Vikan - 18.09.1980, Blaðsíða 24

Jónas Kristjánsson skrifar frá Róm
Níu réttir
í forrétt
Þriflja besta húsið
Helsta ferðamannahverfið í Róm er
Ludovisis, þar sem áður var Villa
Ludovisi, en nú er Via Veneto, mesta
mannlífsgata borgarinnar. Þar við göt-
una eru langar raðir glæsilegra kaffi-
húsa, þar sem hittast tískudrósir og
aðalsmenn, listamenn og leikarar. Og
þar í hverfinu er þéttust byggð veitinga-
husa I allri borginni.
Við efri enda Via Veneto, þar sem
gatan mætir Borghese-görðunum við
Pinciana hliðiðá gamla borgarmúrnum,
er þvergatan Via Campania til hægri.
Um 100 metra frá horninu, á númer 29,
er Giarrosto Toscano, þriðja besta
veitingahús Rómar, á eftir Papa
Giovanni og Taverna Giulia, sem áður
hefur veriðsagt frá i Vikunni.
Fengum fimm sekúndur
Veitingahúsið Giarrosto Toscano er
niðri i kjallara. Við gengum timbur-
Giarrosto Toscano er stórt að innan
en litið að utan. (Ljósm. KH)
tröppur, nánast beint niður i eldhúsið,
sem var til hægri. Til vinstri voru svo
nokkrir litlir veitingasalir, sem skipt var
með bitum, súlum og lágum veggjum. Á
leið okkar í innsta sal gengum við fram á
hvert borðiðá fætur öðru, hlaðin pasta.
grænmeti og ávöxtum.
Nýlegur, Ijós panill var á veggjum.
svo og litlar myndir, en efst voru hillur
með vínflöskum. 1 loftum voru ljósa-
krónur úr smíðajárni. Tréstólar og tré-
bekkir á flísagólfinu voru með sessum.
Þetta var vistlegur og notalegur 70 sæta
staður, þétt setinn og annrikislegur í
þessu fimmtudagshádegi.
Hér var ekki verið að þreyta kolla
viðskiptavinanna með því að láta þá
hafa matseðla að lesa. Við vorum ein-
faldlega spurð að því, hvort við vildum
kálfasteik eða nautasteik, hvort við
vildum forrétt, hvort við vildum pasta
og hvort við vildum rauðvín. Við
fengum fimm sekúndur til að svara og
þar með var þjónninn rokinn.
Fyrst bar hann okkur tvöfalda flösku
af rauðvíni hússins. Það voru 1,88 litrar
af Chianti 1978, Fattoria la Vigna.
Þetta var ljómandi gott vín, þótt við
gætum ekki torgað nema helmingnum
af þvi. Verðið var aðeins 3.500 lirur, eitt
af mörgum dæmum um, að hin ágætu
vín hússins í veitingahúsum Italiu kosta
nánast ekki neitt.
Ostakúlur og sauðaostur
Þjónninn setti á borðið hjá okkur sex
væna melónubáta. Einnig stórt fat með
mörgum sneiðum af hrárri skinku,
salami og tvenns konar öðrum pylsum.
Ennfremur disk með mörgum kúlulaga
mozzarella ostum. Loks körfu með
brauði. Og við tókum til matar okkar.
ítalir eru sérfræðingar í að verka hráa
skinku og nota hana mikið í forrétti.
Hún er þá sneidd I næfurþunnar,
næstum gegnsæjar sneiðar og gjarnan
borin fram með melónum, alveg eins og
hér á Giarrosto Toscano.
Mozzarella ostar eru sérgrein Napóli-
manna og Campaniumanna, uppruna-
lega úr bufflamjólk, en nú venjulega úr
kúamjólk. Þessi ostur geymist ekki,
heldur verður að borða hann alveg
nýlagaðan, svo ferskan, að rjóminn
drjúpi af honum. Þornaður er hann
einskis virði, en nýr er hann mjög góður.
Og það er sérkennileg tilfinning að úða i
sig heilum ostum I forrétt.
Við vorum rétt byrjuð á þessum
snæðingi, þegar þjónninn kom og bauð
okkur kálfakjötbollur af fati. Þær voru
mildar og góðar, bornar fram i þunnri
tómatsósu. Að vörmu spori kom hann
svo aftur og bauð okkur í þetta sinn upp
á olífur.
Við fórum að tala okkar á milli um.
að eitthvað væri athugavert við þetta.
Þjónninn virtist ætla að láta okkur
borða allt, sem til væri i húsinu. 1 þeim
töluðum orðum kom hann enn einu
sinni og lét okkur i þetta sinn hafa eggja-
köku með skinkubitum og sérdeilis góðu
grænmeti.
Ekki vorum við enn búin að bita úr
nálinni, því að þjónninn rauk aftur til
okkar með steiktar eggaldinsneiðar,
kældar og bragðgóðar. Að lokum færði
hann okkur Ricotta, mjúkan sauðaost,
sem Rómverjar eru mikið fyrir. Hann
litur svipað út og óhrært skyr, hvitur að
lit, bragðlitill, en bragðgóður.
Öll sú veisla, sem hér hefur verið lýst
og nægja ætti til margra daga, var
raunar bara forrétturinn og kostaði ekki
nema 3.500 lírur á mann. Hann er ein
sérgreina hússins og heitir „Antipasto
misto della Casa”, sem þýðir Blandaðir
forréttir hússins.
Stórar safasteikur
Með aðalréttunum fengum við bland-
að grænmetissalat í oliu og ediki,
„Insalata mista". Einn kostur ítalskrar
matreiðslu er, að yfirleitt er ekki borið
fram meðlæti með aðalréttum, heldur er
sérstaklega boðið upp á ýmsar tegundir
af fersku grænmeti. Annar kostur er, að
24 Vikan 38. tbl