Vikan - 11.06.1981, Side 35

Vikan kynnir
Texti: Bor
nna Ljósm.: Ragnar Th
...BERER HVER
... nema sér
RINGU
■ ■ ■
i eigi ■ ■ ■
f ■
•r
Iraö er stundum haft á orði aö kvenpeningurinn
sé auðteymdur þegar tískan er annars vegar og
tískukóngar geti fengið konur til þess að klæðast
næstum hverju sem er. En enginn þeirra hefur náð
svo langt að klæða allar konur keimlíku hálstaui
svo öldum skiptir. Þar standa karlmennirnir feti
framar og á stundum virðist bindið samvaxið
karlmanninum sem það ber. Þetta er ekkert nýtt
fvrirbrigði því strax á tímum sólkonungsins
Loövíks 14. voru menn farnir að kalla plaggið
eravat. Nafnið var dregið af hálstaui sem króatísk-
ir hermenn báru. Króatía var annars lengi hluti af
austurríska keisaradæminu en tilheyrir nú
Júgóslavíu og þess má geta að Tító var einmitt
Króati.
Þegar karlmannaföt einfölduðust að mun á
nítjándu og tuttugustu öld breyttist bindið nokkuö
og komst í núverandi form. Fjöldaframleiðslan
hafði einnig sitt að segja og bindishnúturinn fór að
verða höfuðatriðið. Nú er svo komið að bindiö
hlýtur að teljast eitt aðaltákn karlmennsku og
enginn fer bindislaus inn á fínni veitingastaði
hérlendis. Dyraverðir slíkra staða eru vel þjálfaðir
í að finna þá bindislausu úr stórum hópi gesta og
er þeim umsvifalaust vísað út í ystu myrkur.
Slæmar tungur tæpa á ýmsum sögum um hrak-
farir manna við slík tækifæri og seint gleymist víst
gesturinn sem gekk á árunum inn í Glaumbæ með
ágætis bindi. Þegar komið var inn í það allra helg-
asta sneri hann sér við og át bindið fvrir augum
skelfingu lostinna dyravarða. Lakkrísrúllur geta
víst verið til ýmissa hluta brúklegar!
En hvað um það, við kynnum ykkur málshátt
nútímamannsins, . . . bef er hver á bringu nema
sér bindi eigi, og sendum öllum dyravörðum nær
og fjær okkar bestu kveðjur. Herramennirnir á
næstu opnu sýna okkur sín óskabindi og er ekki
að efa að þeim verður tekið tveim höndum á
skemmtistöðunum, enda eru þeir allir með bindi af
bestu tegund frá Sævari Karli á Laugaveginum og
Flónni við Vesöirgötuna.