Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 17

Þeir voru stoltir af tímaritinu sínu félag-
amir og skáluðu á Hinkestenen.
Húmoristinn (t.v.) skýrir frá niðurstöðu fúndarins á „kontór" Hvíta lambsins.
hafði tekist til. Við barinn sat og stóð hópur
fólks í heitum samræðum um eitthvert
stórmál. í innri salnum var mikil einbeiting og
spenna við billjarðborðin en við hornborð eitt
sátu nokkrir karlar og hlógu mikið. Þeim varð
um og ó að sjá Ijósmyndarann og ekki leng-
ur hlátur í hug af einhverri ástæðu. Þessir
starfsmenn Berlingsku prentsmiðjunnar
settu upp englasvip og sögðust sko ekki
koma á svona staði nema einu sinni í mán-
uði eða svo. Jú, bjór drykkju þeir nú svolítið
oftar, ættu yfirleitt nokkra í ísskápnum
heima. Einn þeirra yngri í hópnum ætlaði
síðan hróðugur að breyta vörn í sókn og fór
að skammast út í grindhvaladráp (slend-
inga. Það var snarlega stungið upp í stráksa
og honum vísað til Færeyinga með þær
skammir. Eftir að Ijósmyndarinn fór að
munda vélina við billjarðborðin gátu vinirnir
tekið gleði sína á ný og pöntuðu meiri bjór á
línuna.
Eins og sjá má af þessu litla sýnishorni
eru dönsku krárnar með ýmsu sniði og
mannlífið fjölbreytt. Fjölmennt var á flestum
stöðum þá daga sem við vorum á kráarrölt-
inu og sumsstaðar alltaf sneisafullt enda
„julefrokost" og glöggdrykkja út um allan
bæ. Það er í desember sem Danir skvetta
ærlega úr klaufunum og mætti ætla að þá
innbyrði þeir um helming ársbjórneyslunnar,
en hún mun vera um 130 lítrar á mann á ári
(eldri en átján ára). Jensen gefur skít í að
Hansen sjái hann fuilan í þessum mánuði -
og öfugt. Samt mátti raunar heita undan-
tekning að sjá verulega drukkið fólk á veit-
ingastöðunum.
Það sem helst einkennir dönsku vertshús-
in og krárnar er að þar ríkir glaðlegt og af-
slappað andrúmsloft - engin firring - og að
gestirnir eru á öllum aldri og úr ýmsum
stéttum. Sumir dvelja lengi, aðrir skemur og
gamla tuggan um að Danir kunni að „hygge
sig“ fékkst staðfest. Þeir kunna nefnilega þá
list að sitja í rólegheitum yfir ölglasi eða mat-
arbita og vínglasi án þess að úr því þurfi að
verða langtímadrykkja og læti. En þeir eiga
líka aldagamla hefð að baki.
Það er kannski engin ástæða til svartsýni
hér um að margir áratugir þurfi að líða áður
en notaleg krármenning næst. Ekki ef tekið
er tillit til hversu fljót við erum að tileinka okk-
ur nýjungar og ekki ef miðað er við öll höfða-
tölumetin okkar. Við verðum áreiðanlega
búin að koma okkur upp gamalli krárhefð á
örfáum árum.
mundi allt loga í slagsmálum heima.“ Niður-
staða fundarins á kontór Hvfta Lambsins
var: „Þú verður glaður af öli en fullur af
brennivíni."
Jette og Rikke í árlegri pílagrímsferð að
smakka jólaglöggið á Hviids Vinstue.
Undantekning að sjá
verulega drukkið fólk
HINKESTENEN í Kristjáns IX götu er
hvorki í nýjum eða gömlum stíl, heldur
ósköp venjuleg dönsk ölstofa. Þar eru tvö
frekar en eitt billjarðborð í innri sal. Blaða-
menn halda mikið til á Hinkestenen, sem og
aðrir starfsmenn Berlinske Hus, en það er
einmitt hinu megin götunnar. Margir slíkir
voru á staðnum síðdegis á þriðjudegi og þar
var bjórinn virkilega í hávegum hafður.
Við eitt borðið sátu fjórir karlmenn og ein
kona niðursokkin í að yfirfara nýútkomið
tímarit sem tveir mannanna reyndust standa
að. Það var skálað hressilega þar sem vel
Fransk-amerísk kaffihús
spretta upp í Kaupmannahöfn
CAFÉ DAN TURÉLL 1977 í Store Regne-
gade er af allt öðru sauðahúsi en tvö fyrr-
nefndu vertshúsin. Það er nefnt eftir þekkt-
um dönskum rithöfundi og er eitt af „kaffi-
húsunum" í fransk-amerískri stílblöndu sem
sprottið hafa upp í Kaupmannahöfn á
undanförnum árum. Þessir staðir eru mjög
vinsælir meðal yngri listamanna og uppa.
Þar er bjart, mikið um spegla og króm og
stórt barborðið er í aðalhlutverki.
Það var ekki eins þétt setinn bekkurinn á
Dan Turéll og víða annars staðar þetta
sunnudagskvöld og andrúmsloftið allt öðru-
vísi. Nokkrir gestanna dreyptu á bjór, aðrir
léttvíni og enn aðrir létu sér nægja kaffisopa
yfir rólegu spjalli. Fjörið var helst við spila-
kassa í anddyri og billjarðborð í hliðarsal, en
billjarð virðist í tísku á veitingastöðum Dana
um þessar mundir.
Smart ung stúlka, Pia Olsen, var eins og
sniðin inn í umhverfið þar sem hún sat við
barborðið, drakk kaffi og las dagblað. Um-
hverfið kom henni ekki við fyrr en kærastinn
kom og kyssti hana létt á kinnina. Pia sagð-
ist oft koma við á kaffihúsi eftir vinnu til að fá
sér kaffibolla og líka stundum á kvöldin til að
hitta kunningjana. Þá fær hún sér gjarnan
léttvín, aldrei bjór. Á gamaldags vertshús fer
hún aldrei.
Hann bað um bjór á Iínuna þessi er hann
hélt hann væri laus við ljósmyndarann.
En ljósmyndarinn lék á hann.
Auðvitað leyndust íslendingar í Hviids
Vinstue. Þau Sigurður Karlsson og
Guðrún H. Þórarinsdóttir þekktust af
Mogganum.
2.1bl. 1989 VIKAN 17