Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 13

með hundana út fyrir borgina eða niður á
strönd. Hún sagðist einmitt hafa verið á
göngu niðri á strönd með vinum sínum
rétt áður en hún kom til íslands fyrir jólin
og þá hefði verið svo hlýtt í veðri að þau
voru nánast í engu. Á íslandi hefúr hún
líka verið í nánum tengslum við fjöruna og
sjóinn — heldur kaldari þó — því hún ólst
upp á Lynghaganum í næsta nágrenni við
fjöruna á Ægisíðunni.
„Þegar ég er á íslandi þá hlusta ég mikið
á útvarpið til að fá tilfinningu fyrir því sem
er að gerast hér og til að vinna upp það
sem ég hef týnt niður af íslenskunni. Þegar
maður kemur heim með svona löngu
millibili þá skilur maður ekkert hvað er að
gerast hér. Mér fannst áramótaskaupið til
dæmis ekkert fýndið af því ég skildi ekkert
að hverju væri verið að gera grín - þó gat
ég hlegið að einu atriði, en það var þegar
nefið var bitið af manninum í lyftunni." Og
Katla María skellihlær að minningunni.
„Mér finnst líka svo gaman að fara niður í
bæ og finna að ég sé komin til Reykjavíkur,
hitta vinina og fara með þeim út. Reyndar
finnst mér ungt fólk á íslandi lifa alltof
mikið fyrir áfengi. Það er engin helgi al-
mennileg nema að detta í það. Svona er
þetta ekki hjá jafhöldrunum á Spáni, þar er
ekki drukkið svona mikið. Á kvöldin eru
staðirnir opnir fýrir unga fólkið frá klukk-
an 6—11 og þar hittast allir, tala saman og
hlusta á góða tónlist. Ég drekk aldrei
áfengi. Ég reyki að vísu og hef prófað ýmis-
legt til að vita hvað um er að ræða. Kann-
ski er þetta öðruvísi hjá tónlistarfólki, tón-
listin gefúr okkur svo mikið að við þurfum
ekki á neinu öðru að halda — enda má
segja að tónlistarmenn lifi í sínum eigin
heimi."
Katla María þarf ekki að skammast sín
fyrir íslenskuna sína, hjá henni heyrist
enginn annarlegur hreimur og hún talar
mjög skýrt, kannski einna helst að hún
muni ekki rétt í svipinn orðið sem hún
ætlaði að nota. „Ég hef passað mig að missa
hana aldrei niður. Ég skrifa mikið af
bréfúm, les íslenskar bækur og svo tala ég
mikið í símann — enda eru símareikning-
arnir hræðilega háir.“ Heimili föður Kötlu
er mjög spánskt segir hún og þar tala allir
spænsku. Aftur á móti sagði Katla að hún
og systir hennar, Sesselja sem er einu ári
eldri, rífist alltaf á íslensku og hafi alltaf
gert. Skrítið það.
Af þýskum ættum
og Blöndals
„Sesselja er ekta spönsk „lady“, en ég hef
alltaf verið íslenska sveitapían í fjölskyld-
unni. Spánverjar eiga í dálitlum erfiðleik-
um með nöfhin okkar, Sesselju kalla þeir
þó oftast Ceci, en ég fæ á mig öll möguleg
nöfii, t.d. Kalotta. Einu sinni nefndi ég mig
Terensína í höfúðið á Terence Trent
D’Arby, sem mér finnst æðislegur — ég
geng meira að segja með mynd af honum
í veskinu! Og á hljómleikum sem ég fór á
með honum þá faðmaði hann mig — það
var meiri háttar. Jæja en meira um fjöl-
skylduna. Okkur pabba kemur mjög vel
meðan listamenn eru að skapa sér nafn þá er ekki verra að menn muni
hvemig þeir líti út - ljósa hárið hjálpar þar mikið segir Katla María.
saman. Þú spyrð hvaðan ættarnafhið hans,
Hausmann, kemur. Langafi minn flúði frá
Þýskalandi í stríðinu, settist að á Spáni og
kvæntist spánskri konu og nú er fjölskyld-
an orðin ekta spænsk, bara þýska ættar-
nafhið eftir. Nú svo er ég af Blöndalsætt í
móðurættina, svo nú vita allir allt um
mig,“ segir Katla dálítið sposk á svip yfir
þessum ættfræðiáhuga blaðamanns, sem
reynir að segja að á íslandi vilji alla vega
eldri kynslóðin alltaf vita hverra manna
fólk er. En Katla María heldur áfram að
segja okkur ffá pabba sínum. „Pabbi skilur
mig vel, því hann var sjálfur tónlistarmað-
ur einu sinni og var með einni þekktustu
hljómsveit Spánar. En hann vissi að fjár-
hagslega er ekki hægt að reiða sig á tónlist-
ina og hann langaði að eiga stóra fjöl-
skyldu, svo hann Iagði tónlistina á hilluna
og er nú forstjóri kauphallar. Hann er þó
mjög ánægður með að minnsta kosti eitt
barna hans er í tónlistinni eins og hann.“
Sá eini rétti
Hvað tekur svo við á Spáni?
„Fyrst eru það prófin,“ segir Katla. „Ég
þarf að taka próf um leið og ég kem út og
ég er ekki búin að lesa. Ég verð að lesa í
flugvélinni á leiðinni út. Ég veit líka að
maður verður að hafa eitthvað meira en
tónlistina til að reiða sig á. Ég er búin að
klára menntaskólann og núna er ég á fýrsta
ári af þrem í almannatengslum. Ég læri
þarna mikið í sálarffæði og mannffæði og
mér finnst þetta mjög skemmtilegt nám.“
Katla María segir að það sé margt sem hún
ætli sér að gera, þannig að langt sé í að hún
fari að hugsa um börn og bú, enda vilji
hún vera fjárhagslega vel stæð þegar þar
að kemur. En aftur á móti segist hún vera
viss um að hún eigi eftir að ílendast á
Spáni. „Ég ákvað að það skyldi ég gera ef
ég fyndi einhvern og ég hef eiginlega alltaf
verið viss um að það yrði Spánverji." □
2. tbl. 1989 VIKAN 13