Vikan - 04.02.1988, Qupperneq 16

gaman á Islandi
Hrossarækt, tamningar og
sala hrossa er búgrein sem
landbúnaðaryfirvöld á ís-
landi hafa alla tíð leitt hjá sér
og forðast að hafa afskipti af.
Hrossabændur verða að
spjara sig án styrkja, reiða sig
á markaðinn alfarið. Gildir
því um hrossaræktina eins
og aðrar greinar landbúnað-
ar að núna er erfitt að byrja,
erfitt að hasla sér völl.
Undanfarin ár hafa eigi að síð-
ur verið hrossaræktinni
hagstæð. Markaður hefur verið
að stækka bæði innanlands og
utan og æ fleiri reyna fyrir sér
með hrossin — að minnsta kosti
sem aukabúgrein. Hestabúskap-
ur er hins vegar að því leyti erf-
iðari en aðrar greinar landbún-
aðar að enginn fer út í hrossa-
rækt eða tamningar nema hann
kunni vel til verka, hafi eytt
mörgum árum í tamningar og
fylgst með ræktunarstörfúm.
Freyja Hilmarsdóttir og Al-
bert Jónsson eru landsþekkt
hestafólk sem nú hafa fest kaup
á jörð, byggt hesthús og starfa
sjálfstætt við hrossarækt, tamn-
ingar og sölu. Vikan barði upp á
austur í Votmúla við Selfoss um
miðjan janúar.
„Gangurinn liggur
á lausu“
Albert bóndi var reyndar af
bæ, staddur norður á Siglufirði
við kennslu og tamningu, en
Freyja var í hesthúsinu ásamt
henni Stínu sem heitir fúllu
nafni Christina Jorvid og er frá
Uppsölum í Svíþjóð. Þær voru
að leggja við tvo föla þegar okk-
ur bar að garði, búnar með
morgunverkin og tamningastarf
dagsins að hefjast.
Freyja beislaði brúnan fola
sem hún sagði undan Elg frá
Hólum og verður sá flmm vetra
í vor. „Gæfur og viljugur," sagði
Freyja. „Strax kominn með á-
kveðinn vilja og mikið tölt. Ég
vænti mikils af þessum fola. Það
er svona hestsefrii sem mann
langar alltaf í sjálfan. En á svona
búi er auðvitað allt til sölu; ef
þessi selst frá mér þá verður
maður bara að finna eitthvað
annað.“
Sá brúni hringaði makkann og
japlaði mél á meðan tamninga-
konan útskýrði líf hrossabónd-
ans fyrir blaðamanni, beið svo
rólegur á meðan hún steig í í-
staðið og sveiflaði sér á bak.
„Gangurinn liggur á lausu í hon-
um þessum," sagði Freyja og
sveif á mjúku tölti yfir hlaðið.
Náttfari í Uppsölum
Stína Jorvid frá Uppsala sýndi
okkur gráan fola sex vetra.
„Hann er góður fýrir hvern sem
er," sagði hún. Sneri honum upp
í napran austanvindinn og náði
töltsporinu á fyrsta skrefi. „Ég
ætla að vera hér hjá Albert og
Freyju eins lengi og þau vilja
leyfa mér að vera,“ sagði hún
þegar hún kom af baki. „Mér
finnst alveg óskaplega gaman á
íslandi."
f Uppsölum í Svíþjóð er slang-
ur af íslenskum hesturh. Og þar
er starfandi hestamannafélag
þeirra sem eiga íslenska hesta.
„Það heitir Náttfari," sagði Stína
og kvaðst ekki alveg viss um
hvort hún myndi sinna hesta-
mennskunni í Svíþjóð. „Það fer
nú eftir ýmsu,“ sagði hún. „En
ég er búin að eignast folald hér
á íslandi.
Hestamennska í
tengslum við efna-
hagsástandið
Freyja sagði að áhugi fyrir
hestamennsku færðist stöðugt í
aukana. í haust hefði þannig ver-
ið mikil sala og virtist ekki lát á.
„Nú er rétti tíminn að kaupa —
eða þegar kemur fram í febrúar
og mars. Annars virðist áhuginn
fara eftir efiiahagsástandinu í
landinu almennt. Þegar verð-
bólgan var hvað verst, þá dró úr
þessu, fólk losaði sig við hross.
Nú hefúr þetta verið á uppleið
aftur — en svo er vitanlega ekki
að vita hvað gerist ef allt er aftur
á niðurleið."
Hvernig svo sem efhahag er
háttað á Islandi núna, þá virðist
okkur víst að búskapurinn hjá
Alberti og Freyju í Votmúla sé
mjög á uppleið. Þar standa
tamningahrossin við stall, vel-
hirt og fóðruð, augljóslega á
uppleið; sum hafa þegar getið
sér nafh meðal áhugamanna um
hesta og hrossarækt og eru á
leiðinni í hendur nýrra eigenda.
„Hér eru auðvitað flest hross-
anna föl,“ sagði Freyja. — „Nema
hryssumar. Við viljum koma
okkur upp okkar stofni." -GG.
HESTAMENN
með einu
símtali ér
áskrift tryggð

Sími: 685316
16 VIKAN