Vikan - 18.04.1985, Page 22

Og hór er eldhúsherinn. Tallö fró vinstri: Guðjónína Jóhannesdóttir, Sigríður Björns-
dóttir, Kristín Ármannsdóttir, Vilborg Þórarinsdóttir (Lóa), Steinunn Guðmunds-
dóttir, Ingibjörg Gísladóttir, Ása Friðriksdóttir, Guðrún Bjarnadóttir, Erla Austmann,
Ingibjörg Ottadóttir og Guðrún Guðmundsdóttir.
Að skoða bak við skápa!
„Ég get farið með gesti
kringum allt vinnuplássið hvenær
sem er,” sagði Ingibjörg.
Og það var satt. Til þess vorum
við komnir. Nú stendur fyrir
dyrum stórfelld endurnýjun á öllu
þarna í kjallaranum. Því var
eiginlega hver síðastur að festa
þetta á filmu. Og við gengum með
Ingibjörgu gegnum allar vistar-
verur því þarna var ekkert
óhreint barn sem þurfti að fela.
Við skoöuðum hvert tækið af
öðru og þau gljáðu öll af hreinlæti
og umhirðu. I geymslunum var
hvergi kusk og jafnvel frysti-
klefinn nálgaðist að vera
aðlaðandi. Það verður víst sjaldan
sagt um þær vistarverur.
Mataræðið hefur breyst
Á leiðinni forvitnuðumst við hjá
Ingibjörgu um eldamennskuna:
„Þetta hefur breyst talsvert.
Fyrir tuttugu árum var þetta
meira svipað gamla mataræðinu.
Það var varla hægt að bjóða
svínakjöt og þaðan af síður fugla.
Þetta er liðin tíð. Nú finnst gamla
fólkinu góðir kjúklingar.”
Blaðamanni varð hugsað til
þess aö hann átti gamla frænku
sem aldrei borðaði svínakjöt,
aldrei hrossakjöt og aldrei fugla.
„Hér er aðalmaturinn í hádeginu.
Fjóra daga vikunnar er heitur
matur á kvöldin en annars eitt-
hvað létt, skyr eða eitthvaö þess
háttar. Annars hefur þetta breyst
mikið frá því ég kom hingað. Nú
er til dæmis sáralítið borðað af
súrmat.”
Pottur með baunasúpu fyrir
350 manns!
Ingibjörg sýnir okkur tvo litla
stampa í búrinu. Það er allur súr-
maturinn í öðrum. I hinum er salt-
kjöt. Okkur bar að garði daginn
eftir sprengidag. Það varð okkur
22 Vikan 16. tbl.
,,Ja, hún var þarna þegar óg kom," sagöi einhver konan þegar við spuröum um aldur
eldavólarinnar og nákvœmar fengum við það ekki. En það er nú kannski fyrst og
fremst umgengnin sem vakti athygli okkar. Hvergi blettur eða hrukka.