bilinn.
Hann gæti hrint henni fram af
brúninni eins og hún var. bundin. og
farið siðan niður á eftir til að leysa hana.
Þannig liti þetta út eins og sjálfsmorð.
Likið myndi jafnvel ekki finnast fyrr en
eftir langan tima. það þætti engum á-
stæða til að leita hér. svo langt frá
heimili hennar. Hann gæti siðan ekið
burtu á bilnum hennar þangað sem
hann gæti náð I lest eða áætlunarbíl og
skilið Minibilinn þar eftir.
En bíllinn hlaut að vera þakinn
fingraförum og þeini myndi bera sanian
við þau sem voru i húsinu. Honum
tækist aldrei að hreinsa þau afbilnum.
Það væri tilgangslaust að falsa sjálfs-
morð og hann fengi hana aldrei til að
skrifa bréf. jafnvel þó hann hefði pappír.
Það yrði ekki nóg að hóta henni með
hnifnum, þegar búið var að dænia hana
til dauða. Hann skildi hana það vel.
Gary gekk að gryfjubrúninni og leit
niður. Það gat verið kofi eða hellir þarna
niðri. einhver staður þar sem hann gæti
komið henni fyrir. Runnar og tré uxu í
brattanum. þar sem jörðin hafði ckki
vcrið snert árum saman. hann gat ekki
séð allt botnsvæðið. Hann varð að lita
nánar á þetta.
Gary datt ekki í hug að ganga. Hann
sneri aftur til bílsins. setti liann I gang,
ók i gegnum opið á girðingunni og upp
eilitinn halla sem lá að brautinni er
hlykkjaðist niður i námuna. Hægt og i
fyrsta gir silaðist Minibillinn niður.
Við endann á brautinni var slétt
svæði og tveir skúrar, einn stór og annar
niiklu minni. Báðir voru þeir að falli
kontnir. hurðir héngu á hjörum. veggir
voru brotnir og þökin fallin. sperrur
stóðu beint upp i loftið og hér og þar
héngu þaksteinar við. Gary • stöðvaði
feÞessi bíll
!■= var skreyttur ■!
43. tbl. Vikan 47