Vikan - 01.11.1979, Blaðsíða 40

ElTT augnablik datt honum i hug
að standa upp, hlaupa á hana og hrinda
henni af öllu afli fram af gryfjubrúninni.
Þá sá hann að hún stakk hendinni i
vasann og hann vissi að þar hefði hún
hnífinn.
Kate datt líka í hug að hann gæti
stokkið á hana, hún hafði farið rangt að
þegar hún sneri baki í gryfjuna. En hann
átti ekkert þor eftir. Hann beygði sig
hlýðinn og fór úr þunnum rykugum
skónum. Það var gat á öðrum sokknum,
stóratáin stóð út úr, sár af núningnum,
sem hún hafði orðið fyrir þegar hann
staulaðist upp úr gryfjunni.
Kate lét skóna hans á vélarhlíf bilsins.
Síðan tók hún upp jakkann og tók
peningaveskið úr vasanum. Hún tók
þaðan tvo fimm punda seðla og lét
veskið aftur á sinn stað. Þá rétti hún
honum jakkann.
„Farðu í hann,” sagði hún. „Aðeins
með heilbrigða handlegginn í ermina.
Við hneppum jakkanum yfir þann
slasaða." Einhvers konar atvinnu-
umhyggja kom ósjálfrátt fram í rödd
hennar þegar hún sagði þetta en hann
kveinkaði sér eins og hann hefði þegar
fundið til. „Þú ert meiri bleyðan," varð
hún að bæta við og hún vissi að það var
einmitt þess vegna, sem hann hafði lent i
þessu.
Hún hneppti að honum jakkanum
yfir fatlann og tróð tómu erminni I
vasann. Síðan batt hún ökklana saman,
mjög fast, með snærisbút sem áður hafði
verið notaður á hana.
„Snúðu þér nú og komdu þér
almennilega inn,” sagði hún.
Hann hlýddi og hún beygði sig til þess
að festa öryggisbeltið. Hún lét skóna
aftur i bílinn, lokaði hurðinni og læsti.
Vinstri handleggur hans var laus en
hann fann fyrir stöðugum sársauka og
hafði orðið fyrir losti. Hann myndi ekki
flýja. Ef hann reyndi það kæmist hann
ekki langt, eins og hann var og skólaus í
þokkabót. Hún settist inn við hlið hans
með peningana hans I vasanum ásamt
hnífnum.
18. kafli
Bailey rannsóknarlögregluforingi sat
inni á skrifstofu sinni og drakk te. Hann
var nýbúinn að halda blaðamannafund
og hafði tilkynnt að lögreglan vildi ná
tali af manni að nafni Gary Browne,
tuttugu og fjögurra ára að aldri. Hann
lýsti manninum og raðmyndum var
dreift. Þetta var mál sem fjölmiðlamir
gátu hjálpað til við og þegar spurningum
var skotið á hann hafði hann ekki færst
undan að svara. Þó var ekki hægt að
minnast á mögulegan skyldleika milli
hvarfs Kate Wilson og þessa morðmáls
fyrr en sendiboði frá Ferringham kæmi
með sýnishorn af fingraförum þeim sem
fundust I húsi ungfrú Wilson. Þetta er
stórkostlegt, hugsaði hann. Það er hægt
að ftnna bíleiganda á nokkrum. sekúndum
í tölvu, eldflaugum er skotið til
tunglsins, en fingraför verður að senda
með manni. Meðan likumar voru
rannsakaðar fór rannsóknarlögreglu-
maður á Svarta svaninn og afsteypa af
fótsporunum I Kent var send til Ferring-
ham. Heildarmyndin var að skýrast. En
það gat þurft að hefja þjóðarleit til að
finna Browne og ef hann hafði numið
Kate á brott gat hún verið dáin áður en
hann næðist.
Hann var að maula megrunarkexið
sitt þegar Firth kom askvaðandi inn.
„Herra! Herra! Þú trúir þessu ekki,"
hrópaði hann. „Það hringdi kona og hún
segist hafa náungann sem myrti Söndru
King I bílnum hjá sér. Hún segist vera á
leiðinni hingað. Hún gaf ekki upp nafn
sitt né hans.”
Bailey leit fýldurá undirforingjann.
„Nú, haltu áfram," sagði hann.
„Taktu næstu."
„Ég veit, herra,” sagði Firth. „En hún
segist munu koma innan klukkutima.
Hún vill enga hjálp."
„Hvarer hún, Firth?”
„Hún vildi ekki segja það. Hún
hringdi úr simaklefa,"sagði Firth. „Hún
sagði að við skyldum ekki hafa
áhyggjur.”
„Viðgerum þaðekki," svaraði Bailey.
Kate lagði tólið á vitandi það að hún
hafði ekkert gert til þess að láta þau I
Ferringham vita að hún væri heil á húfi.
Hún gat þó ekki imyndað sér að móðir
hennar hefði neinar áhyggjur nema af
sinni eigin líðan og núna væri frú Burke
eða lögreglan búin að gera eitthvað til að
bæta úr því. Læknamiðstöðin kæmist
líka af, það var enginn ómissandi. Ef
Richard hefði áhyggjur, og hún vonaði
að svo væri, ætti hann að geta afborið
það næstu klukkutimana. Hún yrði
komin heim i kvöld.
Hún hafði ákveðið að fara með fanga
sinn aftur til Wattleton þar sem hann
hafði framið glæpinn. Láta handtaka
hann þar fyrir þann glæp og láta brott-
nám hennar liggja milli hluta ef það
þurfti þá nokkuð að fara lengra. Hún
vildi ekki láta kæra hann hennar vegna
nema ef það yrði til þess að auka sekt
hans gagnvart því sem hann^þafði gen\
Söndrú King. 1 , ,, 'p'*‘f•
Þau ök(t norður, t fram hjá
Reading og óku i gegnum Buckingham-
shire. Hún flýtti sér ekki og hélt sig frá
hraðbrautum. Þau tóku á sig krók fyrir
kaupstaði. Kate vildi ekki draga að þeim
athygli. Þau hlutu að lita út eins og
hvert annað par I Minibifreið sem lét sig
annað litlu skipta. Hún bjóst ekki við að
lögreglan, ef hún væri að leita að henni,
myndi leita að kvenökumanni.
Þau rákust hvergi á lögregluþjóna.
Þau stönsuðu á bensinstöð til að
kaupa eldsneyti og Kate fór út og stóð
við hlið afgreiðslumannsins meðan hann
dældi til að hylja númeraplötu bilsins.
Hún borgaði með peningum Garys og
ók siðan i burtu. Afgreiðslumaðurinn
veitti enga athygli þögulli karlveru i
framsætinu. Ef hann hefði gert það
hefði hann ekki séðannað en mann með
jakka hnepptan yfir handlegg í fatla.
Samanbundnir fæturnir voru ekki sjáan-
legir.
Kate var mjög þyrst, en ákvað að
kaupa hvorki mat né drykk. Vökvi gat
valdið vandræðum. Hún sagði ekki orð.
Þegar Gary spurði hana hvert þau væru
að fara svaraði hún ekki.
Hann stundi við og við. Kate vissi að
honum leið illa, en var viss um að
meiðsli hans voru ekki alvarleg.
Aspiríntöflur hefðu getað stillt kvalir
hans en hún hafði ekki neitt slíkt. Hann
bað hana að stansa og kaupa nokkrar en
40 Vlkan 44. tbl.