Vikan - 09.01.1986, Page 31

bongó- og gæruliðið. Ef Bob Dylan er
þar enn að finna, þrátt fyrir hrak-
smánarlega og ömurlega frammi-
stöðu hans á Live-Aid tónleikunum,
kemur það alveg upp um viökom-
andi. Hengi í stað hurða finnast varla
nema hjá bongó- og gærufólki og þeir
einu sem ekki hafa sett lappir undir
dýnurnar í stofunni eru hinir sönn-
ustu þessa hóps.
Bækur um Che Guevara og svartar
alpahúfur má finna á heimilum
sumra, en aðrir láta sér nægja að
eiga gull, reykelsi og mirru. Mussur
eru enn finnanlegar hjá einstaka
mjög stílhreinu afbrigði og frést hef-
ur af að þær séu notaðar í einu þess-
aratilfella.
Hins vegar sækir bongó- og gæru-
liöið ekki hippaböll og sjaldan bongó-
og gæruhátíðir, það hefur oft á tíðum
farið í of vel heppnaða meðferð til aö
sækja drykkjusamkomur, er með
barn á brjósti sem þarf regluþundn-
ar gjafir, svo það kemur í hlut yngri
kynslóðarinnar að fá lánaða búninga
til að mæta á þess konar samkomur.
En þongó- og gæruliðar fara út að
fá sér kaffi eöa snæðing leita þeir
gjarnan dauðaleit að Tröð fyrst í
staö, en láta sér svo nægja að fá sér
te á nýja staðnum sem er þar sem
Hressó var einu sinni, langar hvort
eö er til að prófa aö koma þar inn
fyrst allir jakkafatamennirnir eru
farnirþaðan.
Þeir fara ekki út að boröa en bjóöa
vinum sínum oft heim í baunakássu
eöa lífrænt ræktað spaghettí með
tómatsósu.
Dagsannir bongó- og gæruliðar
stofna ekki fyrirtæki, þeir vinna hjá
ríkinu eöa búa í Danmörku.
Niðri (nippi)
sauðargæru, en um leið og glittir í
friöarmerki er bóngó- og gærukyn-
slóðin lifandi komin.
Einkenni bóngó- og ga'ruliðanna er
dálæti á Stuðmönnum i nema helst
Jakobi sem hefur grimulaust
daðrað við uppa og á sjálfvirkan
símsvara) og gömul hús sem þó ná
ekki snyrtileik hýbýla furuliösins.
Indversk bómull er ótvírætt bongó-
og gærueinkenni.
Plötusafnið kemur líka upp um
NIÐRI(NIPPI)
Niðrarnir eru í þeirri sérkennilegu
aöstööu að þeir eiga erfiðara með að
marka sérstöðu sína nú en oft áður.
Þegar allir gengu í útvíðum buxum
fóru þeir í þröngar terlínbuxur, en
svo komu pönkararnir og tóku af
þeim það sérkenni, stóru hallæris-
legu frakkarnir þeirra eru komnir í
tísku og það er orðiö vandamál að
vera markvisst hallærislegur og
hunsa tískuna, það er ekkert víst að
neinn taki eftir því.
Fyrsta boðorð niðranna er nefni-
lega að vera ekki undir nokkrum
kringumstæðum þræll tiskunnar. Þó
það kosti ítrekað erfiði að finna fatn-
að, sem er örugglega ekki í tísku, er
ekkert til sparað, ekki litiö í tímann
og snúningana sem fara í að komast
fram hjá tískunni. Þokkalega þekkt-
ur niöri í Reykjavík er meö millisítt
hár og kommatopp, ekki smart þó,
gleraugun eru vandamál, smekkleg
gleraugu, sem voru í tísku fyrir
fúnm árum, ganga og sumum hefur
gefist vel að vera ekki með gleraugu.
Hólkvíðar, mosagrænar molskinns-
buxur eru ennþá nothæfar. Aðskorn-
ir jakkar og frakkar ganga á bæði
kynin, séu þeir ekki töff.
Heima við er lífiö léttara. Aflóga
sófar, dívanar (mega vera þægi-
legir) og palisanderhillur ganga
ágætlega, svo framarlega sem farið
er að sjá á palisandernum, sú viðar-
tegund er ein af þeim fáu sem eru
sannanlega hallærislegar í augna-
blikinu, og ekki sakar að vera með
smá-furuhluti á palisandernum.
Góður niðri á bækur eftir Snjólaugu
Bragadóttur, bara til aö svekkja vini
sína, en nennir aldrei að lesa þær og
les Nafn rósarinnar í laumi. Hann
kemur Snjólaugu markvisst fyrir
með kenningum um sálarfræöi, sem
eru að veröa um það bil síðasta sort,
eöa góðum félagsfræðiritum og í
versta falli ritgeröum Maós. And-
stæðurnar veröa að vera sláandi.
Sannar sögur fara prýðisvel á stofu-
borðinu og þar er líka ágætt aö vera
með uppskriftir úr dönsku blööunum
af mæjónesréttum og hamborgur-
um. Bílar niðranna eru rússneskir,
austur-þýskir (Trabant og Wartburg
afbragðsgóðir) og strætisvagnar eru
góðir, svo framarlega sem menn
eiga áberandi veski utan um strætó-
miöana og eru vel að sér í strætis-
vagnaleiðum, skiptimiöum og geð-
prýði einstakra vagnstjóra, og láti á
því bera í hvívetna.
Fas niðranna er kauöalegt, þeir
koma sér yfirleitt upp einni góðri
beygingar- eða málvillu, en tala af-
bragðsgóöa íslensku aö öðru leyti,
eru líka yfirleitt menntaðir úr heim-
spekideild og meðvitaöir um íslenska
tungu en ósammála því að hún sé
óumbreytanleg.
Blokkaríbúð í Breiðholti er góð um-
gjörð um líf niðranna en fæstir nenna
að fylgja kenningum sínum um
hallæri svo rækilega út í ystu æsar.
Laugarnesvegurinn er í lagi og
sömuleiðis smærri þorp úti á landi,
en þéttbýli yfir meðalstærð er varla
til umræðu. Hafnarfjörður er einum
of umtalaöur og ,,in” til aö ganga, en
Kópavogur ,,of all places” er
ákjósanlegur. Þökk sé Guörúnu Á.
Sím.
Þegar niðri fer út að borða er erfitt
að velja rétta staðinn. Lengi vel var
Múlakaffi ofarlega á blaði, en
Umferðarmiðstöðin og Smiðjukaffi
eru í seinni tíö orðin að eftirlætisstöð-
unum.
Nokkrir niöranna eru það ómeövit-
að — eða af því þeim hefur aldrei tek-
ist að verða neitt annað. Þó þeir
höndli fé og frama eru þeir og verða
niðrar, flestir höndla að vísu
hvorugt, einmitt af því þeir eru:
ekkert nema niðrar.
Vikan 2. tbl. 31