Vikan - 17.07.1986, Side 24

Fá trúarsamtök hafa í gegnum tíðina sett
jafnmikinn svip á bæjarlífið í Reykjavík og
Hjálpræðisherinn. Síðdegis á sunnudögum,
þegar vel viðrar, eru haldnar samkomur á
Lækjartorgi með hljóðfæraslætti og sálmasöng.
Á þessum samkomum ríkir ekki lognmolla og
ládeyða heldur líf og fjör þar sem hver tónn
er þaninn til hins ýtrasta og hver taktur sleg-
inn markvisst í átt að takmarkinu Island fyrir
Krist.
Hjálpræðisherinn varð til á Englandi um
miðbik síðustu aldar. Aðalhvatamaður að
stofnun hans, William Booth, var meþódista-
prestur sem starfað hafði við farandpredikun
um nokkurra ára skeið þegar kirkjustjórnin
vildi allt í einu að hann léti af því starfi og
tæki að sér ákveðinn söfnuð. William fannst
að starf sitt sem farandpredikari hefði borið
ríkulegan ávöxt og átti erfitt með að sætta sig
við þessi málalok. Reyndar mun kona hans,
Catherine, endanlega hafa tekið af skarið og
sagt: „Never“ - „aldrei" skyldi það verða. Cat-
herine var aðsópsmikil kona sem studdi mann
sinn með ráðum og dáð. Einnig var hún meðal
fyrstu kvenna sem beittu sér fyrir jafnrétti
kyhjanna.
Fyrsti vísir að tilurð Hjálpræðishersins voru
tjaldsamkomur sem William hélt í fátækra-
hverfi í austurhluta Lundúna, East-end.
Meginmarkmiðið var að ná til fólks sem ann-
ars sótti ekki kirkjur og fékk jafnvel ekki
inngöngu i guðshús. Það gerði hann með því
að semja sálma við lög sem allir þekktu og
notaði þá jafnvel alkunnar drykkjuvísur. Út frá
þessu starfi varð til hreyfing sem lengi vel var
kölluð Christian Mission en um 1878 hlaut hún
nafnið Salvation Army - Hjálpræðisherinn,
einnig hefur hún oft verið nefnd „Sáluhjálpar-
herinn“.
William vann mikið umbótastarf á þessum
árum og beitti sér meðal annars fyrir bættum
aðbúnaði verksmiðjufólks. Sjálfur stofnaði
hann eldspýtnaverksmiðju til styrktar starf-
seminni og kom upp gistiheimilum fyrir þá sem
hvergi áttu höfði sínu að að halla. Á þessum
tíma ríkti víða mikil fátækt og eymd á Eng-
landi og um svipað leyti og David Livingstone
gaf út „Darkest Africa“ skrifaði William
„Dimmasta England og vegurinn út úr
ógöngunum".
TROMMUR VIÐ GUÐSÞJÓNUSTUR
Hjálpræðisherinn leggur í aðalatriðum lút-
erstrú til grundvallar i boðskap sínum. Hann
byrjaði reyndar að nota hljóðfæri sem ekki
höfðu sést við guðsþjónustur áður. Það voru
blásturshljóðfæri af ýmsu tagi, gítar, trommur,
mandólín, sítar og dragspil. Þetta hafði engum
dottið í hug áður og nýja aðferðin hreif. Áður
en varði hafði Hjálpræðisherinn breiðst út um
víða veröld og meðal annars náð að teygja arma
sína til Rússlands þar sem hann dafnaði í ein
10 ár fram að byltingunni 1917. Og enn mun
Hjálpræðisherinn starfa í felum í Austur-
Evrópurikjunum.
Til Islands kom Hjálpræðisherinn 1895 frá
Danmörku með kafteini Þorsteini Davíðssyni
og adjunt Christian Erichsen. Hjálpræðisher-
inn náði strax góðu sambandi við önnur
Félagi í Hjálpræöishernum heldur hér á
Herópinu, málgagni Hjálpræðishersins.
24 VIKAN 29. TBL