Vikan - 25.10.1979, Blaðsíða 11

kostlegur áheyrandi. Þú ert kannski með
bjánalegt og tilgerðarlegt bros en þu
veist hvernig á aðgera niann ánægðan."
Hann settist í grasið. lét barnið hvíla
við hné sér og leit hreinskilnislega framan
i andlit hennar. „Mér þykir leitt að hefja
máls á þessu þar sem við erum búin að
eiga svo góðar stundir núna saman. En
það getur ekki bara verið mjólk og
bleyjur á milli okkar. þú afsakar orð-
bragðið. Ég vil að þú vitir að ég ætla
ekki að drattast fram úr rúminu i hvert
sinn sem þú tistir, alls ekki.
En eftir því sem tímar liða þá hugsa
ég að samband okkar eigi eftir að verða
nánara. Liklega þegar þú lærir að sparka
bolta. Eða fljúga flugdreka. Eða
eitthvaðannað við mitt hæfi. Þangað til
getur þú verið fullviss um að mér þykir
mjög vænt um þig.
Reyndar finn ég hjartanlega til
með þér vegna alls þess sem þú átt eftir
aðganga i gegnum i lifinu. Taktu daginn
i dag sem dæmi — þú átt hræðilegar
stundir fyrir hönduni. Það á að troða þér
i þessa ævagömlu flik, sem litur út eins
og Elizabeth fyrsta hafi átt hana og þú
verður aðalmanneskjan í slórviðburði.
Mamma þin verður liklega sjúk af
hræðslu á leið til kirkjunnar um að þú
munir nú kasta upp yfir þessa heilögu
flík og þegar við komum til kirkjunnar
þá verður þar krökkt af Dunbar fólki. Eg
meina krökkt i alvöru.
Hvað mina fjölskyldu varðar þá ert
þú ekki bundin neinum fjötrum; hvað
þau varðar þá mátt þú gera það sem þú
vilt og það ntun enginn setja fótinn fyrir
þig. Ncma ég. Ég gæti gert það — ef það
sem þú vildir væri ekki nógu gott fyrir
þig." Hann andvarpaði. ..Ég vissi það
ekki sjálfur fyrr en núna. Ég skal vaka
yfir þéreins og fálkí."
Hann lagði barnið yfir öxl sina og fór
að ráfa um garðinn. Hún var ekki
sofandi en hún var hljóð og ánægð. Og
það var allt honum að þakka hugsaði
hann stoltur með sér.
Það var liklega lians sök að þau höfðu
ekki kynnst fyrr. hugsaði hann með sér.
en það var margt varðandi hjónaband
sem var honun: framandi.
í dag átti að skýra dóttur hans nafni
sem hann hafði ekki sjálfur valið.
Nafnið — Sarah Margaret — hafði
verið boðið honum til samþykkis. Hann
hafði ekki séð neitt athugavert við það
og þvi sagt já. En liann liafði ekki átt
neinn þátt í sköpun þcss og fannst það
ekki eiga við barnið. Einu sinni hefði
hann gert eitlhvað við þvi.
Honuni leið nú eins og áður. sjálf
stæður — tilfinning sem hann hafði
næstum gleymt. Hann lagði barnið á
jörðina og vafði utan af hcnni. Það var
ekki auðvelt að halda á henni án klæða
Þú afsakar!
,.Þú ert sögð vera kvenmaöur og
á heildina litið er ágætt að vera
það. Eg vil ekki að þú farir að öfunda
strákana í nágrenninu. Hvort kyn hefur
sina kosti og sína galla.
Þessa stundina háir mér einn galli.
ég veit ekki hvernig i fjáranum móðir
þin hitar pelann á sama tima og hún
heldur á þér. En et ef l ún getur gert það
þá get ég það. Það er kallað stolt," sagði
hann. Hann missti kastarholuna sem
hann var að reyna að láta vatn I.
„Stundum kallað stærilæti."
Það liðu nokkur spennt augnablik
nteðan hann opnaði pelann og barnið
kastaði sér um leið óþolinmótt fram. En
hann hélt henni. tókst að koma pelanum
i pottinn og svo beið hann eftir að hann
hitnaði.
Barnið gleypti mjólkina á ótrúlegum
hraða og siðan ropaði hún innilega yfir
öxlina á honum, það minnti hann á Phil
afabróður hans sent hafði verið mikill
bjórdrykkjumaður.
„Vel gert." sagði hann hrósandi. „Við
erum samt sem áður I svolitlum vand-
ræðum. Hér ert þú hress og vakandi og
ég get ekki fundið upp neina afsökun til
þess að vekja mömmu þina. Hvaðeigum
viðaðgeraaf okkur?"
Mjólkurdreitill lak út úr öðru munn-
viki barnsins. Hann þurrkaði hann
vandlega i burtu. „Kannski þú vildir
koma i gönguferð i garðinum?” spurði
hann. „Það er að visu nokkuð liðið á
sumar en það eru enn nokkur blóm í
blóma.”
í garðinum gladdi barnið hann nteð
því að skrikja hreinlega af gleði yfir
blómunum. Hann faðmaði hana að sér
ákafur. „Þú ert . . ” sagði hann, stór-
en hann bar lítinn. hálan líkamann að
fuglatjörninni. Hann dýfði hendi I
vatniðsem rauðbrystingarnir böðuðu sig
stundum i og lagði svo blauta höndina á
höfuð hennar.
Hann sagði hátíðlega: „Ég skíri þig
Hina ástkæru. Héðan i frá skalt þú
verða kölluð Ásta. ekki Sarah Margaret
sem mun vera þitt löglega nafn en ekki
rétt."
Fyrir ofan hann heyrði liann rödd
segja: „Ég elska þig. vitleysingurinn
þinn." Nora hallaði sér frani á glugga-
kistuna.
„Hvað erl þú búin að vera lengi
vakandi?"spurði hann.
„Nógu lengi."sagði hún. „Viltu konta
með hana upp til min?"
„Þess þarf ekki," sagði hann. „Okkur
semur ágætlega. Henni Ástu og mér.
Við erum ekki i neinum flýti að konta
okkur í sunnudagsfötin."
„Sagði Ásta þér það?"
„Við tölunist við. láttu þér ekki detta
annað i hug. Hún hugsar mjög líkt og
cg."
„Það vona ég að hún geri alltaf."
tautaði kona hans við sjálfa sig. „Af öllu
hjarta þá óska ég henni einskis frekar."