Vikan - 25.10.1979, Blaðsíða 44

„Heimska stúlka. Að hugsa sér að
læsa ekki dyrunum.” sagði Richard.
Cynthia var ein af þcim sent girti sig inni
með hverja læsingu og klinku aftur þeg
ar dimma tók.
„Ég býst við að hún hafi gert þetta
margoft — setið inni nteð dyrnar
ólæstar,” sagði dr. Wetherbee. „Þetta er
friðsælt hverfi. Ég get samt ekki hætt að
velta því fyrir mér hvort eitthvert
samband sé við hitt málið — stúlkuna
sem ntyrt var i Wattleton um siðustu
helgi. Henni var nauðgað og hún siðan
kæfð. Eða kæfð fyrst. Þá var ekkert rán
framið. aðeins fleygt til hlutunt til þess
að láta lita svo út." Kona dr. Wetherbees
hafði fylgst vandlega með þvi máli og
séð til þess að hann gerði það líka. „Sá
sem framdi það morð kontst auðveldlega
inn — það er jafnvel sagt að stúlkan hafi
hleypt honum inn."
„En Waltleton er þó nokkurn spotta
héðan."sagði Richard.
„Já. og sú stúlka var rniklu yngri en
Kate. Hún fannst lika i sinni eigin ibúð.
Hún hvarf ekki." Reyndar var þessi
ótrúlega tilgáta dr. Wetherbees ekki
hans cigin heldur konunnar hans cn hún
hafði talað um þetta þegar hann hringdi
til hennar til að scgja henni að hann
kænii i seinna lagi i mat og'sagði henni
ástæðuna. Tilgátan virtist nú ennþá
ótrúlegri þegar hann sagði sjálfur frá
henni. „Lögreglan er að leita að ntanni i
hvítunt bil sem hjálpaði myrtu stúlkunni
að skipta um hjól á föstudagskvöld fyrir
sunnan Riscly. Þú hefur ckki séð
þennan náunga. Richard? Þú fórst til
Birmingham á fostudaginn. Þú hlýtur að
hafa ekið þá leiðina heim.
„Ég kont ekki heint um kvöldið."
sagði Richard. „Ég gisti á Svarta
svaninum í Risely."
„Var það? Þá liefur þú ekki séð
hann."
„Hvaðer þaðsem lögreglan vill fá að
vita?”spurði Richard.
Dr. Wetherbee sagði honum það.
Richard hafði ekki séð manninn sem
stansaði til að hjálpa Söndru King en
Kate gæti hafa gerl það. Hún hafði
ekki minnst á það cn hún hafði verið á
leiðinni einntitt á þeim tinta sem talað
varum. ______________
Lögreglan hafði nú komist að þvi hver
sá væri sem hafði hjálpað Söndru King
að skipta um hjól á bilnunt. Eingraförin
á hárbursta Gary Browne. á bókinni sem
Madge Billings hafði keypt. a bilalyft
unni og felgulyklinum i bi! Söndru og
ógreinilegu förin á brún sprungna
hjólbarðans attu öll saman. Fötin sern
fundust í skáp hans og hárin sem voru á
burstanum voru i rannsókn á
rannsóknarstofunni og það var búið að
lýsa eftir honum. Aurinn á fötum hans
og skóm og það hvað fötin voru rifin
ruglaði þá.
„Þessi ungi lögregluþjónn — Berry —
liann virðist eflirtcktarsamur náungi."
sagði Hawksworth. rannsóknarlögreglu
foringi.
„Við hefðum fljótlega komist á spor
alfræðibóksala án hans, herra.” sagði
Bailey. „Fyrsti bóksalinn sem við
töluðum við i niorgun minntist á það."
„Pilturinn notaði gáfurnar," sagði
Hawksworlh.
Bailey fannsl Berry aðeins hafa gerl
skyldu sina en sagði það þó ekki.
Hawksworth var stundum nefndur
Haukur hjartahlýi meðal hinna
hörkulegri starfsfélaga sinna en liann
var miskunnarlaus i viðskiptunt sinunt
viðglæpamenn.
„Það er slæmt þetta með bílinn." sagði
Bailey. Tölvan staðhæfði ennþá að Gary
Browne 'avi eigandi Ford Escortbilsins
sent frú Fit/gibbon hafði gefið þcini
númerið á. Ef hann hafði selt hann þá var
að minnsta kosti ekki enn búið að til-
kynna það. En núnterinu var búið að
dreifa um og lögregluntenn um allt land
ntyndu vera á varðbergi gagnvart hon
um. einnig yrðu bilasalar yfirheyrðir.
„Bendir til sektar hans." sagði Hawks
worth. „Hvers vegna ætti ntaður að
túlka það öðruvisi?"
.Kaldur kall. Byrjaður að selja bækur
aftur á mánudaginn eins og ckkert Itafi i
skorist."sagði Bailey.
„Já." Hawksworth var hugsi. hann
sló með pennanum á auða þerripappirs-
örkina fyrir frantan sig. „Þessi piltur —
Berry — það sem hann sagði um
innbrotiði Kent. Fréttin i blaðinu.”
„Ó. já. herra." sagði Bailey án
nokkurs áhuga.
„Það gæti skýrt aurinn.” sagði
Hawksworth. „Og konan — hvað hún
nú heitir, kaupmaðurinn — Berry benli
á að hún hefði verið i Risely unt
helgina."
„Já, herra."
„Ég held að við ættum að fá þá með
— Fotherhurst. var þaö ekki? Við eruni
mcð skóna hans Browne og mikinn aur.
samanber skýrsluna."
„Gróðurmold. herra. Jarðveg." sagði
Bailey.
„Jarðveg þá. Segðu þeim frá þvi.
Bailey. Það gæti greitt úr fyrir þeini ef
þetta ersami maðurinn."
„Eigum við að senda skó og cinhverja
mold til þeirra?"spurði Bailey.
„Nei." svaraði Hawksworth. „Láttu
þá konia hingað.”
15. kafli
Richard eyddi ekki frekari tima.
Hann rauk út úr húsinu og skildi dr.
Wetherbee eftir steini lostinn. Ef Katc
hafði séð manninn á hvita bilnum á
leiðinni til Risely gat liann einnig hafa
séð hana og vissi þá að hún gæti boriö
kennsl á hann. Ef liann var morðingi
stúlkunnar, var það þá hugsanlegl að
hann hefði einhvern veginn fundið Kate
og numið hana á brott? Það yrði hrcin
tilviljun að hann fyndi hana þar sem
hún dvaldist á hótelinu undir fölsku
nafni og gaf ekki upp rétl heimilisfang.
Hann þyrfli ekki aðeins að rekja hana til
hótelsins heldur lika til Ferringham. Ef
honum hefði tekist það fyrsta gat hann
hafa elt hana heim og beðið þar til hún
var orðin ein. Hugmyndin var mjög
ótrúleg en var hvarf Kate það ekki lika?
Richard ók beint til lögreglu
stöðvarinnar i Ferringham.
Varðstjórinn við borðið |xkkti hann og
visaði honum beint inn til Merediths
rannsóknarlögregluforingja án þcss að
krefjast frekari útskýringa en þeirra að
erindi hans væri mikilvægl vegna
hvarfs Kate Wilson. Þetta hvarf
veitti starfsliðinu á stöðinni töluverða
æfingu. annars eðlis en fyrri reynslu. þvi
mannrán voru ekki algeng á þessu
svæði.
Richard sagði Mcredith frá
staðreyndum i stuttu máli. Hann og
Kate höfðu hist i hóteli i Risely á
föstudagskvöld. Ilún hafði ekki minnst á
það að hafa séð stúlkuna né manninn á
hvita bilnum en verið gat að hún hefði
séð hann.
„Væri hún þá ekki búin að hafa sam
band við okkur. ef svo hefði veriö. dr.
Stearne?"
„Hún hefur kannskc ekki vitað um á
skorun lögreglunnar." sagði Richard.
„Ég tók ekki sjálfur eftir hcnni fyrr en
cinhver annar minntisl á það." Siðan
bætti hann við. „En það getur verið að
hún hafi ekki viljað flækja mig inn i
málið."
Hann þurfti ekki að útskýra það
nánar. Mcredith var of reyndur til þess
að undrast nokkuð og sanrþykkti að til-
kynna hvarf Kate undireins til
rannsóknarlögreglunnar i Wattleton. En
á heildina litið fannst honum alls ekki
liklegt að málin væru tengd.
Richard fór aftur á læknamiðstöðina.
hann átti að gera aðgerð klukkan hálf
þrjú og hann var orðinn allt of seinn.
Meredith hafði staðfest það sem dr.
Wetherbee hafði þegar sagt honum: Þar
voru för sem gáfu það til kynna að
einhver hefði verið dreginn. „ekki
endilega dáinn." flýtti Meredith sér að
benda á. eftir stignum að bilskúr Kate.
Fingraför voru út um allt eldhús — á
eldavélinni. áhöldunum, i forstofunni og
i setustofu Kate. öll ólik þeim sem fyrir
voru i húsinu. fingraförum Kate. móður
hennar og frú Burke.
„En við viljum ekki fá fingraför. lög
regluforingi. Við viljum fá Kate." hafði
Richard sagt. þó að hann gæti glögglcga
séð að lögreglan hafði þegar tekið þctta
mál mjög föstum tökum.
„Já. dr. Stearne, en ef fingraförin eru
af þekktum glæpamanni vitum við að
hverjum við eigum að leita,” útskýrði
lögregluforinginn. „Viðeruni að leita að
bilnum. Þegar við finnum hann þá. . ."
hann laukekki viðsetninguna.
Kate hafði verið i burtu i marga
klukkutima, það hlaut að vera um
miðnætti eða fyrr sem hryllingurinn
hal'ði byrjað. Richard leit ofan i hálsinn
á barni sem var rneð hálsbólgu og sá
Kate fyrir sér skorna á háls.
Hin stúlkan hafði reyndar ekki verið
skorin á háls en liver vissi hvaða pislir
hún hafði þurft að ganga í gegnuni áður
en að þeirri siðustu. dauðanum, kom?
Það var Richard að kcnna ef það var
sanii maðurinn sem hafði numið Kate á
brott. Hann hafði leitt liana út i þetta
samband i upphafi af engri annarri á
stæðu en þeirri að hann var að halda
fram hjá. Feimnisleg viðbrögð hennar
og tilfinningahitinn sent hún hafði þróað
með reynslunni heilluðu hann ennþá.
Hann hlakkaði enn til funda þeirra en
var ánægður með að þetta var ekki
krefjandi né flókið. Hún hafði auðveld
lega laðast að honum eftir fyrsta skiptið
og undrunina sem fylgdi. Hann hafði
reyndar ekki hagað sér neitt betur en
maðurinn sem nauðgaði Söndru King.
Munurinn var sá að Sandra hafði barist
á móti. Það dró ekki úr sekt Richards.
Iiann var engu betri en hver annar
nauðgari. Kate hafði ekki veriö hið
minnsta ástfangin af honum. Hún hafði
þá enn verið hrifin al' Paul Fox þó
Richard teldi að hún hefði vaxið upp úr
þvi þegar um slikt samband var að
hugsa. Þau höfðu orðiö innilegir vinir.
Kannske var það hinn fullkomni grund
völlur undir slikt samband. ekki eldheit
likamleg löngun og litið annað. svo af
ganginn varðaðvinna upp. oft meðsárs-
auka. yfir árin og tókst ekki alltaf.
Cynthia yrði að frétta um þetla.
Hvað svo sem yrði um Kate. jafnvel þó
hvarf hennar ætti ekkert skylt við
morðiö á Söndru King. Hann gat ekki
hlift henni við að heyra sannleikann
lengur og ekki gat hann valdið henni
þeirri niðurlægingu að frétta þetta frá
lögreglunni eða einhverjum öðrum. Hún
færi kannske frá honum. Hún myndi
Hún reyndi að hreyfa fæturna. Þó að hún væri
búin að losa eina lykkjuna, voru þeir enn vel
bundnir. En ef hún héldi áfram gæti næsta
lykkja losnað. Þetta var seinlegt verk og hendur
hennar voru enn bundnar.
44 Vikan 43. tbl.