Vikan - 08.05.1980, Blaðsíða 62

Pósturinn
33ja ára pipar-
karl
Sœll elsku Póstur!
Við erum hérna tvær
vinkonur aiveg í vandrœöum,
þú ert sá eini sem við getum
leitað til.
Þannig er mál með vexti að
umsjónarkennarinn okkar
hefur verið að reyna við eina
vinkonu okkar. Hún tekur
þetta mjög nærri sér og hefur
ekki sagt neinum frá því nema
okkur. Það er ekki nema von,
því hann er 33ja ára piparkarl.
Hvað eigum við að gera til
að hjálpa henni?
Eigum við að segja frá þessu
og kœra kennarann?
Tvœr áhyggjufullar.
Þeir hljóta að vera alveg hrylli-
legir, þessir 33ja ára piparkarlar
og reyndar í hæsta máta ósenni-
legt að svona hundgamall
maður hafi nokkuð að gera við
stúlku á ykkaraldri.
Gætið ykkar á því að gera
ekki neitt vanhugsað og forðist
að láta aðra komast að þessu.
Leyndarmálið er best geymt hjá
ykkur og ef þið farið varlega
lagast allt með tímanum. Ef
þetta kemst í hámæli getur það
valdið vinkonu ykkar enn meira
hugarangri og orðið henni til
tjóns á ýmsa vegu. Líklega
hjálpið þið henni best með því
að þegja yfir leyndarmálinu með
henni og aðstoða hana við að
forðast kennarann, einkum þó
að vera ein með honum á
næstunni. Um síðir fellur þetta í
gleymsku og vinkona ykkar lítur
atburðina í öðru ljósi en áður.
Plakat af
Þursaflokknum
Kœri Póstur.
Ég vil byrja á að þakka allt
gamalt oggott í Vikunni, mér
fumst hún MJÖG góð.
Jæja, ástæðan fyrir því að ég
skrifa þér er að mig langar að
biðja um plakat af Þursa-
flokknum í Vikuna. Efþað er
búið að koma gœtir þú þá sagt
mér í hvaða tölublaðiþað
var?
Ég man ekki eftir fleiru. Bæ,
bæ.
Stína.
P.S. Ég vona að Helga sé södd.
Plakat af Þursaflokknum birtist
í 50. tbl. 1978 og þú getur keypt
það blað með því að hafa
samband við afgreiðslu
Vikunnar, síminn er 27022.
Eins og ljóslega sést var Helga
pakksödd þessa stundina og hlý
orð um Vikuna þakkar
Pósturinn kærlega og vonar að
þessi skoðun þín taki ekki
nokkrum einustu breytingum í
framtíðinni.
Mig langar
í sveit
Kæri Póstur!
Nú eru góð ráð dýr. Þannig
er mál með vexti að ég er með
algjöra dellu í að komast í
sveit. Ég er að verða tólf ára
og hef aldrei prófað neitt
svoleiðis en pabbi og mamma
vilja ekki heyra það nefnt að
ég fari til einhverra ókunnugra.
Hins vegar þekki ég fullt af
strákum sem hafa reynt það og
eru alsælir með að hafa gert
það.
Reyndar held ég að mamma
æsi pabba upp, hún er alltaf
svo hrædd um að eitthvað
komifyrir mig.
Get ég ekki fundið mér
sveitapláss sjálfur með ein-
hverjum ráðum og spurt hana
s\’o seinna um leyfl? Og hvert
á ég þá að leita?
Svaraðu strax og þá skal ég
lesa Póstinn næstu hundrað
árin.
Blessaður gamli, og takk
fyrir.
Einn sveitó.
Það ætti varla að gera þér neitt
annað en gott að fara um tíma
að heiman og það tekst þér
örugglega að sannfæra móður
þína um. Farðu varlega í sakirnar
og ekki væri úr vegi að þú talaðir
fyrst við pabba þinn í einrúmi og
fengir hann í lið með þér. Þið
feðgamir ættuð svo að geta
sannfært móður þína um
nauðsyn þess að þú fáir að reyna
eitthvað á eigin spýtur og fjarri
fjölskyldunni. Þetta eru ekki
nema nokkrir mánuðir á ári og
foreldrar þínir geta aflað sér
upplýsinga um viðkomandi
heimili áður en þú leggur af stað.
Oft hefur unglingum reynst
erfítt að komast á sveitaheimili
yfir sumartímann en árangurs-
ríkast er að þú fylgist með
auglýsingum í dagblöðunum og
einnig ætti Ráðningarstofa land-
búnaðarins að geta veitt þér ein-
hverja fyrirgreiðslu. Ef ekkert er
komið út úr þessu undir vorið
skaltu prófa að auglýsa sjálfur
og jafnvel þótt ekki rætist úr
þetta sumarið eru fleiri eftir og
KLÁMHÖGG!
Aðalsteinn Ingólfsson svarar Pétri Friðrik
Sumir listamenn eru svo miklir bógar að það þarf
áratuga samsæri gagnrýnenda til að troða þá niður í
svaðið, fyrir öfund og illgirni auðvitað. Einn af þeim er
Pátur Friðrik sem enn stendur uppróttur eftir þessar
órósir, sem betur fer og nú þarf hann að nó sór niðri á
þessum kónum í gagnrýnendastétt. Að vísu virðist hann
þurfa að fara ansi langt aftur í tímann til að koma höggi
ó undirritaðan, — batnandi manni er best að lifa, — og þá
er það klámhögg. Hann nefnir í viðtali sem Vikan hefur
fundið hjó sór hvöt til að taka við hann, að ég þekki ekki
sundur Snorra Arinbjarnar og Gunnlaug Scheving,
vegna þess að óg hafi víxlað myndum eftir þá á sýningu
að Kjarvalsstöðum.
Það skiptir nú kannski ekki höfuðmáli að enginn sem
ég hef talað við kannast við þessa víxlun. Lóðið er að
allar myndir sem settar voru upp á umrædda sýningu
voru í skró feðraðar nákvæmlega eins og merkingar
þeirra og skýrslur borgarinnar sögðu fyrir um og það var
ekki hlutverk mitt að ganga þvert á þær upplýsingar. En
í sambandi við atvik af þessu tagi, þá vil ég geta þess að
ég rugla oft og tíðum saman myndum Péturs Friðriks og
margra annarra málara, Irfandi sem látinna, — og lái mér
það hver sem vill. Aðalsteinn Ingóffsson
Dagblaðið
kan 19. tbl.