Vikan


Vikan - 29.09.1988, Blaðsíða 22

Vikan - 29.09.1988, Blaðsíða 22
hreinlega að leika aðra manneskju en ég er til að komast í gegnum þetta. Áður en ég kom út hafði mér ekkert ver- ið sagt frá því að ég myndi vera á svona ferðalagi allan daginn. Ég villtist líka stundum, því það tók tíma að læra á neð- anjarðarlestirnar og einu sinni var ég svo þreytt að ég gleymdi að skipta um lest og fór út á vitlausum stað. Þegar ég kom upp á götuna vissi ég ekkert hvar ég var og var að ráfa um, en fólkið var svo vingjarnlegt og hjálplegt, að fljótlega var einhver kominn, sem spurði mig hvort ég væri villt og mér síðan sagt, að ég þyrfti að fara aftur í lest og fara lengra með henni. Mér fannst eins og fólkið vildi að ég kæmist sem fyrst á áfangastað og væri ekki að villast um. Tímaritið ELLE valdi mig Ég fór einnig mikið í það sem er kallað „test“. Þá mætir maður hjá ljósmyndara og hann tekur myndir. Þetta er eiginlega sam- vinna sem báðir græða eitthvað á og ég þó meira finnst mér. Hann borgar allan kostn- að og fær kannski góðar myndir, en maður sjálfur fær myndir til að bæta í möppuna sína. Ég fékk síðan mjög gott tækifæri þeg- ar ég var búin að vera úti í eina viku, reyndar gerði ég mér ekki grein frrir því þá, hversu stórt þetta tækifæri var í raun- inni. Á umboðsskrifstofunni var mér sagt að ég ætti að hitta konu hjá tímaritinu ELLE. Þegar ég mæti á staðinn voru þar fyrir um 60 aðrar stelpur. Ailar með þykk- ar og fínar möppur, en ég bara með tvær myndir. Þarna beið ég svo í eina klukku- stund, en svo var það ég sem var valin úr öllum stelpnahópnum." Fannst mér ekki takast nógu vel upp Hvað var verið að taka fyrir ELLE? „Þetta var kallað „beauty spot“. Það var verið að taka myndir fyrir krem. Þegar ég mætti voru þarna um tíu manns sem allir voru að snúast í kringum mig. Mér leið ekkert alltof vel. Ég þurfti að vera í silki- nærfötum og mér var frekar kalt. Allir þarna voru eitthvað að pikka og pota í mig, mála mig, greiða á mér hárið og laga á mér fötin. Mér fannst þetta óþægilegt og átti erfltt með að vera eðlileg fýrir ljós- myndarann. Ég átti að halla höfðinu til hliðar og brosa blítt sem ég held að hafi ekki tekist nógu vel því ég hreinlega fraus og ég er hrædd um að mér hafl ekki tekist nógu vel upp. Aftur á móti var ég mun afslappaðri í töku fyrir „body lotion" í blaðinu MISS. Þetta áttu að vera hressar myndir og ég hlæjandi, sem ég held að hafl tekist vel. Það þurffi lítið að mála mig fyrir þessar tökur. Þeir vildu hafa þetta sem náttúru- legast og sögðu að ég hefði svo góða húð að lítið þyrfti að sminka." Neyðarlegt þetta með þyngdina Fékkstu vel borgað fyrir þetta? „Þegar maður vinnur fyrir þekkt blöð eins og t.d. ELLE eða Vouge, þá þykir það FORSÍÐUSTÚLKAN Um hár og snyrtingu Bryndisar fyrir myndatökuna í Vikuna sáu þau Ari Alexander, hár, og Ólöf Ingólfsdóttir, snyrtingu. svo mikill heiður að maður á nánast að vinna frítt. Ég var allan daginn að vinna fyrir ELLE og fékk 30 pund fyrir það, sem eru um 2400 krónur. Affur á móti fékk ég tækifæri til að vinna fyrir Yves Saint Laurent, sem er vel borgað. Það átti að mynda frönsk nærföt og fyrir fjögurra tíma vinnu átti ég að fá 800 pund, sem eru lið- lega 60 þúsund krónur. En það gerðist dá- lítið neyðarlegt...ég komst ekki í nærfötin! Ekkert varð því úr vinnu í það skiptið og mér þótti fúlt að missa af svona miklum peningum." Hvernig gekk þér að grenna þig? „Ekkert sérlega vel. Ég er svo mikil mat- manneskja og gat ekki látið hamborgarana og frönsku kartöflurnar vera. Ég grenntist þó um þrjú kíló, enda svo mikið á ferðinni suma daga, að ég gleymdi hreinlega að borða, en þetta gat verið pínlegt með vigt- ina. Einu sinni átti að taka mynd af mér í ofsalega þröngum kjól og ég held ég hafl verið hálftíma að komast í hann og á með- an var alltaf verið að banka og spyrja hvort ég væri ekki að verða til og hvort eitthvað væri að. Þeir vilja hafa stelpurnar svo mjó- ar að þær séu ekkert nema skinnið og beinin. Mér bara flnnst það klæða mig svo illa, en fyrir næsta sumar ætla ég að vera orðin léttari." Borga allan kostnað sjálfar Þú ætlar þá aftur til útlanda? ,Já, Huggy — en það er Chris alltaf köll- uð — vildi helst ekki að ég færi heim strax og vill fá mig aftur næsta sumar. Þau trúðu á mig þarna úti og segja að ég geti náð langt. Þau ætla líklega að senda mig til Par- ísar eða Japan. Mestu peningarnir eru í Japan, en fyrirsætur þurfa að borga allan kostnað sjálfar af laununum sínum auk þess sem umboðsskrifstofan fær held ég 20 prósent. Þegar ég fór út í sumar greiddi umboðsskrifstofan flugmiðann minn og ég átti síðan að greiða þeim til baka þegar ég færi að vinna. Ég þurfti líka að greiða ffamköllunarkostnað á filmum og eins far- gjaldið til að komast á milli til viðskipta- vina sem vildu sjá möppuna mína. Ég græddi því ekki mikið síðasta sumar, en þau úti eru búin að tala við Elite í París og sýna þeim myndir af mér, sem þeim leist vel á, þannig að kannski fæ ég gott tækifæri næst. Reyndar verður maður eiginlega að ljúga sig inn á sýningar hjá frægu hönnuð- unum þegar maður er nýr og óþekktur. Þá segist maður hafa verið í sýningum hjá einhverjum frekar óþekktum hönnuði — sem umboðsskrifstofan hefúr sagt þér frá — ferð svo inn á svið án þess í rauninni að kunna nokkuð. Hönnuðirnir vita yfirleitt af þessu en gefa þér sjens og ef maður stendur sig er maður kannski kominn inn.“ Aðrar stelpur Hvernig var þér tekið af öðrum sýning- arstúlkum þarna úti og hvernig eru skóla- systur þínar og vinkonur við þig hér heima? „Ég verð vör við töluverða afbrýðisemi. Úti voru flestar stelpurnar mjög almenni- legar við mig, en ég man effir einni spænskri, sem var andstyggileg við mig. Hún kom til mín og horfði á mig og sagði svo: ’Ég sé það á augunum á þér að þú ert íslensk.’ Hún átti við að ég væri með svo köld augu og þess vegna væri auðséð hvaðan ég væri. Sumar stelpur hér heima hafa komið til mín og spurt: ’Hvernig komst ÞÚ eiginlega í þetta? Aðrar halda að ég geti reddað þeim um vinnu eða komið þeim á ffam- færi. Ég get í raun ekkert gert eða ráðlagt og þá verða þær kannski fúlar. Ég reyni bara að leiða þetta eins mikið hjá mér og ég get. í vetur fer ég í nýjan skóla, Mennta- skólann í Reykjavík. Námið gengur fyrir öllu öðru hjá mér, því ég tel að það sé mjög nauðsynlegt að mennta sig. Starfsald- ur sýningarstúlku er yfirleitt mjög stuttur og hvað tekur þá við? Þó myndi ég kannski skreppa út ef mjög gott tilboð bærist." Megrunin og allar göngurnar Hvað fannst Bryndísi svo erfiðast? „Megrunin." Svarar hún strax. „Og svo allar göngurnar daginn út og daginn inn. Ég var stundum svo ofboðslega þreytt. Þetta var líka mikil lífsreynsla. Ég er eina barnið á heimilinu og er mjög vernduð, þannig að áfallið var dálítið að vera allt í einu alein í útlöndum. Reyndar voru hjónin í Premier mjög góð við mig, en ég bjó hjá þeim. En þrátt fyrir erfiðleikana fannst mér þetta mjög gaman og ég hlakka til að fara út aftur næsta sumar. Það eina sem skyggir á eru kílóin fjögur eða fimm sem þurfa að hverfa! Þar með kveður hún okkur þessi unga en um leið þroskaða stúlka, sem flestir mundu segja að væri eins grönn og falleg og hugsast getur, en til mikils er fyrir sýn- ingarstúlkur að vinna því ef þær eru á rétt- um stað á réttum tíma þá getur framtíðin brosað við þeim...alla vega um tíma -og þá lætur engin þeirra örfá kíló standa í vegi fyrir framanum. <"v/ 22 VIKAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.