Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 22

Allir hlæja á öskudaginn
/írslabelgir fá útrás á
skrautlegum öskudegi Akureyringa.
En dagur gleði var fyrr á öldum dagur
iðrunar og yfirbóta.
TEXTI OG MYNDIR:
GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON
Rauður, gulur, grænn og blár, allir regn-
bogans litir. Kanínur og kúrekar, kínverjar,
kaktusar og kolkrabbar. Jaflivel tveir snáð-
ar í Súperman búningum. Litríkir ærsla-
belgir tröllríða á hverju ári miðbæ og út-
hverfúm Akureyrar í leit að sælgæti og
verðlaunum fyrir vel sungnar vísur. Þetta
gerist á öskudaginn þann áttunda febrúar
og hápunktinum er náð þegar köttur er
sleginn úr skreyttri tunnu á torginu í mið-
bænum. Þá eru krakkarnir komnir með
fúlla sekki af sælgæti og öðrum gjöfum
eftir að hafa gengið í stórum hópum á vit
fyrirtækja bæjarins og tekið lagið.
Öskudagur sem áður var dagur iðrunar er
nú dagur gleði og ærsla eða eins og vísan
segir:
Þessar hnátur
voru í litríkara
lagi og létu sig
ekki muna um
nýtísku hár-
greiðslu í litum
regnbogans.
„Allir hlæja á öskudaginn,
ó mér finnst svo gaman þá,
hlaupa litil böm um bæinn,
bera poka til og frá.“
„Yngstu börnin standa stjörf yfir lita-
dýrðinni og látunum í miðbænum á
öskudaginn. Við verðum að teyma krakk-
ana í bandi svo þau týnist ekki, því þau
góna bara á allt tilstandið og horfa ekkert
SeðaP'
KSSS-**