Vikan - 08.05.1980, Blaðsíða 20

Framhaldssaga
En i hjarta mínu held ég alltaf áfram að
vtra mamma þín. Og ég mun senda þér
ko;sa sem þú finnur fyrir þegar þú sefur.
En núna • erð ég að fara til að finna þá
manneskju sem ég verð að vera. Vertu
hlýðinn við pabba. Hann verður þér eins
og vitri bangsinn þinn. Ástarkveðjur,
mamma.
Andartak fann Ted fyrir þeirri kvöl
sem það hlaut að hafa kostað hana að
skrifa þetta bréf — sams konar kvöl og
það kostaði hann að lesa það. Billy tók
bréfið og hélt því i höndum sér. Svo setti
hann það niður í skúffuna þar sem hann
geymdi alla sérstaka fjársjóði og
afmæliskortin sin.
— Fór mamma í burtu?
— Já.Billy.
— Kemur hún aldrei aftur, pabbi?
Fjandinn hirði þig, Jóhanna. Fjand-
inn hirði þig!
— Það sýnist svo, Billy.
— Ætlar hún að senda mér leikföng?
— Já, hún ætlar að senda þér leik-
föng.
— Mér þykir gaman að leikföngum.
Np var ekki lengur komist hjá því að
horfast í augu við staðreyndina. Hún
var farin frá þeim báðum.
Þegar hann fór með Billy í leikskólann
á mánudaginn dró hann fóstruna til
hliðar og sagði: — Við frú Kramer
höfum slitið samvistum. En Billy yrði
áfram hjá honum og hún varð þvi að
sýna honum sérstaka tillitssemi ef hún
yrði vör við að hann tæki þetta nærri
sér. Fóstran sagði að sér þætti leitt að
heyra þetta og fullvissaði hann um að
Billy mundi njóta bestu aðhlynningar —
hann gæti fengið að deila út kökunum
þennan morguninn.
Ted hefði líka kosið það miklu heldur
þennan morgun að fá að deila út kökunt
en vera fyrirvinna. En hann varð að
gæta vinnu sinnar, sérstaklega núna. Nú
hvildi öll framtíð Billys á honum einum.
Ef það var rétt sem hann grunaði, að
hann hefði vaxið I áliti hjá fyrirtækinu
og fengið kauphækkun fyrir það eitt að
kvænast, mundu þeir þá draga það til
baka þegar hann var orðinn einn og
kokkálaður? Nei, maður var ekki
kokkálaður nema um framhjáhald væri
að ræða. Hvað var hann eiginlega?
— Aumingja þú, sagði yfirmaður
hans, Jim O’Connor. — Svo að hún fór
bara?
— Já.
— Komst hún kannski að einhverju
framhjáhaldi.
— Nei.
— Hélt hún kannski fram hjá?
— Það held égekki.
20 Vikan 19. tbl.
Copyrighl 1979 bv Avery Corman.
Vinir hans sögðu: — Þú færð aldrei manneskju
sem er fullkomin í öllu, og eyðilögðu þar með
drauma hans um eins konar Mary Poppins sem
kæmi og leysti allan hans vanda. Hann vildi
ekki að Billy væri í leikskóla allan daginn.
— Þú ert i mestu klipu, Ted.
— Mig langar til að taka mér viku frí.
Til að ganga frá mínum málum.
— Það er alveg sjálfsagt.
— Auðvitað vil ég ekki að þið eða
vinna mín þurfi að liða neitt fyrir þetta.
— Ted, þú stendur þig alveg Ijómandi
vel. Miklu betur en sjálft fyrirtækið. Við
neyðumst kannski til að lækka kaupið
aftur.
Ted herptist i framan. Féll hann þá
svona hratt I verði?
— En vegna kringumstæðna þinna
mununt við hlifa þér. Þú getur meira að
segja litið þannig á að þú hafir fengið
kauphækkun við að þurfa ekki að taka
kauplækkun.
— Ef ég gæti bara komið bankanum
mínum í skilning um það.
— Hvað ætlarðu að gera við krakk-
ann?
— Hvaðáttu við?
— Ætlarðu að hafa hann?
— Hann er sonur minn.
— Á hann ekki afa og ömmu? Þetta
verður erfitt.
Ted hafði aldrei dottið neitt annað í
hug en að hafa Billy. En O’Connor var
skynsamur maður. Hann bar fram
spurningu. Ted velti því fyrir sér hvort
O’Connor vissi eitthvað sem hann
sjálfur vissi ekki.
— Ég reyni bara að gera mitt besta.
— Ef þaðer það sem þú vilt.
Hvað vildi hann? Hann ákvað
að rannsaka spurningu O’Connors niður
I kjölinn. Átti hann að hafa Billy? Hann
gæti átt annarra kosta völ. Hann gæti
neytt Jóhönnu til að taka Billy. En þá
yrði hann að finna hana fyrst. En mundi
hún nokkuð skipta um skoðun þó hann
fyndi hana? Hún sagðist hata líf sitt.
Var að kafna. Ted gat ekki ímyndat) sér
áð hún mundi skyrtdilega taka á sig allt
það álag sem hún var að flýja bara af því
að honum tækist að finna hana einhvers
staðar á Holiday Inn með einhverri
tennishetju — nei, nú var hugmynda-
flugið farið að hlaupa með hann I gönur.
Ég verð að gleyma Jóhönnu. Þér tókst
svei mér upp með þinn skerf til
tvöhundruðárahátiðahaldanna, frú mín.
Hvað með aðra kosti? Ekki gat hann
Avery
Corman: