Vikan - 17.07.1986, Síða 60

FLESTf R KOMAÞEIRAFTUR
w
Ahugaleiklist á sér langa sögu. Hún
er upphaf leiklistarinnar. Þrátt fyrir
síðari tíma atvinnumennsku á því
sviði hefur áhugastarfið dafnað vel.
Atvinnuleikhús eru yfirleitt einungis
staðsett í stærri borgum en áhugaleikhópar
hafa haldið sínu striki á minni stöðum og
unnið ómetanlegt menningarstarf, ekki síst
í strjálbýlu landi eins og Islandi, þar sem
því fólki úti á landsbyggðinni, sem ekki fer
oft í ,,kaupstaðarferðir“, gefst tækifæri til
að upplifa nýjar og gamlar leikbókmenntir.
Nýlega var stofnað í Reykjavík áhugaleik-
félagið Hugleikur, en þar hefur ekki verið
starfandi slíkt félag síðan Leikfélag Reykja-
víkur varð að atvinnuleikhúsi. Einnig er
starfandi í Reykjavík leikfélag ungs fólks
sem nefnist Veit mamma hvað ég vil? Oft
hefur vakið furðu erlendis að hér í fámenn-
inu skuli fyrirfinnast 87 áhugaleikfélög sem
þar að auki setji gjarnan upp tvær leiksýn-
ingar á vetri. Áhugaleikfélögin hér þykja
því sérlega kröftug og atorkusöm. Algengast
er að fá atvinnuleikara eða -leikstjóra til
starfa og verk æft á hverju kvöldi og um
helgar í sex til átta vikur. í nágrannalöndun-
um tíðkast hins vegar oftast að æfingar
standi yfir í nokkra mánuði og þá unnið einu
sinni til tvisvar í viku með leiðbeinanda sem
er einn úr hópnum. Hér er því um gífurlega
mikið og fórnfúst starf að ræða hjá fólki sem
vinnur fullt starf og notar gjarnan eina frí-
tíma sinn í þágu leiklistarinnar. Auðvitað
er þetta sjálfviljug fórn því leiklistin hefur
löngum laðað og lokkað en oft hlýtur erfiðið
að vera yfirþyrmandi, enda mun ekki óal-
gengt að áhugaleikarar strengi þess heit á
miðju æfingatímabili að hætta - þessi
ákveðna sýning verði sú allra síðasta! En
staðreyndin er sú að flestir koma þeir aftur
- sem betur fer fyrir fólkið í landinu.
60 VIK A N 29. TBL