Vikan - 04.02.1988, Side 14

Hrossum
ogmönnum
fleygirfram

Sigurbjöm Bárðarson
er einhver þekktasti
hestamaður íslands.
Hann varð í sumar
heimsmeistari í tölti á
móti sem fram fór í
Austurríki. Við hittum
hann við gegningarn-
ar í þorrabyrjun og
ræddum hesta-
mennskuna við hann.
Sigurbjörn er í hnakkn-
um frá morgni til
kvölds sjö daga vik-
unnar um þessar
mundir, farinn að
þjálfa keppnishross
fyrir mótin á sumri
komanda. Og hann
fullyrðir að hann hafi
ævinlega gaman af
því að fara á bak.
„Annars væri þetta
ekki hægt,“ sagði
meistaraknapinn.
Sigurbjörn Bárðarson er
kominn út í hesthús uppúr
klukkan sjö á hverjum
morgni. Klukkan hálfótta er
vinnan komin á fullt. Þá er
húsið raest, það er mokað út
og gefið. Klukkan átta er
hann kominn á bak. „Hér er
hestamennskan vinna og sú
vinna er tekin hátíðlega,“
sagði Sigurbjöm í samtali við
blaðamann firá Vikunni.
Keppnishross,
söluhross,
undaneldishross
Hestarnir í húsi Sigurbjörns
skipta tugum. „Ég er hér með
hross í tamningu, hross til að
selja, hross til að þjálfa fyrir
væntanlega keppni og svo und-
aneldisgripi." Klukkan var rúm-
lega eitt þegar við hittum Sigur-
björn, þá hafði hann farið á bak
einum átta hestum. „Morgun-
verkin eru drýgst," sagði hann.
„Þegar kemur fram á daginn fer
hver klukkutíminn að verða
ódrýgri. Það koma til manns
menn sem vilja taka mann tali,
menn sem virðast hafa ótak-
markaðan tíma.“ Sigurbjörn full-
yrti að keppnishrossin sem
hann á sjálfúr mættu afgangi hjá
sér. „Maður sinnir fyrst og
fremst skylduverkum hér - læt-
ur hitt mæta afgangi."
- Hefurðu ævinlega gaman af
því að fara á bak?
„Það hef ég vitanlega. Annars
væri þetta hreinasta víti. Nei, ég
er svo heppinn að geta samein-
að bæði atvinnu og áhugamál.
Vinnuvikan verður þannig
gjarnan sjö dagar, einkum yflr
þessa vetrarmánuði þegar mað-
ur er að búa hrossin undir
sumarið."
Betri hross,
betri knapar
Hestamenn hafa sumir verið
að gera því skóna að í Reykjavík
séu sveitföst nærri 6000 hross.
Þeim fjölgar og hefur fjölgað
mjög undanfarin ár. Sigurbjörn
Bárðarson hefur tekið þátt í
vexti og viðgangi hestamennsk-
unnar í Reykjavík um margra
ára skeið (þótt ekki sé maður-
inn neinn öldungur) og hélt því
fram að á fáum undanförnum
árum hefði hvorutveggja fleygt
fram, hestum og reiðmennsku.
„Það er ekkert vafamál," sagði
Sigurbjörn, „að hrossin eru
miklu betri en þau voru áður.
Og það eru reiðmennirnir líka.
Þeir hafa margt lært. Þetta er
íþrótt sem er í stöðugri ffarn-
þróun og sókn. Og með tilkomu
reiðhallarinnar hér í Víðidaln;
um verður trúlega ný vakning."
Hrossarækt er
tískufyrirbæri
í stíu í hesthúsi Sigurbjörns
voru tveir graðhestar, hvor öðr-
um föngulegri. Hestameistarinn
sagði okkur deili á þeim, annar
undan Hrafni 802 frá Holtsmúla,
hinn undan Sörla 653 frá Sauð-
árkróki. „Ræktuninni fleygir
frarn," sagði Sigurbjörn. „Þessa
hesta á útgerðarmaður í Kefla-
vík, hann hefur lagt sig fram um
að eignast og koma sér upp
trippum undan bestu hestum
og merum landsins. Það skilar
árangri.“

Sigurbjöm og ungur
stóðhestur undan
Hrafni 802 - trúlega
verðandi stjömufoli.
- Hestamenn tala mikið um
ættir hrossa. Þegar maður lendir
í hrossatali er manni þvælt inn í
langar ættartölur og hestamenn
spyrja stöðugt um ætterni. Er
ætt hestsins aðalmálið?
„Nei. Ræktunin er hins vegar
tískufýrirbæri núna. Nú er annar
hver maður í húsunum hér að
potast í sinni ræktun. Ætli það
eigi ekki eftir að breytast."
Hvernig kaupir
maður hest?
Við spurðum Sigurbjörn
hvernig þeir sem áhuga hafa á
14 VIKAN