Vikan - 11.12.1980, Qupperneq 17

Framhaldssaga
fannst ólíkt Jennifer aö grípa til örþrifa-
ráða eins og að skera sig á púls. Þó
honum væri ekki vel við það var hann
nauðbéygður til að spyrja: Gerðirðu
þettaj þegar ég svaraði ekki þréfinu
þinu?
— Nei.ekkistraxáeftir.
Honum létti. — En hvers vegna.
Jennifer? Hvers vegna gerðirðu þetta?
— Stuttu síðar hitti ég ungan mann
sem ég varð hrifin af. í fyrsta skipli á
ævinni. Þaðgekk ekki heldur.
— Hvaðáttuvið?
Hun talaði nú lágum rómi. — Það var
allt i lagi að hann kyssti mig — jafnvel
þó mér væri eiginlega ekkert um það —
en hann vildi fara lengra og það gat ég
ekki hugsað mér. Fannst það viðbjóðs-
legt.
— Það er ekkert óeðlilegt við það!
sagði Ríkarður sannfærandi röddu. Þú
varst ekki nema sextán ára gömul!
— Sautján. Mér var mjög hlýtt til
hans. Hann var svo tillitssamur og
vingjarnlegur, og skildi afstöðu mína
— jafnvel þó ég hefði ekki sagt honum
frá.. . þvi sem gerðist. Hann sagðist
geta beðið. En eftir að hann hafði reynt
við mig gat ég jafnvel ekki hugsað mér
að hann kyssti mig. Það var.. .. óbæri-
legt! Mér skildist að ég gæti aldrei í lífinu
elskað aðra manneskju. Þegar mér 'varð
þetta Ijóst hafði ég ekki lengur löngun til
aðlifa.
Rikarðurstundi.
— Ég skammast mín svo mikið.
Jennifer!
— Skammast þú þin? spurði hún
undrandi. — Þú ert sá eini sem
einhvern tíma hefur skipt sér eitthvað af
mér og líkað vel við mig!
Orð hennar juku á skömm hans.
— Það var ómögulegt fyrir þig að
hitta mig.
Það komu tár í augu hennar.
Ríkarður hélt þétt utan um hana og
fann hvernig gráturinn náði tökum á
henni. Hann hélt annarri hendinni um
hnakka hennar og var sjálfur djúpt
snortinn.
Er hún hafði róast aðeins, sagði
hann: — En líkamleg ást er ekki alltaf
Ijót og ógeðsleg, Jennifer. Hún getur
verið óendanlega fögur.
— Það kemur mér ekki að neinu
gagni. það nægir að þeir snerti mig þá
fyllist ég óbeit, snökti hún. — Ég vil ekki
tala um þetta meira. Éger þeytt.
— Leggstu þá í rúmið.
Hún hlýddi. Ríkarður strauk henni
um hárið og bauð henni góða nótt.
Jennifer var friðlaus þessa nótt en hún
vissi ekki hvort hana var að dreyma eða
ekki. Hún sá furðuleg fyrirbæri —
hurðarhún sem hreyfðist — og hún
heyrði undarleg hljóð — fótatakið sem
hún hafði heyrt áður. Börri þrammaði
um. . . . einhvers staðar I völundarhúsi
myrkra ganga. sem hún vissi að voru á
annarri hæð Tröllastóls. Hún vaknaði
við að hún var að kalla á Ríkarð en hann
var ekki hjá henni.
Það var kalt i herberginu. Frostrósir
læddust upp eftir glugganum. Það var
farið að birta af degi og Jennifer vildi
ekki sofna aftur því hún var hrædd við
martraðirnar. Hún tók sængina og
vafði henni um sig, settist I stólinn og
beið morgunsins.
Ríkarður fann hana þar sofandi,
nærri meðvitundarlausa af hita. Sængin
hafði runnið af henni og hún sat í köldu
herberginu í þunnum náttkjól einum
klæða.
Hann lagði hana í rúmið og neyddi
ofan í hana öll tiltæk lyf, stóra skammta
af sjóðandi heitu tei með hálstöflum I.
Hann fékk öll teppi sem hægt var að
finna í húsinu til að halda á henni hita.
Hann sat hjá henni næstum allan
daginn. Hann sat og virti fyrir sér fagurt
andlit hennar og dökka baugana undir
augunum. Hann vonaði innilega að hún
yrði frisk aftur.
Það kom önnur nótt. Nú var komið
að Ríkarði að sitja i stólnum. Hann
þorði ekki aðskilja hana eftir eina; hann
var hræddur um að hún myndi deyj^.
Öðru hvoru vaknaði Jennifer og sá að
hann sat hjá henni og sofnaði síðan
örugg aftur. Jafnvel þó hann svæfi — og
það myndi hann viðurkenna eftir á—
þá var hann þarna. Það nægði henni.
Framh. inœsiablaði.
Ellefu dagar i
Fjölbreytt úrval af
snyrtivörum,
baðvörum, sápum og
skartgripum.
Sendum í póstkröfu um allt
land. Einkaumboö fyrir
snyrtivörur úr náttúrulegum
efnum frá þekktum
verksmiöjum víösvegar um
heiminn.
Hringiö, komiö eöa skrifiö,
ALLTFYHIR ÚTLITIÐ:
WlUMi
DöltiitfcUi 15
FELLAGÖRÐUM - BREIÐHOLTI
SÍMI71644
fO.tbl. VIKan 17