Vikan - 08.05.1980, Blaðsíða 24

-------------\
FÉLAG
ÍSLENZKRA
HLJÓMLISTAR
MANNA
útvegar yður
hljóðfœraleikara
og hljómsveitir
við hverskonar
tækifœri
Vinsamlegast
hringið í
20255
milli kl. 1 og 5
v
24 Vikan 19. tbl.
Framhaldssaga
Frú Colby sendi honum fjórar konur i
viðbót. Ein vildi fá 125 dali á viku og
spurði hvort hann hefði kokk. Númer
tvö virtist mjög þægileg og indæl mann-
eskja en var svo utan við sig að hún
hafði gleymt að hún var búin að ráða sig
í aðra vinnu í ágúst. Sú þriðja var feitlag-
in og brosmild. Hún virtist nokkuð not-
hæf en hringdi skömrhu eftir að hún var
farin til að tilkynna að hún hefði fengið
betur borgaða vinnu. Sú fjórða var
sænsk og hét frú Larson. Hún sagði
strax að íbúðin væri of skítug fyrir sinn
smekk. Ted tók það nærri sér því hann
hafði lagt sig fram við að taka til svo að
engin sænsk kona gæti sagt að íbúðin
hans væri of skítug fyrir sinn smekk.
Hann var að hugsa um að auglýsa
sjálfur en óttaðist að slíkt hefði í för með
sér fjöldaheimsóknir stórskrítinna
kvenna. Svo ltann vélritaði á miða sem
hann hengdi upp á auglýsingaspjald sem
hékk á einum veggnum í stórmarkaðin-
um handan við götuna: Húshjálp óskast
frá 9 til 6. Góð fjölskylda. Hann hafði
nefnilega nógu oft fengið að heyra þessa
setningu: — Ég vinn bara fyrir góðar
fjölskyldur. Hann fékk upphringingu frá
frú Ettu Willewska sem sagðist búa í ná-
grenninu. Hún sagði ennfremur að hún
hefði ekki stundað slík störf um tima en
hefði áhuga á að byrja aftur. Hún var
lítil, feitlagin kona af pólskum ættum.
Andlit hennar minnti á gljámynd af
engli. Hún hafði greinilega klæðst besta
kjólnum sínum í tilefni viðtalsins. hann
var afskaplega hátiðlegur og úr svörtu
silki. I máli hennar brá aðeins fyrir er-
lenduni hreim en hún sagði honum stolt
frá því að hún og maður hennar hefðu
fengið bandarískan ríkisborgararétt fyrir
þrjátíu árum. Þau áttu uppkominn,
kvæntan son. Hún hafði unnið heimilis-
störf fyrir aðra um árabil, en síðan í
þvottahúsum. Maður hennar vann við
verksmiðjustörf í Long Island City. Hún
áleit að hún mundi hafa gaman af að
vinna aftur fyrir góða fjölskyldu. Svo
spurði hún Ted spurningar sem enginn
annar hafði spurt:
— Hvers konar drengur er hann?
Ted var ekki viss um svarið. Hann
vissi það svona hér um bil. en hann hafði
aldrei áður þurft að skilgreina persónu
leika Billys.
— Hann er afar indæll. Stundum á
hann það til að vera feiminn. Honum
þykir gaman að dunda við leiki. Hann
hefur gott málfar. Hann vissi ekki
hverju hann gæti svaraðfrekar.
— Má ég líta á hann? spurði hún.
Þau gægðust inn um dyrnar á Billy
sem svaf vært hjá fólkinu sinu.
— Hann er fallegur, hvíslaði hún.
Ljósið frá anddyrinu féll á andlit
Billys og hann hrökk skyndilega upp.
— Þetta er allt i lagi, elskan min.
Þetta er bara ég. Og þetta er frú
Willewska.
— Frú Willewska. endurtók Billy
þreytulega.
— Farðunúafturaðsofa.
Þau fóru aftur inn í stofu og hún
sagði:
— Hann er greindur. Hann bar
nafnið mitt alveg rétt fram. Það eru
margir sem geta það ekki.
Ted velti því fyrir sér hvort það væri
ekki erfitt að bera nafn sem fólk gæti
ekki borið rétt fram.
— Ég veit ekki hvort hann er
greindur. Það er ósköp erfitt að dæma
um það, hann er ekki nema fjögurra ára
En ég held að hann sé greindur.
— Þér eruð lánsmaður, herra
Kramer.
Hann hafði ekki litið á sig sem neinn
lánsmann að undanförnu.
Þau spjölluðu um væntanlegt starf
hennar og hann sagðist geta greitt henni
110 dali á viku. Honum fannst hann
ekki geta borgað henni minna en það
sem frú Colby setti upp. Gat hún ekki
komið og unnið í nokkra tima til
reynslu? Gat hún byrjað á mánudaginn?
Hún sagðist vera ánægð með að vinna
fyrir hann og gæta Williams. Þegar hún
var að fara spurði hún hvers konar mat
Ted vildi fá þegar hann kæmi heim frá
vinnu. Hann hafði ekki gert sér grein
fyrir þvi að matseld fylgdi líka með í
kaupunum.
Svo að nú hafði liann konu með
engiaandlit sem ætlaði að elda kvöldmat
fyrir hann og annast Billy. Thelma hafði
ráðlagt honunt að fara eftir rödd hjarta
sins við ráðningu á húshjálp — og sú
rödd sagði honum að þetta væri rétta
konan. Hann hringdi til frú C'olby og
sagðist hafa fundið húshjálp. Hún sat
niðursokkin við listana sína og sagðist
vona að konan hans færi nú að ná
heilsu.
Nú gat hann hringt til allra hinna.
Hann var búinn að koma skipulagi á lif
sitt. Hann gat sagt við foreldra sína: —
Konan min er farin frá mér, en þið
þurfið ekkert að springa í loft upp yfir
þvi. Við höfum fengið alveg indælis hús-
hjálp. Ég sá um að koma lagi á hlutina.
Hann gat sagt við tengdaforeldra sina:
— Vitið þið hvar Jóhanna er? Eins og
þið vitið sennilega er hún farin frá mér.
Við höfum fengið húshjálp — alveg
indælis manneskju. Hann gat sagt: —
Ég þarfnast ekki hjálpar ykkar. Ég ætla
að hafa Billy og það verður allt i lagi
með okkur. Og þannig vil ég hafa það.
Hann fór inn til Billys, staðnæmdist
við rúmið hans og horfði á hann. Hvers
konar drengur var hann? Var hægt að
dæma um það við fjögurra ára aldur?
Hvers konar drengur yrði hann?
Hvernig yrði líf þeirra?
— Það verður allt i lagi með okkur,
Billy. Við höfum frú Willewska. Við
höfutn hvor annan.
Drengurinn hreyfði sig í svefninum.
niðursokkinn í barnslega drauma sina.
Hann bærði varirnar og tautaði eitthvað
óskiljanlegt. Þetta var töfrandi sjón en
Ted fannst sem hann gæti ekki njósnað
um einkalíf Billys á þennan hátt. Hann
átti engan rétt á því. — Hafðu engar
áhyggjur, litli drengur. Það verður allt í
lagi með okkur. Hann kyssti hann en
hörfaði síðan frá rúminu. Barnið var
langt inni í draumalandinu. Hann
tautaði eitthvað um Snata.
SJÖUNDI KAFLI
Móðursjúk. Kveinandi. — Hvað áttu
við með því að hún hafi bara farið frá
þér og barninu? Hvað áttu við? vældi
móðir hans eins og þessi endurtekning
væri nauðsynleg til að koma þessum tíð-
indum til heilans. — Fór bara? Frá þér
og barninu? Ahhh! Hann kannaðist vel
við þessi kvein frá bernskudögum sín-
um. — Hvað áttu við með því að þú
hafir verið gripinn þegar þú læddist inn I
Gamla bíó? Hvað áttu við með því að þú
sitjir nú á skrifstofu framkvæmdastjór-
ans? Á þessum tíma rak faðir Teds mat-
sölu i sömu götu svo að framkvæmda-
stjórinn hringdi þangað i stað þess að
kalla á lögregluna. Ted og Johnny
Martin höfðu ætlað sér að læðast óséðir
inn eins og herdeildin í Árás í morguns-
árið en i stað þess voru þeir teknir til
fanga af dyraverðinum. — Hvað áttu
við með því að sonur minn sé glæpa-
maður? Ahhhh! — Ég vissi ekki að þú
ættir svona lagað til, strákur. sagði
bróðir hans eftir að framkvæmdastjór-
inn hafði skipt á þessum stórglæpa-
mönnum og vænum bita af steiktum
kalkún.
Áður en Billy fæddist höfðu Ted og
Jóhanna farið til Fort Lauerdale til að
sjá nýju íbúðina þeirra með stórum garði
i nágrenni sundlaugar. Meðan Harold
horfði á sjónvarpið fór Dóra út með þau
til að sýna þeim umhverfið. — Þetta er
yngri sonur minn, Ted, og konan hans,
sagði hún. Synir voru kynntir með at-
vinnugrein sinni, dætur eða tengda-
dætur með atvinnugrein eiginmannsins.
— Ted er sölumaður, sagði hún, en hún
minntist aldrei á að hann seldi auglýs-
ingadálka, þar sem henni var ekki alveg
Ijóst hvað það var. Það hefði verið auð-
veldara að útskýra tilverurétt hans hefði
hann verið ríkur áfengisheildsali eins og
bróðir hans. — Þetta er eldri sonur
minn. Ralph, hann er heildsali og verslar
L