Vikan - 10.11.1988, Síða 24

U2 og Michael
Jackson
„Viljiði kannski hitta dóttur
mína, Kristina?" spyr Alla þegar
við komum fram aftur.
Kristina er 18 ára, lagleg
stúlka sem talar dálitla ensku.
Hún er nýtrúlofúð rússneskum
rokkara, Vladimir Presjnakov,
en uppáhalds vestrænu tón-
listarmenn hennar eru U2 og
Michael Jackson.
„Hún er í ballett og syngur
dálítið," segir Alla og móður-
stoltið Ieynir sér ekki. „Ég reyni
auðvitað að styðja hana eins og
ég get, sérstaklega þegar ég hef
í huga allan þann stuðning sem
ég og bróðir minn höfðum þeg-
ar við vorum ung. Og þó höfðu
foreldrar mínir ekki sömu
menntun og ég hef. Þau voru
alþýðufólk en voru mjög hrifin
af tónlist. Bróðir minn, sem
starfar í hernum, er ljóðskáld.
Og það er einnig vegna þess
hversu mikla örvun foreldrar
okkar veittu okkur.“
Þegar hér er komið sögu för-
um við að skipuleggja morgun-
daginn sem að mestu á að nota í
myndatökur.
„Rauða torgið? Þangað hef ég
ekki komið í fjögur ár, vegna
þess að ég er hrædd við vissan
hóp aðdáenda minna. Og
vegna þess er ég alvarlega að
hugsa um að láta verða af því að
kaupa draumahúsið mitt uppi í
sveit. Og það eru því miður
þeir sem koma í veg fýrir að ég
geti verið óhult á götum úti.
Áðan var einn þeirra á tröppun-
um hérna úti og það eru alltaf
einhverjir þeirra hér fýrir utan.
Listamönnum er bannað hér í
Sovétríkjunum að vera á ferli
utandyra með lífverði með
sér.“
Við kveðjum síðan eftir
þennan fýrsta langa dag í
Moskvu og þrengjum okkur í
gegnum aðdáendahópinn sem
allan sólarhringinn er fyrir utan
dyrnar hjá söngkonunni.
Ljósblár Benz
og Rauða torgið
Á slaginu tólf á hádegi dag-
inn eftir, sem er sunnudagur,
erum við mættir aftur. Nú er
okkur boðið upp á graut og
koníak á barnum hjá Alla Pugat-
jovu. Graut með smjöri af Lud-
milu og koníak af Öllu sjálfri.
Við þennan bar les Alla Pravda
á hverjum morgni (en einnig
erlend blöð og stjörnuspána
sína). Við bíðum þess að um-
boðsmaður hennar mæti með
bláa Benzinn, Alla ekur honum
aldrei sjálf. Yfirleitt gerir hún
sjaldnast nokkuð af þeim vana-
legu störfum sem þarf að sinna,
enda tekur vinnan allan hennar
tíma.
„En þegar ég á frí þá les ég.
Mér finnst mjög gaman að lesa
rússnesku höfundana frá nítj-
ándu öld og nútímaljóð."
Við sitjum í ljósbláa Benzin-
um og flnnum í fýrsta sinn í
hversu miklum metum Alla
Pugatjova er í Sovétríkjunum.
Alla reynir að fela andlit sitt á
bakvið Gretu Garbo sólgler-
augu og húfú.
„Þetta er ekkert skemmti-
legt. En ég er að mestu búin að
venjast þessu."
Við Rauða torgið er hvergi
stæði að flnna fýrir bílinn,
vegna þess að um helgar eru
fleiri á ferli á torginu en venju-
lega. Umboðsmanninum tekst
þó að lokum að fá stæði sem
hann deilir með öðrum. Á þeim
þrem til fjórum mínútum sem
það tekur okkur að ganga inn á
mitt torgið eru ekki mjög
margir sem taka eftir því að þar
er Alla Pugatjova á ferð, en
fljótt kvisast það út - og tæpu
kortéri eftir að við stigum út úr
bílnum hafa þúsundir safnast
umhverfis staðinn þar sem
skærasta stjarna Sovétríkjanna
stendur.
Með aðstoð lögreglu og hers
tekst að halda fólki í skefjum og
Alla getur í fyrsta sinn í fjögur
ár gengið óhult um torgið.
Fjöldinn hyllir söngkonuna og
meira að segja hermenn og lög-
regluþjónar taka þar þátt. Alla
hlær framan í fólkið og skiptist
á nokkrum orðum við örfáa
heppna í hópnum. Athygli allra
á Rauða torginu beinist að
þessari litlu rauðhærðu konu
sem hlær svo smitandi hlátri.
Leynilegt
hjónaband
Þegar við göngum til baka að
bílnum fýlgja okkur enn fleiri
en áður, en enginn reynir að
toga í eða snerta söngkonuna.
Fólkið sýnir henni ekkert nema
virðingu og Alla sýnir virðingu
á móti. Næst liggur leiðin í
„leikhúsið", þ.e.a.s. „The Thea-
tre of Songs of Alla Pugatjova".
Þetta Ieikhús er eitt stærsta
sinnar tegundar í heiminum og
þar geta 44.000 manns
setið í einu. Þar er skrifstofa
söngkonunnar og umboðs-
mannsins.
„Leikhúsið er mjög mikil-
vægt fýrir mig. Það er upphafið
á öðrum kafla í lífi mínu. Hér
viljum við hafa miðstöð rússn-
eskrar þjóðlagatónlistar - þar
sem listamenn geta hist og
fengið innblástur hver frá
öðrum. Aðrir listamenn eiga
líka að geta fengið hér innblást-
ur. Sjálf reyni ég að gefa ráð og
hjálpa. Og við höfúm miklar
væntingar — en lítið fé.“
Hvítur flygill
í einu horninu
og símar út um allt.
Það finnst okkur ekki geta
verið satt þegar Alla Pugatjova
á í hlut.
,Jú, ég fæ ekki svo mikið
meiri peninga en aðrir sovéskir
listamenn - kannski dálítið -
þar sem hér er sú stefna að
deila öllu jafnt. Þannig að fjöldi
útgefinna hljómplatna skiptir
litlu máli, en það gerir þó fjöldi
hljómleika. Auðvitað hef ég því
meiri möguleika en aðrir.“
Á skrifstofunni er það eigin-
lega umboðsmaðurinn, Evge-
nij Boldin, 39 ára, sem tekur
völdin — enda er hann einnig
eiginmaður Pugatjovu. Og
rússneskur eiginmaður. Þau
hafa verið gift síðan árið 1982
en því hefúr verið haldið
leyndu nema í þrengsta vina-
hópi þar til nú. Kristinu átti Alla
með öðrum manni.
New York næsti
viðkomustaður
Á síðasta degi okkar í
Moskvu eyðum við stuttri
stund á Gorkigötu 37, sem fer
að mestu í að kveðja — sænskir
kossar og koníakstár. Eftir þrjá
daga verður Alla Pugatjova
komin á Waldorf Astoria í New
York, þar sem hún hefur sína
fýrstu tónleikaferð um Banda-
ríkin. Sex sinnum hefúr verið
hætt við fyrirhugaðar tónleika-
ferðir vegna kulda sem ríkt hef-
ur í samskptum milli stórveld-
anna tveggja.
Á flugvellinum losnum við
við allar leiðinda tollskoðanir
bara vegna þess að við erum
með kveðju frá Öllu Pugatjovu
upp á vasann. Og það er ekki
bara vegna sterkra drykkja sem
okkur finnst við hátt uppi á
leiðinni heim í flugvélinni —
það er ekki síst vegna minning-
arinnar um seiðmagnaðan kraft
Öllu Pugatjovu - minning
gegn sýrð af graut, rósum og
kampavíni. □