Vikan - 18.04.1985, Qupperneq 29

Það var einri ljúfan febrúardag
að undirritaður fékk þann „litla”
til meðhöndlunar. Það var grunn-
týpa, GL hét hún, blásanseruð
og alls ekki laus við glæsileik.
Raunar má fullyrða að bíllinn sé
bara virkilega fallegur en sömu
kunnugmenni og hér var áður
greint frá vilja meina að hönnun
bílsins dragi dám af amerískum
glæsibílum eins og efri gerðunum
af Pontiac. Hann er allur með
hörðum línum og fylgir fleyghug-
myndinni sem er á þá leið að línan
fremst frá frambrettinu nær heil’
aftur á afturbrettishom og mynd-
ar eins konar fleyg móti botn-
línunni. Margir, og reyndar flestir
bílar, eru komnir í þetta form.
Sem ljóst dæmi má nefna coupé
hflinn í 626 linunni frá Mazda.
Þó um grunnútfærslu sé að
ræða er síður en svo kastað til
höndum í frágangi bílsins að utan.
Hliðarspeglar em báðum megin
og nóg er af krómi í kringum
glugga, ljós og grill. Einnig eru
krómhringir í felgunum, en þeir
breyta ótrúlega miklu um heildar-
svipinn.
Ekki versnar það er inn er
komið. Við blasa fagurlega tau-
klædd sæti af sverustu gerð —
náttúrlega í stíl við lakkið. Reynd-
ar er sama hvert litið er að innan.
Allt ber þar vitni smekkvísi og
skynsamlegs íburðar. Sem dæmi
má nefna sætahitara, hlut sem er
gulls ígildi á köldum vetrar-
morgnum og margir eru alls
ekkert að troða í grunnútfærslu
bíls. Og þá verður að minnast
skottsins. í sérstakri lúgu á aftur-
gaflinum eru tjakkurinn og verk-
færin saman komin. Varadekkið á
botninum undir plötu — engan
sóðaskap hér, takk. Svona nýtist
pláss skottsins til fullnustu og ekki
spillir hið kantaða form bílsins
sem bætir það mikið að notagildi.
Sumir myndu kannski telja það
galli aö hafa varadekkið undir
farangri ef skipta þarf á ferða-
lögum en þeim hinum sömu má
benda á að við það að þurfa að
færa allan farangurinn út úr skott-
inu sparast heilmikil óþrif sem
vilja verða ef skítugu dekki er
troðið til hliðar og meðfram
farangrinum — annaðhvort ertu.
aö skipta um dekk eöa ekki.
Eins og við er að búast í Volvo
er pláss fyrir ökumann og farþega
hans mikið og gott. Vel færi um
hinar verstu beinasleggjur,
jafnvel þó þær væru fimm og á leið
á Melrakkasléttu. Sleggjur þessar
gætu svo hæglega stoppað í hverri
einustu sjoppu á leiðinni því allur
Fót- og höfuflrými farþega er nœgilegt, jafnvel fyrir þennan slánal
Hér sóst hið ágœta fótarými ökumanns. Takifl eftir góðum frágangi á stól og hurð.
16. tbl. ViKan 29
Texti: Hörður Arnarson Myndir: Ragnar Th.