Vikan - 18.09.1980, Blaðsíða 16

Smásaga
þeirri sömu stundu. En því miður,
áður en furstinn gat hreyft legg eða lið
rann lest hennar af stað. Hin fagra dís
var horfin úr lífi hans jafnskjótt og hún
hafði birst honum. Eða það hefði mátt
ætla.
MORÐÍ
LEIFTURSÝN
Sakamálasaga eftir
Orla Johansen
Ég sá mann fremja morð.
Eða var það ekki morð?
Hvað hafði ég l rauninni séð út um
lestargluggann? Þá fyrst fór ég til
lögreglunnar, þegar ég las um morðið
í blöðunum. Lögreglufulltrúinn
fullvissaði mig um að hann hefði
uppi á morðingjanum áður en
morðinginn hefði uppi á mér.
irEGAR setið er í notalegum og
þægilegum lestarklefa á fyrsta farrými,
meðan lestin brunar gegnum þykkt og
mjúkt myrkrið, fer ekki hjá því að ýmis-
legt leitar á hugann. Rjúkandi kaffi-
bollinn og koníakið, sem lestarþernan
skenkir, hafa örvandi áhrif á hugar-
flugið, að ekki sé talað um þegar búið er
að kveikja í góðum vindli og tempra
Ijósið i klefanum. Það er að segja, þessi
notalegheit eru vitaskuld undir því kom-
in að maður sé einn í klefanum.
Ég er mjög oft einn í notalegum og
þægilegum lestarklefa á fyrsta farrými.
Ég á iðulega erindi að reka í
höfuðborginni, sem ég reyni að afgreiða
um miðja vikuna, og ég veit af reynslu
að um það leyti vikunnar eru yfirleitt
sárafáir farþegar á fyrsta farrými siðustu
hraðlestarinnar. Með hraðlest á ég við
lest sem hefur aðeins viðkomu I stærstu
bæjunum.
Mörgum leiðist að feröast með lest.
Ég er á öndverðri skoðun og þvi nota
ég sjaldnast minn eigin bil i þessum
ferðum. Mér finnst fyrirhafnarminna að
eftirláta lestarstjóranum erfiðið og
ábyrgðina af heimferðinni í stað þess að
þurfa sjálfur að sitja undir stýri mörg
hundruð kílómetra eftir annasaman og
þreytandi dag I höfuðborginni.
Þetta tiltekna kvöld fór ég — guð má
vita hvers vegna — að rifja upp I
huganum kvikmynd sem ég sá einhvern
tíma í æsku. Aðalpersónan var, ef ég
man rétt, fursti nokkur sem var á ferð í
járnbrautarlest og meðan lestin hafði
skamma viðdvöl á járnbrautarstöð I
ókunnu landi kom hann skyndilega auga
á þá konu sem hann hafði ætíð dreymt
um en aldrei fundið.
Raunveruleikinn er allt annar.
Þarna var hún. Mynd hennar blasti
við honum I einum glugganna á annarri
járnbrautarlest, sem stóð þar við. Hún
var undurfögur og furstinn — ó, hvílík
rómantik! — varð ódauðlega ástfanginn á

"M
16 ViKan 38. tbl.