Vikan - 08.05.1980, Blaðsíða 41

,.Um hvað?" Chris tók eftir því að
andlitsdrættir Peters voru nú spenntir.
„Mér er illa við að tala um það hér."
„Þá litur út fyrir að það verði að bíða
því að ég verð að drifa mig að skila
körfunni." Röddin virtist eðlileg en þó
var sem andardráttur hans væri
spenntari.
Nei. þetta getur ekki beðið. Við
verðum að halda Janet fyrir utan þetta."
Nú starði Blake orðlaus á hann.
Einhvern veginn fór það í taugarnar á
Chris að hafa manninn svo gjörsamlega
á sínu valdi. Hatur hans hafði nú breyst
i óbeit og óþægindi og þessa stundina gat
hann ekki annað en fyrirlitið sjálfan sig
fyrir þaðsem hann gerði. Hann flýtti sér
að segja eitt einasta nafn: „Michael
Hodgson ...”
Hann tók eftir þvi hvernig Michael —
Peter Blake — seig bókstaflega saman í
sætinu.
Allur kraftur hans virtist nú hafa
fjarað út. Einhvern veginn virtist það
grátbroslegt hvernig hann righélt í körf-
una sem hann bar í fangi sér. Allir
vöðvar hans virtust nú kraftlausir.
Hann bærði varirnar áður en hann kom
upp nokkru orði. Loksins kom það þó:
„Allt í lagi. Við hvað áttu?”
„Það er krá hér í nágrenninu, þar
getum við rætt saman i friði. Við getum
skilið körfuna eftir í bílnum á meðan.
Hvaðer i henni?”
„Kettlingur til Karenar." Rödd hans
var nú aftur ákveðin: „Ég skil hann ekki
eftir í bilnum.”
Chris fannst sem hann hefði fengið
högg undir beltisstað.
SÖGULOK
Það var enginn inni á kránni og þeir
settust við eitt hornborðið. Peter lagði
körfuna með kettlingnuni á stólinn við
hliðina á sér.
„Hvað hefurðu hugsað þér að gera?”
spurði hann.
„Þú getur ekki gifst Janet." sagði
Chris og tók fram gömlu myndina af
Michael Hodgson.
„Ég held að þetta hljóti að vera nægar
sannanir fyrir lögregluna," sagði hann
þunglega.
Blake drakk sopa úr glasinu og lagði
þaðsíðan frá sér.
„Það er undarlegt hvernig hlutirnir
eru. Hugsunin um þetta hefur fyllt mig
hræðslu i átta ár og nú hefur það gerst.”
Chris leit undrandi á hann. Hvað
hafði hann eiginlega hugsað sér að
maðurinn myndi gera? Slást? Stinga af?
Hann vissi þaðekki en þessi rólega fram
koma kom honum á óvart.
„Við verðum að sjá til þess að þetta
skaði ekki Janet." sagði Peter Blake.
Chris varð að taka á öllu sinu til að
muna eftir því að þessi maður var
morðingi. Hann hafði myrt eiginkonu
sína og flúið réttvísina. „Þú hefðir átt að
hugsa um það eitthvað fyrr." sagði
hann.
„Hugsa um það. Ég hef ekki hugsað
um annað siðan ég sá hana fyrst — í
Ástralíu. Ég vildi ekki koma. Ég hefði
aldrei stigið fæti aftur á þetta land ef það
hefði ekki verið vegna hennar."
Chris starði á hann: „Nei en þú hefðir
getað gætt þess að samband ykkar yrði
ekki svona persónulegt," sagði liann
biturlega.
„Þú mátt ekki halda að ég hafi ekki
hugsað um |retta sjálfur. Bæði dag og
nótt. En það fór bara svona ...”
Chris varðallt i einu reiður. Þetta var
umræðuefni sem hann átti erfitt með að
tala um. „Fór svona... . kannski eins og
þegar þú myrtir konuna þina?"
Peter lét sem hann tæki ekki eftir
reiði hans. „Einmitt. Það var líka bara
eitt af því sem hendir. Slys sem enginn
gatséðfyrir."
„SLYS!" Þetta kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti. Þetta hafði Chris aldrei
Glæsileiki
einkennir heimiUstœkin frá KPS, Noref>i.
Þú fœró allt í eldhúsiö í tízkulitum, eldavélar
f’ufuf’levpa, kœliskápa, frystiskápa, frvstikistur of>
uppþvottavélar.

Tryggur heimilisvinur.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF
BERGSTAÐASTRÆTI 10 A
Simi 16995.
19. tbl. Vlkan 41