Vikan - 18.04.1985, Blaðsíða 16

Mjúk
lending
Strendur Norður-Karólínu-
fylkis í Bandaríkjunum voru al-
ræmdar áður fyrr. Þessar
strendur voru, eins og suður-
strönd íslands, skipakirkjugarð-
ur á árum og öldum áður — fyr-
ir daga ratsjárinnar. Þar eins og
hér sáust ströndin og sandrifin
utan hennar illa í dimmviðri og
skip brotnuðu oft í spón í harð-
vítugu briminu. En þessi strönd
hefur síðar fengið ofurlitla upp-
reisn æru. Brimið hefur nefni-
lega sinn seið og jafnvel sand-
urinn hefur töfra. Nú eru þarna
tveir fólkvangar eins og við
mundum sennilega kalla þetta á
íslensku.
Eins og títt er á sandströnd er
mikið los á sandinum. Vindur-
inn feykir honum í háar öldur,
svipaðar því sem við köllum
sandhóla hér en bara stærri.
Þarna er líka afar vindasamt og
því gefa þessar öldur færi á að
iðka ýmsar þær íþróttir sem
þurfa bæði hóla og vind. Er þá
ótalið það sem frá sjónarmiði
lofthræddra er besti kosturinn:
sandurinn er mjúkur. Þessir eig-
inleikar strandarinnar hafa
reyndar verið nýttir lengi. Á ár-
dögum flugsins fóru þeir
Wright-bræður niður á strönd
Norður-Karólínu með tól sín og
freistuðu þess að fljúga um loft-
in blá. Eins og menn vita tókst
það á endanum. Núorðið svífa
menn á drekum sér til upplyft-
ingar og þurfa ekki að vera
hræddir um að meiða sig í lend-
ingunni. Berið þetta bara sam-
an við að kasta sér fram af ís-
lensku hamrastáli!
(Aö hluta eftir ,,The Cristian Science
Monitor", Stephen Webbe.)
16 Vikan 16. tbl.