Vikan - 22.08.1985, Blaðsíða 32

nL m j v , 1
/1 j 1 / wm . -
V rv -- V*' , # ' J5 * rm r» ^
jfMm
Hljómsveitagœjar voru alltaf í fremstu röð hvað snerti tísku og töffara skap. Af gömlum myndum af þeim félögum má sjá að þeir voru með mikið á
hreinu á þessum tíma.
Last Call for/
Bjöggi og Gunni leita fyrir okkur að liðinni tíð
Texti: Bryndís Kristjánsdóttir Myndir: RagnarTh.
Allir þeir sem eru á „besta" aldri þekkja nöfnin: Hljómar, Dátar, Bendix,
Ævintýri, Pops, Stofnþel, Gaddavír, Eilífð, Flowers, Náttúra, Trúbrot,
Júdas, Svanfriður, Pelican og Paradis. Þetta eru nöfn á mörgum þeim
hljómsveitum sem störfuðu á uppgangstíma islenskra ,,popp"hljómsveita.
Þá voru hljómsveitaböll hverja helgi á stöðum eins og Las Vegas, Glaum-
bœ (Glymbi), Tjarnarbúð, Stapa, Ungó og fleiri góðum stöðum. Hljóm-
sveitagæjarnir voru dýrkaðir og dáðir. Myndir af þeim og viðtöl prýddu
síður blaðanna í hverri viku. islensku hljómsveitirnar stældu aðallega vin-
sælar, erlendar hljómsveitir, allavega i upphafi, bæði hvað varðaði tónlist
og framkomu; sitt hár og áberandi klæðnaður tilheyrði og hljómsveitagæj-
arnir voru síðan fyrirmynd æskunnar i landinu.
Þeir sem tilheyrðu æskunni þá eru varla gjaldgengir meðlimir núna á ári
æskunnar og þó. . . þeir eru nú ekkert ellilegir tveir popparanna sem spil-
uðu með mörgum af vinsælustu hljómsveitunum, þeir Björgvin Gislason
og Gunnar Hermannsson. Og svo vilja sumir kalla þessa stráka „skalla-
poppara"! Björgvin starfar reyndar enn sem hljóðfæraleikari en Gunnar
hefur, að minnsta kosti að mestu, lagt bassann á hilluna. Gunnar á mikið
og gott úrklippusafn frá spilamennskuárum sínum og ætla þeir Björgvin að
rifja upp gamlar minningar um leið og þeir fletta í gegnum safnið. Þeir
vildu reyndar báðir hafa Pótur Kristjánsson með, þar sem hann væri sór-
fræðingurinn, en Pátur var i sumarfrii þannig að ekki náðist til hans.
Brutu hljóðfærin
Engin skólaböll voru almenni-
leg nema hljómsveit væri fengin
til aö spila og Hljómar voru Uk-
lega fyrsta íslenska popphljóm-
sveitin sem náði reglulegum vin-
sældum. Hljómsveitarmeölimirn-
ir sviptu sig klæöum og þeyttu út í
sal og iðulega voru einhver
hljóöfæri brotin. Að lokum fór það
svo að skólastjórar leyfðu ekki aö
haldin væru böll þar sem hljóm-
sveitir spiluðu (reyndar mátti
ekki vanga heldur) þar sem þeir
töldu að það væri hljómsveitunum
að kenna að skrílslæti voru á böll-
32 Vikan 34. tbl.