Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 50

koma til baka og fara út um sömu dyrnar.
Þú tókst aðeins eftir klæðnaðinum, hann
var sá sami, konan var önnur. Þerna fer inn
og þerna fer út. Sama máli gildir með raf-
virkjann, þó er ég viss um að hann hefði
tekið eftir ungri og fallegri þernu. En þar
sem hún var bara venjuleg miðaldra kona
þá er bara tekið eftir búningnum, ekki
konunni sjálfri!"
„Hver var þetta?“ hrópaði Rhodes.
,Já, það,“ svaraði ég. „Það verður auð-
velt að finna það út. Það hlýtur annað-
hvort að hafa verið frú Granby eða ungfrú
Carruthers. Granby ætti hægt með að
ganga með hárkollu á meðan hún væri að
kynna sig sem frú Granby. Samkvæmt lýs-
ingunni á hári hennar er sá möguleiki fýrir
hendi. Svo tæki hún hana ofan á meðan
hún væri að leika hlutverk þernunnar.
Einnig ætti ungfrú Carruthers hægt með
að setja á sig hárkollu á meðan hún kæmi
áætlun sinni í verk. Ég er ekki í nokkrum
vafa um að það tekur ykkur ekki langan
tíma að komast að hinu sanna í þessu máli,
en sjálf hallast ég frekar að þeirri skoðun
að ungffú Carruthers eigi þarna hlut að
máli. Já, ég er heldur á því að svo sé.“
Þetta er raunar endir sögunnar, elskurn-
ar mínar.
Carruthers var falskt nafn, auðvitað - en
hún var sú rétta! Það var geðveiki í ætt-
inni, að mér skilst. Þegar ffú Rhodes, sem
var ákaflega kærulaus og háskalegur öku-
maður, keyrði yfir litlu dóttur hennar og
banaði henni, þá fór það alveg með aum-
ingja manneskjuna. Þetta magnaðist þar til
um algera geðveiki var að ræða. Henni
tókst að Ieyna þessum heilsubresti fyrir
fjölskyldu sinni. Hún skrifaði frú Rhodes
hvert hótunarbréfið á fætur öðru og veitti
henni effirför í Iangan tíma á meðan hún
beið eftir hinu fullkomna tækifæri til þess
að verða henni að bana. Hún var eins og
margt geðveikt fólk ákaflega kæn og út
Kað voru þessi
sem komu upp um
morðingjann.
undir sig. Hún póstlagði hárkolluna og
þernubúninginn strax næsta morgun. En
þegar farið var að ganga á hana og hún tek-
in í hverja yfirheyrsluna af annarri brotn-
aði hún niður og játaði verknað sinn. Vesa-
lingurinn er auðvitað á hæli núna - Brad-
moor. En þetta var þrátt fyrir það ákaflega
vel skipulagður glæpur.
Petherick kom til mín nokkru seinna og
færði mér mjög fallegt bréf frá Rhodes. Já,
ákaflega fallegt bréf. Og þá spurði gamli
vinur minn hvernig mér hefði dottið í hug
að þetta væri Carruthers en ekki frú
Granby, þær hefðu báðar komið til greina
og hann sá ekkert sem benti neitt frekar á
Carruthers.
„Ó, jú, góði minn,“ svaraði ég, „Það voru
þessi „g“. Það er ákaflega vinsælt í bókum
að tala um aðal, eða þetta fólk sem er alltaf
á hestum á veiðum og að þetta fólk er ekki
látið bera ffam „g“. Þetta er að mestu leyti
hætt, ég þekki ekki nokkra manneskju sem
gerir þetta nú til dags. Að minnsta kosti
ekki neina undir sextugu. Nú, þá sagði að
hún væri um fertugt og þá fannst mér eins
og hún væri að afleika hlutverk."
Ég ætla ekkert að þreyta ykkur á því sem
Patherick svaraði — en það var mjög lof-
samlegt og ég gat náttúrlega ekki stillt mig
um að vera ffernur ánægð með sjálfa mig,
þó að ég segi sjálf frá. Og ég er viss um að
allt hafi farið á besta veg fýrir alla aðila,
auðvitað að undanskilinni aumingja frú
Rhodes, sem er ekki á meðal okkar, og svo
Carruthers, sem bilaðist svona. Já, það sem
ég var að reyna að segja var það að stund-
um vefja örlagaþræðirnir... Nei, þetta er
ekki rétt... Stundum spinna örlagavefirnir
sterkan þráð úr stórri flækju...?
Rhodes er giftur aftur góðri stúlku og
þau eiga lítinn dreng núna. Þess vegna datt
mér í hug að segja ykkur þessa sögu. Þau
hafa skrifað mér og beðið mig um að vera
guðmóður barnsins. Þetta er ákaflega
fallegt af þeim, finnst ykkur það ekki,
elskurnar mínar?
Voru þetta ekki örlagavefir sem
spinna ... ? Eða örlagaþræðir að vefa... ?
Ég vona bara að ég sé ekki búin að láta
dæluna ganga of lengi og sé að þreyta
ykkur, ég... D
líj p / G'ill SEftÍlft FyR.i(L My/f>t T ft SPRcTi 5ft ZE. 'dFREíM FiSKft EÐU
L Á
REíei- ac-jb© SK..4T. Ö'AP-IC ö-sr Ki/fíÐ ^+nvpTn
t'aioo KB.PP
/ Z STÍ'JO ICÍAJbiAJ ÍÖMLO ftEST HiTft >
HR&u- sft (\LbQ T > z s / Fi-UC.- FÍLftGr Sft //- V PRHC HELTi CftFF/fF séjfneiP ftLÍjiÐ
HiTft SiMtO 3 > JÚF- Fd-Ri RiSTU —v ■■■■- > T , /
LOKft HKbP V— * > TÍMft- MftRK FfHÍJ ■ '•m\r • > 'fí HÖFBÍ EÍA! V
"C&fO R'oM i/ TftLft . / > TÍjAjft r*fí/L STARF- KtUKTÍ H ,/ > V
5 ÞR.EP E ,/ —T— v > ,/ PÍ5/C S&.TÍ V '
/ L UftBft ÚR'ÖK/Í > i>L- STfíFuft. KoAfíyj- T ftt-ft "
MMKí- /VAF/J 'fK Li T- i /JaJ > > fiFHtA/a/ ÚR, L'ftAJÍ
50 VIKAN 2. TBL.1989