Vikan - 29.05.1986, Blaðsíða 35

HAFDÍS HELGADÓTTIR
Hafdís hefur verið í Félagi maka-
lausra nánast frá upphafi. Hún er
fyrrverandi bóndakona úr Hróarstungu
á Fljótsdalshéraði, fjögurra barna móð-
ir og skildi fyrir tuttugu árum. Fortíð
Hafdísar er svo lygileg að þó hún væri
innihald í fyrsta flokks skáldsögu
myndu fæstir trúa slíku bulli. í þessu
viðtali er aðeins hægt að stikla á stóru.
Eftir skilnaðinn, þá þrítug, kom Haf-
dís til Reykjavíkur eignalaus og
auralaus með börnin fjögur, það yngsta
nýfætt en það elsta átta ára.
- Hvernig gekk að sjá fyrir ykkur og
komast á réttan kjöl?
„Fyrstu árin voru hryllilegur tími.
Við vorum á hálfgerðum vergangi
fyrsta veturinn, ég svaf í bíl bróður
míns og börnin hist og her. Elsti strák-
urinn var með beinkröm af næringar-
skorti því í sveitinni var ekkert nýmeti
að hafa nema þegar ég gat náð eggjun-
um undan fuglunum eða veitt silung
og lax. Að öðru leyti var varla hirt um
fæðuöflun, maðurinn minn stóð ekki í
slíku.
Ég hafði reynt ýmislegt til að fá íbúð
hjá bænum og það var ekki fyrr en ég
skrifaði bréf í Póst Vikunnar að það
gekk. Fengum við risíbúð á Skóla-
vörðuholtinu, kalda og raka. Þar lá ég
einu sinni veik og rænulaus í þrjár vik-
ur án þess að nokkur kæmi. Börnin
voru náttúrlega hálfósjálfbjarga því
þau þekktu engan og rötuðu ekkert.
Loks, er bráði af mér, bauð ég fulltrúa
borgarlæknis í heimsókn og þá var
þriggja stiga frost inni og vatnið frosið
í krönunum. Um sumarið kom ég elstu
börnunum í sveit en því yngsta var
komið á vöggustofu. Það var læknir
sem ráðlagði þetta. Annaðhvort ferð
þú á Klepp eða börnin í burtu um tíma,
sagði hann. Ég gat notað tækifærið og
unnið af krafti á meðan, meðal annars
við skúringar og á Hótel Borg. Næsta
sumar réð ég mig sem ráðskonu í sveit
með börnin og þá gat ég loks önglað
saman dálitlum aurum. Svo komum við
aftur í bæinn og ég vann við skúringar
og á Borginni og síðar fór ég að keyra
á vörubílastöð í stað skúringanna. Nú
síðastliðin átta ár hef ég keyrt út vörur
hjá fyrirtækinu Mánafossi.“
- Hvernig var með félagslíf, var það
ekki óþekkt fyrirbæri hjá þér?
„Jú, fyrstu árin var ekki um neitt
slíkt að ræða, ég einangraðist mikið
og kunni varla að tala annað en barna-
mál. Ég þekkti engan nema systkini
mín og fór aldrei neitt nema þá sjaldan
að manni var boðið í fjölskylduboð.
Reyndar voru það svo konur, sem voru
áður með mér í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur, sem björguðu mér alveg
því ég var tekin í saumaklúbbinn. Og
eftir að elsti strákurinn fór að geta
passað gat ég skroppið eitthvað út að
skemmta mér.“
- Hefur þig ekki langað í sambúð
aftur?
„Ég var í sambúð með manni í fjögur
ár eftir að ég kom í bæinn og var farin
að rétta aðeins úr kútnum. En það var
nóg að sjá fyrir fjórum börnum, þó að
ég þyrfti ekki líka að sjá fyrir manni
því að hann hafði unnið á einum tólf
stöðum er yfir lauk. Þó félagsskapurinn
sé góður kostur við sambúð eða hjóna-
band verður hann að vera á jafnréttis-
grundvelli. Kostirnir við að vera einn
eru þeir að maður getur gert það sem
maður vill, farið það sem mann langar,
er fjárhagslega óháður og hefur engar
heimiliserjur. Nú á ég fastan félaga og
við hittumst þegar við viljum og það
eru engar kvaðir.“
- Hefur vera þín í félagi makalausra
gefið þér mikið?
„Já, mér opnuðust alveg nýir mögu-
leikar, ég vildi að þessi félagsskapur
hefði verið til þegar ég átti mér ekki
viðreisnar von sem fráskilin kona með
fjögur börn. Nú er aldrei spurning um
að mann vanti félaga til að fá með sér
eitthvað út. Maður hringir kannski í
einn eða fleiri ef sólin skín og mann
langar út í náttúruna og spyr hvort þau
vilji koma með. Ég hef eignast marga
góða kunningja í félaginu og margar
skemmtilegar uppákomur hafa skyndi-
lega orðið þegar dottið hefur í einhvem
að hringja út og suður.“
- Ertu orðin ánægð með lífið og til-
veruna?
„Ég get ekki sagt annað, þetta er
allt annað líf og ég er sannarlega
þakklát fyrir það. Ég get gert nánast
allt sem mig langar til, hef gaman af
ferðalögum og svo fer ég oft á gömlu
dansana og þar er nóg af dansherrum,
þó maður sé orðin þetta fullorðin...
Meira að segja sagði við mig maður sem
ég lenti á í hringdansi: Þú verður víst
að gera þér að góðu að dansa við mig.
Fannst ég svona merkileg með mig því
ég hafði aldrei boðið honum upp. Já,
ég er ánægð með mitt „makalausa" líf
en er reyndar stundum spurð af hverju
ekki ómyndarlegri kona hafi ekki geng-
ið út. Það hugsar enginn út í það að
nú vilji ég búa ein.“ ■
22 TBL VIK A N 35