Vikan - 12.04.1984, Blaðsíða 6

NÆTURLÍF í
Texti: Sigrún Harðardóttir
Myndir: Ragnar Th.
AMSTERDAM
Blikkandi Ijósaskilti, óslitin röð bifreiða sem innihalda
óþolinmóða ökumenn sem iáta ekki sitt eftir liggja við að
þeyta bílflautuna, helst hærra og óþreyjufyllra en gæinn á
tryllitækinu fyrir framan eða aftan — mjakast samt áfram
með hálfum hraða gangandi manns þrátt fyrir engu minni
troðning fólksfjöldans á gangstéttunum. Ilmurinn af
frönskum kartöflum, poppkorni, hamborgurum og öðru
matarkyns fær munnvatnskirtlana til að starfa með
auknum hraða svo freistingin verður til þess að falla fyrir
henni þó að ekkert pláss sé fyrir aukabita eftir kvöldmatinn
og franskar kartöflur teljist eiginlega ekki til uppáhaldsrétt-
anna. Hlátrasköllin og kliðurinn frá kaffihúsunum og
kránum, ómur af dansmúsík, dinnermúsík, jassmúsík,
diskómúsík, poppmúsík eða bara gömlum slögurum bland-
ast saman í eina allsherjar sinfóníu stórborgarinnar. Við
erum ekki lengur stödd í henni Reykjavík eða í litla þorpinu
við fjörðinn þó föstudagsumferðin í Reykjavík minni
stundum á stórborgaröngþveiti. Nei, við lentum að þessu
sinni í Amsterdam þó þessi lýsing gæti allt eins átt við
hvaða aðra stórborg sem er nema Osló sem sögð er vera
eitt stærsta sveitaþorp í heimi.
Rembrantsplein
Við stöndum hér á miðju
Rembrantsplein og reynum að
átta okkur á því að viö erum ekki
lengur heima, þar sem við eyðum
föstudagskvöldinu í góðum vina-
hópi, ef ekki í heimahúsi þá á
Oðali eða Sögu, heldur í framandi
stórborg meö óendanlegum mögu-
leikum til þess að láta sér ekki
leiðast eina mínútu. Þetta stóra
torg, umlukið kaffihúsum, börum
og næturklúbbum, er eitt vinsæl-
asta skemmtanasvæði Amster-
dam.
Áður fyrr var hér markaður
með mjólkurafuröum og kjúkling-
um en 1876 var styttu af Rembrant
komið fyrir á miðju torginu og
dregur torgið nafn sitt af henni.
Það er ekki úr vegi að bregöa
sér inn á einhvern barinn og skola
niöur einum bjór á meðan
6 Vikan 15. tbl.