Vikan - 25.10.1979, Blaðsíða 22

svo aftur i rautt. Langt fyrir neðan þá
mátti heyra fjarlæga skruðninga, sem
hann vissi að var gufan sem var að rjúka
út.
„Það litur út fyrir að orðið hafi túr
binufall, strákar," sagði Godell lágróma.
„Voru allir óhultir?"
Einn af tæknifræðingunum staðfesti
að á ábyrgðarsvæði þcirra hefðu öll
merki verið i réttri fjarlægð. Godell
kinkaði kolli og spennan í salnum virtist
aftur réna.
Uppi á svölunum varpaði fréttaliðið
öndinni léttar og þau litu hvert á
annað. Richard færði sig fjær Gibson
svo að hann gæti ekki séð að mynda
vélin var i gangi. Siminn hringdi og
Gibson teygði sig i hann.
„Hvað sem gekk eiginlega á þama
niðri,” sagði Kimberly, „þá virðist því
nú vera lokið. Drottinn minn dýril
Haldið þið að þetta sé eðlilegt? F.g á við
að öll byggingin hristist til. Og
þegar'maður hugsar um hve stórt þetta
er og aflið i vélunum . .
Hún var trufluð af rödd Gibsons í
símanum. Hann var búinn að missa
alveg niður húsbóndagervið og virtist nú
vera ntun alvarlegri. ...lá. Jack. Bill
Gibsön hérna uppi á gestasvölunum.
Þaðer rétt. Sjónvarpsfréttalið. Nei, eng
ar kyikmyndatökur. Auðvitaðekki.”
Kimberly leit á Richard og var stein
hissa að sjá að ekki aðeins var mynda-
vélin hans í gangi heldur hreyfði hann
sig þannig að myndavélin gat skyggnst
rólega yfir allan salinn fyrir neðan. Hún
leit á Gibson til þess að athuga hvort
hann sæi þctta. svo var ekki. þá leit hún
í augu Richards. Hann deildi við hana
þegjandi og sagði henni að láta ekkert
uppi.
..Hvað þá°" hélt Gibson áfrant.
„Uh, Richard," sagði Kimberly hljóð-
lega og færði sig eitt eða tvö skrcf nær
myndatökuman ninunt.
Gibson sneri enn andlitinu i vegginn
og talaði í símann.
„Richard," sagði Kimberly i mót-
mælatón. en hljóðlaust hreyfði hun sig i
átt til hans og huldi myndavélina með
klemmuspjaldi sínu.
Skyndilcga byrjaði hávær aðvörunar
bjalla að væla. Þau gátu heyrt hljóðið
jafnvel i gegnum tvöfalt skothelt glerið
sem var fyrir frantan þau.
Godell var fljótur að leggja simann i
stjórnsalnunt á og sneri sér að tækni-
fræðingi sem var auðsjáanlega mikið
niðri fyrir. Siðan færði hann sig til
Spindlers sem starði niðursokkinn á
mælaborð.
..Mesta hætta." hrópaði tækni-
fræðingurinn. Hvorki Spindler né
Godell sneru sér að honum.
Annar tæknifræðingur kallaði: „Delta
l>. 1041"
„Það er lagi." sagði Godell og hélt
áfram að horfa á mælana.
Fyrir ofan þetta uppnám. á áhorfenda-
svölunum, horfði fréttaliðið meðótta og
aðdáun á þegar stjórnsalarmennirnir
sinntu starfi sínu. Þetta er eins og
ballett. hugsaði Kimberly, fólkið hreyfði
sig næstum fyrirfram ákveðnum
skrefum, það stökk til, tók hliðarskref.
skrifaði hjá sér athugasemdir. stillti rofa
og þ.h„ allt starfsliðið eins og það væri
ekki aðeins þrautþjálfað heldur líka
undir nákvæmri stjórn.
Þau hrukku við þegar hávær rödd
heyrðist i hátalarakerfi. „Allt starfslið
fari á sinar öryggisstöðvar. Kerfi sex.
Allt starfslið fari á sinar öryggis
stöðvar. Kerfi sex. Þetta er ekki æfing.
Ég endurtek. þetta er ekki æfing."
Kimberly leit á Gibson.
„Við verðum hér," sagði Gibson
snöggt. „Þetta er öryggissvæði."
„En —
„Við verðum hér."
„Hvað gengur á. Gibson?" spurði
Adams. „Ég á við er þetta vani eða er
þetta neyöartilfelli? Hvaða skjálfti var
þetta?"
„Ég veit það ekki." svaraði Gibson.
„Þeir sjá um þaö hérna niöri. Þeir eru
þjálfaðir til þess að sjá um það og þeir
munu gera það. Á meðan vcrðuni við
hér."
Kimberly og Adants litu hvort á
annað. Myndavél Richards var enn i
gangi.
í stjórnsalnum hafði Godell fært sig
frá borði Spindlers svo hann stóð nú svo
að segja í ntiðjum salnum. Hann leit
augnablik á alla tæknifræðingana og á
andlitum sumra voru merki unt ofsa
hræðslu.
„Allt i lagi," sagði Godell hljóðlega en
þó ákveðið, „allir á sinn stað. Slappið af.
Það er mikið vatn í kerinu. Ég ætla að
losa það. Á nteðan vil ég að einhver
reyni að finna út hvaðan þetta árans
vatn kemur. Þið fáið greidd laun fyrir að
hugsa skýrt undir miklu álagi, byrjið þá
að hugsa og hættið að slæpast." Hann
fór með Spindler að vatnsyfirborðsmæl-
inunt sem sýndi glögglega að vatns
borðið í kerinu var hærra en eðlilegt var.
„Hvaðan sem þaö kernur. Ted. þá er
okkur best að losna við það. Opnið tutt
ugu og fjögur og tuttugu og fimrn og
tuttuguogsex," kallaði Godell.
Rödd Spindlers lýsti áhyggjum. „Þú
getur þaðekki, Jack, þessir —."
„Ég sagöi þér að gcra það." endurlók
Godell og rödd hans varð nú skipandi
eins og kafbátskafteins.
„En bækurnar segja að þú getir ekki
„Gefunt skít í bækurnar. Ted," sagði
Godell og bætti svo við: „Guð minn
góður. það er næstum komið upp að guf-
unni."
„Jack!" kallaði einn tæknifræðing
anna. „það hlýtur að vera einn af lokun-
um.vatnsgjafaleki. Að minnsta kosn að
þvierég bestfæséð."
„Já. en hvaða loki?" spurði Godell.
„Ég veit þaðekki ennþá."
„Lokaðu þá fyrir aðalrennslið."
„En. Jack —."
„Herra minn," sagði Godell hörku
lega. vilt þú kannski frekar fara niöur
i holuna og loka með höndunum?"
Sneyptur teygði tæknifræðingurinn
sig i tvö handföng. „Loka aðalvatns-
rennsli!” kallaði hann.
Ciodell kinkaði kolli og beindi nú at
hyglinni að ntælunum sent voru fyrir
ofan Spindler. Þó að hann væri spennl-
ur starfaöi hann af skynsemi. rólega og
með árangri. Ósjálfrátt höfðu margir
tæknifræðinganna. þeir sem ekki áttu
vissa staöi. dregist nær Godell. eins og
hann væri eyja róseminnar i þessu ófrið-
arhafi.
Llt undan sér varð Godell var við að
liann var að verða umkringdur. Hann
hafði fundið fyrir þessu áður og var ekki
undrandi heldur aðeins pirraður.
„Allt í lagi. allir saman! Við getutn
séð um þetta."
„Jack!" kallaði tæknifræðingur.
„Ég sagði ykkur að taka þessu nteð ró!
Allir saman!"
„Jack," hélt tæknifraeðingurinn
áfram, „i guðs bænum —
„Hvaðerað?"
„Útstreymið! Líttu á það!"Ciodell leit
af vatnsborðsmælinum á annað tæki við
hliðina og sá að hann fékk ekki sam
rýmanlega útkomu. Ciodell hnyklaði
brýrnar, leit aftur á vatnsborðs
mælinn. sem enn sýndi of hátt vatns-
borð. síðan sló hann með fingri á út-
streymismælinn og nálin féll niður alla
leið.
„Jesús Kristur!" hvislaði Spindler.
„Vatnsstreymi!" kallaði Godell.
„Fljótt. Látið mig fá vatnsstreymi. Það
eralltaðhverfa."
Uppi á gestasvölunum og alls staðar
annars staðar i orkuverinu fóru viðvör-
unarbjöllur af stað. Gibson hallaði sér
fram á borðið, sem var yfir stjórnsaln-
um. hann kýtti höfuðið á milli axlanna
og nagaði á sér neðri vörina. Richard
virtist áhyggjufullur en jafnframt þvi
var dulin sjálfsánægja i svip hans. Kinib-
erly hafði oft séð þennan svip á andlitum
fréttamanna og það fékk hana stundum
til þess að spyrja sjálfa sig hvort þetta
væri raunverulega það starf sem hún
vildi komast áfrani i.
Niðri i stjórnsalnum leit Godell likt og
eðla frá einum mæli á annan. „Hvernig
stendur núna, Barney?" kallaði hann.
„Einn-þrettán." svaraði Barney.
„Ciuð minn góður." sagði Spindlcr
hálfum hljóðum, „það er minna en niu
þumlungar. Jack."
Godell muldraði eitthvað óskiljanlegt
og kallaði aftur til Barneys. „Stendur
það i stað?"
„Það fellur. Jack!"
„Hamingjan sanna." sagði Godell við
Spindler, „við erum að tapa þvi. Það er
bakþrýstingurinn. Ted. Láltu það dettu.
i guðsbænum!"
„Jack, nei —."
Godell teygði sig fruntalega yfir
Spindler og greip i handfangið. Hann
hikaði eitt sekúndubrot og svo kippti
hann handfanginu niður.
Skyndilegur skjálfti kom neðan úr
iðrum brkuversins og breiddist undir
eins út um alit orkuverið.
Rödd kallaði: „Einn-tólf!"
„Átta þumlungar! Jesús minn!"
stundi Spindler.
Godell virti hann ckki viðlits. Hann
var að tala við niælinn. hvetja hann.
„Svona nú. svona nú, elskan. Vatn.
Agua. Flóðu yfir það. elskan, flóðu yfir
árans draslið. Strax'."
„Jack!" Röddin lýsti fögnuði. „Þaðer
stöðugt!"
Godell hreyfði sig ekki til að byrja
með. Svo rétti hann hægt úr sér og lét
höndina renna af handfanginu. Nálin
byrjaði að færast ofar. Og þó hann héldi
augunum á nálinni sá hann útund
an sér að rauðu viðvörunarljósin voru
farin að dofna um allan salinn. Um leið
og hann rétti alveg úr sér lagði hann
höndina snöggvast á öxl Spindlers. Þetta
var ekki niikil afsökun, né meiri háttar
22 Vikan 43. tbl.