Vikan - 29.05.1986, Blaðsíða 54

þrunginn inn í: „Já, það liggur í augum uppi.
Með þau sönnunargögn, sem við höfum í hönd-
unum, virðist ekkert annað geta komið til
greina."
Það varð löng þögn en síðan hreytti tengda-
mamma út úr sér. „Það er til ein önnur leið,
rétta leiðin!“
Við litum öll upp og gláptum á hana. Hve
oft skyldi tengdamamma hafa gert mér þetta?
- En alltaf verð ég jafnhissa!
Shirley varð fyrst til að svara. „Heldurðu það
í raun og veru, mamma? Þú meinar þó ekki að
þú hafir aðra lausn.“
„Þú ert að grínast, tengdamamma," sagði ég.
„Óhugsandi,“ sagði Millner lögregluvarð-
stjóri og hristi höfuðið. „Vegna veslings gamla
mannsins vildi ég að þú hefðir rétt fyrir þér en
það er því miður óhugsandi.“
„Við sjáum nú til hve óhugsandi það er,“
sagði tengdamamma. „En nú langar mig til að
spyrja ykkur þriggja einfaldra spurninga."
Ég stífnaði upp því að hinar einföldu spum-
ingar tengdamömmu eru yfirleitt fyrir ofan
skilning manna og virðast einungis flækja
málin þar til hún sýnir fram á það sjálf hve
einfaldar og mikilvægar þessar spurningar eru
í raun og veru.
„Þér er velkomið að spyrja," sagði ég og
reyndi að sýnast rólegur.
„Fyrsta spurning: Svolitlar upplýsingar um
þennan Duckworth deildarstjóra. Hvaða skoð-
un hafði hann á því að prófessorinn skyldi
gerast drykkjumaður? Lagði hann blessun sína
yfir það?“
Spurningin virtist vera út í hött en ég svar-
aði þó með þolinmæði.
„Duckworth deildarstjóri var sjálfur algjör
bindindismaður og hann var mjög andsnúinn
drykkjuskap háskólastúdentanna. Hann stóð
fyrir herferð gegn drykkjuskap þeirra og vildi
setja strangar reglur þar um. Honum fannst
það bera vott um lélega siðferðisvitund hjá
Putnam að hann skyldi gerast drykkjumaður.
Af þeim sökum fannst honum að það hefði ver-
ið réttmætt að reka hann úr starfi fyrir 10
árum.“
Tengdamamma geislaði af ánægju. „Þetta
svar líkar mér,“ sagði hún.
„Önnur spuming: Hvað gerði Putnam þegar
þið vomð búnir að yfirheyra hann niðri á lög-
reglustöð og höfðuð skilað honum aftur heim
til dóttur sinnar?"
„Hvað gerði hann, tengdamamma?"
„Það er ég sem er að spyrja."
Aftur virtist mér spumingin vera út í hött
en ég hélt þolinmæðinni. „Við vitum nákvæm-
lega hvað hann gerði, tengdamamma, því að
við höfðum mann í íbúðinni alla nóttina til að
gæta hans. Hann sofnaði í sófanum beint fyrir
framan dóttur sína og gæslumanninn. Morgun-
inn eftir vaknaði hann og fékk sér morgunverð;
appelsínusafa, ristað brauð og kaffi og tvo syk-
urmola með því. Em þetta mikilvægar upplýs-
ingar?“
Tengdamamma hafði háð mitt að engu og
hélt áfram hin kátasta.
„Ef vel er að gáð gefa þær vísbendingu.
Síðasta spurningin: Er hugsanlegt að eitt-
hvert kvikmyndahúsanna í nágrenninu hafi
verið að sýna myndina Á hverfandi hveli kvöld-
ið sem morðið var framið?“
Þetta var einum of mikið fyrir mig. „í hrein-
skilni sagt, tengdamamma! Þetta er morðrann-
sókn en ekki brandari!“ Það var komið fát á
Shirley og Millner lögregluvarðstjóra.
„Hver er að tala um brandara?" svaraði
tengdamamma hin rólegasta. „Fæ ég svar við
spurningunni?"
Það var Millner lögregluvarðstjóri sem svar-
aði með virðingu í röddinni.
„Ég sé að vísu ekki hvað það kemur málinu
við,“ sagði hann, „en það var verið að sýna Á
hverfanda hveli í kvikmyndahúsinu Loew sem
er þarna í grenndinni. Ég man að ég fór þar
framhjá á leið minni til að yfirheyra Putnam í
fyrsta sinn.“
„Einmitt það sem mig grunaði," sagði
tengdamamma sigri hrósandi. „Málið er komið
í höfn.“
„Þetta er ákaflega spennandi, mamma,“
sagði Shirley eins vingjarnlega og henni var
unnt. „En David og Millner lögregluvarðstjóri
hafa málið nú þegar í höfn - það er komið á
hreint. Þeir vita hver morðinginn er og eru til-
búnir að handtaka hann.“
„Hvort sem okkur líkar það betur eða verr,“
muldraði Millner lögregluvarðstjóri.
En tengdamamma lét ekkert trufla sigurgleði
sína. Hún sneri sér einfaldlega að Millner lög-
regluvarðstjóra og það vottaði fyrir blíðu í
svipnum er hún sagði: „Ef til vill eru málalok-
in einmitt að þínu skapi," sagði hún. „Putnam
prófessor framdi ekki morðið."
Við störðum öll á hana. Millner lögreglu-
varðstjóri deplaði augunum, í aðra röndina
feginn en jafnframt tregur til að trúa tengda-
mömmu.
„Hefurðu - hefurðu virkilega einhverja sönn-
un fyrir því?“
„Þetta er svo einfalt mál,“ sagði tengda-
mamma og fórnaði höndum. „Það er Millie
frænka, sú sem er síkvartandi, einu sinni enn.“
„Millie frænka þín ...?“ Millner lögreglu-
varðstjóri vissi ekki hvað hann átti að halda.
Tengdamamma kinkaði kolli og sagði: „Já,
hún var síkvartandi yfir heilsunni. Hjartað var
veikt, henni var illt í fótunum eða bakinu, hún
54 VIKAN 22. TBL