Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 28

Götumynd frá Babylon. Bryndís, Pamela og Ásta Rós til vinstri á myndinni.
Sölumenn á úlfalda í nágrenni pýramid-
anna.
lendingarstaðurinn vera eins og eldspýtu-
stokkur inni á milli trjánna.
En þetta gekk allt vel og íslendingarnir
sem voru að vinna þarna tóku vel á móti
okkur. Einn þeirra fór með okkur og sýndi
okkur hvernig íbúamir bjuggu og lifðu á
þessum afskekkta stað í frumskóginum.
Það sem mér fannst undarlegast var að
það sást ekkert kvikt þama, engin dýr eða
ftiglar. Okkur var sagt að það væri búið að
drepa það allt og borða. Við komum að
einhverju sem átti víst að kalla heimili.
Það var allavega tágaþak og þar var
bmggstöð. Þar var verið að eima vín og
það fór allt í gegnum plastrennur.
Fólkið bjó í kofum í kring sem vom ör-
fáir fermetrar en atvinnan var að eima vín
sem það síðan seldi. Maður virti auðvitað
fyrir sér þessa lifnaðarhætti fólksins. Mað-
ur tók eftir því að fólk var með tyggi-
gúmmí í eyrunum. Við fómm að íhuga
hvers vegna það væri og var sagt að það
væri til að verjast flugunum. Flugumar
sækja nefhilega mikið í eyrun á fólki.
Heimferðin frá Okitipupa er minnis-
stæð. Þegar við vomm lent þá vomm við
keyrð til staðar þar sem átti að sækja
okkur. En það hafði orðið einhver mis-
skilningur og við biðum lengi. Þetta var
við brú og þar var bæði útimarkaður og
þar fóm hjónavígslur fram. Eftir nokkurra
klukkutíma bið fór okkur ekki að verða
um sel og fómm því yfir brúna að ná okk-
ur í leigubíl. Það er sú hræðilegasta öku-
ferð sem ég hef nokkm sinni farið í. Maður
fékk á tilfinninguna að bílstjórinn keyrði
með lokuð augun. Vegirnir virtust góðir
þarna en þegar maður leit ofan í ámar
vom allstaðar bílar af öllum stærðum sem
höfðu ekið út af. Ég veit ekki hvort þeir
létu bílhærin bara vera eða hvort þeir
höfðu ekki undan að draga þau uppúr. En
þetta var hræðilegt að sjá.
Umferðin var hroðaleg í Lagos og það
virtust ekki gilda nein umferðarlög þar.
Það gilti bara hver var sterkari. Maður sá
árekstra og að bílstjórarnir hlupu út úr bíl-
unum og slógust og sá sem náði yfirhönd-
inni hann var í rétti. Enda var mikið af
beygluðum og hræðilega útlítandi bílum.
maður skildi varla hvemig hægt var að aka
sumum bílunum.
Strætisvagnarnir vom líka furðulegir. í
fýrsta skipti sem ég sá einn slíkan varð ég
undrandi. Hann var fullur af fólki og svo
var auk þess hangið utan á honum hvar
sem hönd á festi. Það sást varla í strætis-
vagninn fyrir fólki. Slys á fólki em líka tíð.
Leiðin lá til írak
— Það hefur verið mikil breyting að
koma frá svörtustu Afríku og til
múhameðstrúarlands? Hvar vomð þið í
írak?
— í Bagdad. Maðurinn minn fór að vinna
hjá þýsku verktakafyrirtæki sem tekur að
sér að byggja verksmiðjur um allan heim,
sandsteinsverksmiðjur ogh kalkverksmiðj-
ur. í þetta skiptið vom það sandsteina-
verksmiðjur sem verið var að byggja á
tveimur stöðum. Það var líka verið að
byggja í borginni Basra en þar vom mikil
stríðsátök.
írak er gjörólíkt Nígeríu, fatæktin ekki
eins áberandi og borgirnar tiltölulega
hreinar. Margt kom okkur á óvart. Ég held
að írakar hafi haft það mjög gott fyrir
stríðið. Kannski er það sannleikurinn að
fatæktin er meira falin en annarsstaðar, til
dæmis í Nígeríu. frakamir em miklu hrein-
legri en aðrir arabar og ég tala nú ekki um
fólkið í Nígeríu, og jafhvel duglegri að
vinna og bjarga sér. Bæklað fólk er til
dæmis ekki áberandi í írak þrátt fyrir
stríðið. En andrúmsloftið var á þessum
tíma dálítið þrúgandi vegna stríðsins. Her-
menn vom vopnaðir á húsþökum og með
fallbyssur. Samt virtist allt líf í borginni
með eðlilegum hætti.
Hins vegar þegar maður opnaði fyrir
sjónvarpið þá fór ekki á milli mála að það
var stríð. Það var mikið sungið af þjóðlög-
um í sjónvarpinu, líklega átt að vera eins
konar þjóðernisvakning. Flestar kvik-
myndir vom stríðsmyndir og meðal ann-
ars vom sýndar amerískar stríðsmyndir
átakanlega lélegar sem við furðuðum okk-
ur á hvar væri hægt að grafa upp. Svo var
sýnt látlaust frá vígvöllunum, átökin og
dauðir íranir. Þetta hefur kannski átt að
vera hvetjandi í stríðsrekstrinum.
Styrjöldin minnir á sig
— Eitt sinn vom tveir Þjóðverjar sem
unnu í írak að fara heim. Við buðum þeim
heim að borða áður en þeir fæm. Þegar
við sátum yfir borðum, sjónvarpið var í
gangi og það var verið að sýna kvikmynd,
en þá var dagskráin allt í einu rofin. Frétta-
þulur byrjaði óðamála að gefa einhverjar
skýringar án þess að við skildum orð af
því. Við vissum ekki hvað var að gerast. En
svo byrjuðu lætin, áköf skothríð úr loft-
varnabyssum sem stóð nokkuð lengi. Him-
inninn var eins og í logum. Við héldum að
það væri loftárás. Síðar kom í ljós að flug-
vél frá flugvelli í írak hafði farið í loftið án
leyfis. Það var því haldið að um óvinaflug-
vél væri að ræða.
Annar Þjóðverjinn var fullorðinn maður
sem mundi heimsstyrjöldina. Hann var
rólegur en leiddi okkur mæðgumar undir
stiga og þar biðum við á meðan ósköpin
gengu yfir. Þetta var geysilega einkennileg
tilfinning og ógleymanleg. Maður vissi að
það var stríð og hugsaði með sér, hvað
gerist nú?
í annað skipti vomm við þrjár einar
heima mæðgumar því maðurinn minn var
í Basra en þangað varð hann að fara í
hverri viku vegna vinnunnar. Við tókum á
móti tveimur Þjóðverjum sem vom að
koma til landsins til vinnu. Við vomm að
horfa á sjónvarpið en aldrei þessu vant var
mjög spennandi mynd. Þá var dagskráin
enn einu sinni rofin. Skyndilega var him-
inninn eins og hér heima á gamlárskvöld.

28 VIKAN 2. TBL. 1989