Vikan - 22.08.1985, Blaðsíða 44

Fimm mínútur með Willy Breinholst
Æðri
stærð-
fræði
í sveitaskólanum sem ég fékk
minn barnalærdóm í var mestum
tímanum jafnan varið í að skjóta
pappírskúlum, skera nöfnin okkar
í púltin og steikja epli á kola-
ofninum. Yfirleitt komu
reikningstímarnir eftir löngu frí-
mínúturnar og þá átti ég venju-
lega eftir að borða ostinn minn og
allt þetta sæta sem ég hafði
laumað mér í svo megniö af
tímanum fór að jafnaði í það og ég
gat ekki almennilega fylgst með.
Nú svíður mér að svo fór. Það
leiðinlega við það er nefnilega að
barnabörnin mín, þeir Jakob og
Mikki, geta ekki endalaust verið í
fyrsta og öðrum bekk þar sem
reikningsdæmin eru hlutfallslega
létt og ég gat hjálpað þeim
reglulega þegar litlu snáöarnir
komu í heimsókn með reiknings-
bækurnar sínar til að fá hjálp
mína. Eftir því sem þeir þjóta upp
eftir skólakerfinu fer að reyna
alvarlega á. Tökum til dæmis
þetta fáránlega reikningsdæmi
sem Jakob kom með til mín í gær:
„Frú Jensen kaupir 2 kíló af
nautaframparti og 1,5 kíló af
svínabóg fyrir samtals 48,50.
Hve mikið kostar þá kílóiö af
hverju fyrir sig ef kílóið af
svínakjöti kostar helmingi
meira en kílóið af nautakjöti?”
— Þetta er hrikalegt, afi, sagði
hann og fékk mér blýant. Reyndu
að finna eitthvað út úr þessu.
Pabbi segir alltaf að ég verði að
glíma viö heimadæmin mín
sjálfur.
Ég leit á dæmið góða stund.
— Þetta er nú skítlétt, sagði ég,
þú átt bara að deila með tveim í
verðiö á svínakjötinu og þá
hefurðu veröið á nautakjötinu.
— Og hvert er verðið á nauta-
kjötinu?
— Helmingurinn af verðinu á
svínakjötinu.
— Og hvert er þá veröið á
svínakjötinu?
— Það er það sem þú átt að
finna út.
— Og það get ég ekki. Þú
neyðist til að reikna þetta fyrir
mig.
Ég hamaöist í dæminu án þess
að finna fullnægjandi útkomu. Því
meira sem ég svitnaði yfir því
þeim mun argari varð Jakob.
— Ertu alveg búinn að gleyma
reikningi, afi? leyfði hann sér að
segja.
— Auövitað ekki, drengur
minn. Slakaðu á, ég finn út úr
þessu.
En ég fann ekki út úr þessu. Af
hendingu varð mér litið út í garð.
Úti stóð nágranni minn á grasflöt-
inni sinni og var að slá meö sláttu-
vélinni sinni. Ég fór til hans og
skilaði honum klippum sem hann
hafði lánað mér. Kannski myndi
hann geta ráðið fram úr dæminu
fyrir mig.
— Sjáðu til, sagði ég, þú ert svo
klár. Ef frú Jensen kaupir tvö kíló
af nautakjöti og eitt og hálft kíló af
svínakjöti fyrir allt í allt fjörutíu
og átta krónur og fimmtíu aura,
hvaö kostar þá...?
— Fjörutíu og átta krónur?
greip Larsen fram í. Þaö er svei
mér billegt. Hvar getur hún fengiö
kjöt á þessu veröi? Ég held mig
langi nú bara í nautakjöt með
salati.
— Þetta er dæmi. Heyrðu mig
nú. Ef frú Jensen kaupir tvö kíló
af nautakjötiog....
— Hvaöa frú Jensen? Ef þaö er
hún á númer tólf þá skaltu ekki
ómaka þig við að reikna verðið því
maðurinn hennar er dýralæknir
útiíKjötbæog.. .
— Þetta er engin sérstök frú
Jensen, bara einhver bara — hús-
móðir sem kaupir tvö kíló af
nautakjöti og eitt og hálft kíló af
svínakjöti.
Hvað kostar eitt kíló af hvoru
ef...?
Larsen veifaði konunni sinni aö
koma til okkar. Hún var aö skera
rósarunna.
— Imba mín, sagði hann, hvað
borgaðir þú fyrir svínakjötið sem
við vorum með á laugardaginn?
— Tvö hundruð og áttatíu, það
er að segja kílóið.
— Það getur ekki verið, sagði
ég. Tvö kíló af nautakjöti og hálft
annað kíló af svínakjöti kosta til
samans eftir reikningsbók alþýöu-
skólans fjörutíu og átta krónur.
— 0, já, svo Sörri hefur svikið
mig. En það er eins og ég segi enn
og aftur, slátrararnir eru dýrir.
Það er nú ekki svo mikið óþægi-
legra að gera öll sín innkaup í stór-
versluninni þó maöur eigi svo sem
að styðja við bakið á kaupmann-
inum á horninu, en. . .
— Slakaðu á, Imba mín, þetta
er bara eitthvað sem rithöfundur-
inn er að reikna út fyrir frú Jen-
sen.
— Hvaða frú Jensen?
— Hann vill nú ekkert segja um
það. En hún hefur sem sagt keypt
hálft annaö kíló af svínakjöti og
tvö kíló af nautakjöti fyrir fjörutíu
og átta krónur og fimmtíu aura
og...
44 Vikan 34. tbl.