Vikan - 29.09.1988, Blaðsíða 63

Myndimar hér fyrir ofan sýna útimarkað
í Chinchero. Á útimörkuðunum er hægt
að gera mjög hagstæð kaup.
Lítið þurfti að hafa fyrir morgunmatn-
um. Við gátum teygt okkur í banana, en á
borðinu var brauð, papaya og kókoshnet-
ur. Allur farangur var síðan settur um borð
í bátinn, því við ætluðum gangandi í gegn-
um ffumskóginn, og átti báturinn að bíða
okkar á fyrirfram ákveðnum stað. Leið-
sögumaður okkar, Rodrigues, býr í frum-
skóginum og treystum við honum því full-
komlega.
Villst I frumskóginum
Ferðin átti að taka um klukkutíma, en
tók þrjá tíma því við villtumst! Rodrigues
varð að höggva okkur leið í gegn. Sumir
urðu mjög skelkaðir og héldu að þeir
komust aldrei aftur til mannabyggða. Per-
sónulega fannst mér þessi ferð alveg stór-
kostleg. Á einum staðnum var ekkert
nema aur, en trjádrumbar lágu víða og
reyndum við að halda okkur sem mest á
þeim, til að blotna sem minnst. Við studd-
um okkur við trén til að halda jafnvægi, en
einu okkar var það á að styðja sig við
mauratré, og þótt það væri bara f fáeinar
sekúndur, þá voru maurarnir bókstaflega
út um allt á honum. Eftir það óðum við
bara beint út í drulluna og komum ekki
nálægt trjánum.
Loks komumst við á leiðarenda; þreytt,
slæpt og ofealega þyrst, enda fórum við
létt með að teyga úr tveimur kókoshnet-
um hvert.
Eftir þessa svaðilför okkar var vel við
hæfl að fara og skoða leifarnar af báti Fitz-
geraldos, þar sem hann strandaði í frum-
skóginum.
Það var með töluverðum trega sem við
kvöddum Rodrigues og umsjónarmenn
Tambo Lodge daginn eftir og hefúr vitn-
eskjan um að þetta var endirinn á ffábærri
ferð líka haft sitt að segja.
Flestir fóru til London tveim dögum
seinna, en tveir héldu áfram að ferðast.
Ég hringdi í konuna sem ég kynntist í
flugvélinni á leiðinni út og tók hún ekki
annað í mál en að ég gisti hjá henni.
Reyndist hún hin hjálplegasta við skipu-
lagningu áffamhaldandi ferðalags míns um
Suður-Ameríku. Án hennar hefði ég líklega
aldrei lagt út í það ferðalag. Ég fór til
Chile, Argentínu, Paraguay, Brasilíu, Ból-
ivíu og aftur til Perú. Ekki var þetta við-
stöðulaust ferðalag, því pennavinkona mín
í Brasilíu gerði dvöl mína þar mun lengri
og skemmtilegri en mig hafði órað fyrir.
Þegar ég kom aftur til Lima var ástandið
þar orðið ffekar slæmt. Miklu meira var
um sprengingar og mótmælagöngur en
áður. Fyrir þá sem hyggja á svona ferðalag
er best að vera við öllu búinn, og ef mann-
fjöldi er samankominn til að mótmæla ein-
hverju, skal haft í huga að þarna virðist
yflrleitt vera skotið fyrst, en spurt svo.
Þetta er ekki sagt til að fæla fólk frá, heldur
hef ég orðið vör við að sumt fólk gerir sér
hreinlega ekki grein fyrir ástandi mála í
sumum af þessum löndum. \ý
t hinum hrikalega og stórfenglega Moon Valley. í gljúfrunum þar er mikið af
snákum.
í heimsókn hjá ættbálki einum sem býr við bakka Madre de Dios árinnar í Amazon.
VIKAN 63