Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 32

EKKIER ÖLL VITLEYSAN EINS
Hrakiallabálkar
Hafið þið heyrt hvað
kom fyrir manninn
sem var að hífa
100 kílóa hlass
ofan af 4. hœð, eða
um eðlisfrœðinginn
sem var að kveikja
upp í arninum
heima hjá sér og
endaði í Ijósum
logum úti í garði,
eða óheppna biðil-
inn sem hellti bleki í
fína gólfteppið og
kramdi heimiliskött-
inn til bana?
Ef ekki lesið þá um
þessa hrakfalla-
bálka og aðra í
eftirfarandi grein.
ÞORSTEINN EGGERTSSON
ið hafið kannski heyrt
um byggingaverka-
manninn sem ætlaði að
hífa hundrað kílóa hlass ofan
af í)órðu hæð húss sem verið
var að byggja. Hann var sjálfúr
niðri á jörðinni en uppi á
fjórðu hæð var maður sem ýtti
körfunni, sem hífa átti niður,
fram af gólfbrúninni. Mann-
greyið sem hélt í spottann
niðri var ekki nema tæp áttatíu
kíló — tuttugu kílóum léttari
en karfan — svo að hann þaut
upp um leið og karfan þaut
niður. Á miðri leið fór hann úr
axlarliðnum þegar hann mætti
körfúnni þvi hún rakst í öxlina
á honum. Hann þaut þó áffam
upp og rak hausinn harkalega í
taliuna þegar hann var kominn
alla leið en á sama tíma skall
karfan á jörðina með þeim af-
leiðingum að botninn fór úr
henni. Við það var hún orðin
léttari en maðurinn og þaut
upp — en um leið dúndraði
maðurinn niður og mætti
henni aftur á miðri leið. í þetta
sinn rakst karfan í afturendann
á honum með ófyrirsjáanleg-
um afleiðingum. Manngreyið
skall nú á jörðina. Við það varð
32 VIKAN 2.TBL.1989
hann svo vankaður að hann
sleppti bandinu, en harkaði af
sér, stóð upp og hristi hausinn.
En um leið og hann hafði
sleppt bandinu hrapaði karfan
enn einu sinni niður og lenti á
hausnum á honum þannig að
hann steinrotaðist.
Sagan hér á undan er orðin
nokkuð gömul og hefur birst í
svo mörgum og mismunandi
útgáfúm að ómögulegt er að
segja hvaðan hún er upprunn-
in eða hvort hún er sönn eða
ekki. En hér á eftir koma
nokkrar staðfestar frásagnir af
ósviknum hrakfallabálkum.
Eðlis-
kveikir upp
í arninum
Árið 1972 kveikti eðlis-
fræðingur nokkur, Derek Lang-
borne að nafhi, firá smábænum
Upton á Englandi, eld í kamín-
unni sinni — einu sinni sem
oftar. Svo brá hann sér út til að
fylla kolafötuna. Þegar hann
kom inn aftur tók hann eftir
því að logandi spýtukubbur
hafði oltið úr kamínunni og
kveikt í eldiviðarkassanum.
Hann tók því upp logandi kass-
ann og fór með hann út í garð.
Á leiðinni út straukst kassinn
við gluggatjöldin á útihurðinni
og þegar hann sneri til baka sá
hann að hurðin og gardínurnar
stóðu í Ijósum logum.
Hann ætlaði þá að hringja í
slökkviliðið en varð þá litið út
um gluggann og sá að eldurinn
í eldiviðarkassanum hafði
breiðst út og kveikt í bílnum
hans. Hann skellti sér í frakk-
ann sinn, þaut út með fulla
vatnsfötu og ætlaði að slökkva
í bílnum en hrasaði þá um hálf-
fúllan bensínbrúsa. Nágrann-
arnir höfðu nú tekið eftir því
að ekki var allt með felldu í
garði Langbornes og hringdu í
slökkviliðið. Þegar það kom
loksins sáu þeir veslings mann-
inn hlaupa um garðinn sinn í
frakka sem stóð í Ijósum
logum.
Seinheppni
biðillinn
sem settist
á heimilis-
köttinn
Annar Breti, sem var kenn-
ari að atvinnu, ætlaði að biðja
sér konu árið 1900. Sú útvalda
hét Gwendolin og var dóttir
efiiaðra foreldra í Sussex. Þá
varð það eina helgi að kennar-
inn ungi setti í sig kjark og
heimsótti fjölskylduna á
sveitasetur hennar. Hann fékk
að gista um nóttina og daginn
eftir ætlaði hann að bera upp
bónorðið. Um þrjúleytið um
nóttina vaknaði hann sárþyrst-
ur og skreið framúr til að ná
sér í glas af vatni. Þegar hann
þreifaði sig áfram í myrkrinu
tók hann eftir því að hann
rakst á eitthvað sem datt í
gólfið. Þegar hann vaknaði um
morguninn sá hann, sér til
mikillar skelfingar, að hann
hafði fellt niður blekbyttu og
innihald hennar hafði eyðilagt
ómetanlegt gólfteppi firá fjórt-
ándu öld, en teppið var ein-
mitt eftirlætis dýrgripur til-
vonandi tengdamóður hans.
Hann lét sig því hverfa all snar-
lega, án þess að sjá ffiaman í
elskuna sína.
Þegar allt uppistandið út af
teppinu var um garð gengið
herti kennarinn aftur upp hug-
ann og hugðist gera aðra til-
raun. Hann ætlaði sér að fara
mjög varlega í þetta sinn, svo
hann ákvað að hitta stúlkuna
um hábjartan dag og ræða að-
eins við hana í nokkrar mínút-
ur. Hann hitti móður Gwend-
olínar og spurði hvort hann
mætti tala við dóttur hennar.
Meðan sú gamla brá sér úr
stofunni, settist hann á eitt-
hvað sem hann hélt að væri
púði. En það var þá heimilis-
kötturinn - sjaldgæft og fok-
dýrt kattarafbrigði frá Peking —
og lifði ekki af þessa undarlegu
meðferð. Kennarinn sneri aft-
ur heim án þess að sjá stúlk-
una. Þau giftust bæði - en ekki
hvort öðru.
Victor
Borge
og 7-up
formúlan
Dansk-ameríski grínistinn
Victor Borge sagði einhvern-
tíma eftirfarandi sögu um sein-
heppinn föður sinn — en auð-
vitað er sagan uppspuni:
„Faðir minn var alltaf að
finna upp eitthvað gagnlegt.
Einu sinni fann hann upp mjög
kröftugt yngingarmeðal. Það
varð vinsælt um tíma vegna
þess að þeir sem tóku það inn
yngdust um ein fimmtán,
tuttugu ár. En þessu gátu fylgt
ófyrirsjáanlegar aukaverkanir.
Frændi minn tók til dæmis inn
einn skammt af þessu og það lá
við að hann steindræpi sig á
því.
Hann var aðeins átta ára
gamall.
Svo fluttum við öll til Banda-
ríkjanna í seinni heimsstyrj-
öldinni og pabbi hélt áffiam að
finna upp ýmislegt. Sú upp-
finning sem hann lagði mesta
rækt við var svaladrykkur sem
hann nefndi 5-Up.
Þetta var tímaffiek uppfinn-
ing og af þvt að við vorum ekki
mjög efnuð lagði hann hana á
hilluna um tíma og fór að
vinna fyrir sér sem daglauna-
maður. Smám saman hafði
hann þó önglað saman það
miklum peningum að hann tók
aftur til við svaladrykkinn og
kallaði hann nú 6-Up. Hann var
alveg viss um að þetta væri
frábær svaladrykkur svo hann
eyddi öllum peningunum sín-
um í að koma honum á
markað. Á endanum varð hann
i
:
i