Vikan - 09.02.1989, Blaðsíða 16

— Leifur, hvaðan ertu og hvenær varstu
fyrst var við að þú hefðir óvenjulegar
gáfur?
„Ég er 23 ára gamall garðyrkjumaður,
feddur og uppalinn í Borgarfirði. Ég fann
ekki neitt fyrir þessu til að byrja með
nema hvað ég var dálítið myrkfelinn og
frekar draumlyndur og ímyndunargjarn.
Ég hef þó alltaf séð óljóst bregða fyrir litl-
um verum eins og álfum og púkum án
þess að gefa því neinn sérstakan gaum
vegna þess að ég mótaðist af fólki sem leit
á efhisheiminn sem hið eina raunverulega
og fékk því enga staðfestingu á því sem ég
sá og fann. Líklega uppgötvaði ég þessa
hæflleika svo seint vegna þess að ég sé
ekki svo mikið, heldur finn ég því meira
og fe hugboð. Áður fyrr þurfti ég að kom-
ast í ákveðið hugarástand til að geta séð.
Nú sé ég einna helst orkustrauma og út-
geislanir, eða árur manna, frekar en yfir-
skilvitlegar verur.“
— Hvenær fékkstu sönnun fyrir því að þú
værir skyggn?
„Það var í janúar 1987 þegar ég var með
vinkonu minni. Þá sé ég fyrir mér undar-
legan mann standa í gættinni og vera að
horfa á okkur, nema hvað hún minnist á af
fyrra bragði að henni sýnist einhver mað-
ur vera þarna.
Ég staðfesti þetta og brá henni mjög, því
að hún hafði haldið að þetta væri bara vit-
leysa í sér. Ég var þá í leiðsluástandi svo ég
tók þessu rólega, þar til daginn eftir þegar
ég var með sjálfúm mér að ég áttaði mig á
því hvað væri á ferðinni. Vinkona mín varð
mjög hrædd og einhvern veginn reyndi
veran að róa hana, en það hafði bara þver-
öfúg áhrif þegar hún heyrði aðra rödd en
mína.“
— Var þessi vera stödd þarna í ákveðn-
um tilgangi?
„Spíritistar eða andatrúarmenn tala
gjarnan um að hver maður hafi eina eða
fleiri verndarverur sem eru oftast framlið-
ið fólk eða verur á öðru sviði og starfa þá
gjarnan í geðlíkamanum sem er einn af
innri líkömum manna. Ég komst að því
seinna að þetta hafi verið verndari minn á
þeim tíma. Hann var ffá annarri plánetu og
hafði hann tekið að sér að hjálpa mér að
„opna“ þessar dulargáfur og þroska næmi
mitt. Þegar ég var búinn að átta mig á þess-
um annarlegu hæfileikum mínum hvarf
hann og aðrir hafa komið í staðinn. Ég var
smeykur við hann í fyrstu en honum tókst
að koma mér í skilning um að hann væri
hér til að hjálpa mér. Hann var alltaf hjá
mér og með tíð og tíma gat ég stillt mig
inn á tíðnisvið hans. Það var góð tilfinning
sálrænt séð að ég fann að það er alltaf ein-
hverjir að handan sem hafa auga með okk-
ur og maður er því aldrei einn. Hins vegar
kom þetta miklu róti á heimsmynd mína,
þar sem ég hafði talið mér trú um að slíkt
gæti ekki gengið. Einnig varð ég svolítið
argur út af því að geta ekki átt mín einka-
mál í ffiði. Aftur á móti varð ég var við að
mér gekk miklu betur að nudda fólk, sem
ég hafði tekið upp á að gera um þetta leyti.
Ég var nokkuð hvekktur af því mér
fannst eins og einhver ytri og innri þrýst-
ingur hafi verið að reyna að hafa áhrif á
mig. Seinna komst ég að því að það var
verndari minn og mín æðri vitund sem var
16 VIKAN 3. TBL. 1989
■ ... sœtti mig við, eða
neyddist til að samþykkja,
að fleira vœri á sveimi í
þessum heimi en augað
fœr greint og hœgt er að
þreifa á.
■ Það má reyndar finna
sálfrœðilega skýringu á
flestum ef ekki öllum
þannig yfirskilvitlegum
fyrirbœrum, sem er ein-
hvers konar undirrót þess
sem á eftir kemur.
■ Ég var búinn að þrá
þessa ferð í mörg ár og
var hún mjög mikilvœgur
reynslutími fyrir mig.
að reyna að fá mig til að opna augun fyrir
þessum andlegu hæfileikum mínum. Ég
sannfærðist endanlega um þennan tilgang
verndara míns þegar ég var á leið til
Reykjavíkur með Akraborginni. Þá tek ég
eftir því þegar ég er kominn í land að ég
ramba í öfuga átt við leið mína inn í bæinn
sem er ekkert óvenjuiegt. Ég geng eftir
Tryggvagötu og staðnæmist við glugga þar
sem stendur á skilti Þrídrangur. Það sagði
mér ekki neitt, nema hvað í glugganum
stóð miðilsþjálfun. Ég affæð að líta inn og
sé ég þá verndara minn fyrir ffaman mig
og átta ég mig þá á því að hann hafði
leitt mig þangað. Ég fór beint á námskeið-
ið og síðan hef ég mikið umgengist fólk
sem er að þroska sig með sjálffækt og and-
legum aðferðum sem Þrídrangur stendur
fyrir."
Að geta allt í einu
séð álfa og árur
— Hvaða áhrif hafði þetta námskeið á
þig?
„Ég læknaðist alveg af svefherfiðleikum
sem ég hafði lengi þjáðst af. Svefhleysið
kom mikið niður á næmni mínu því það
hafði gert mig afskaplega þunglyndan og
neikvæðan. Maður sem er neikvæður og
með slæmar hugsanir dregur til sín and-
rúmsloft og hugsanir sem samsvara hans
eigin bylgjum og gefur slæmt hlutskipti t
lífinu, eða það sem sumir kalla „ill örlög"
Þá hlýtur viðkvæmur eða næmur maður
eins og ég var, sem hefur sterkar og
sveiflukenndar tilfinningar, og mikla hug-
mögnun og athafnarkraft, að draga til sín
mun hrikalegri og meira niðurbrjótandi
orkusveiflur frá umhverfinu heldur en hjá
manni sem er jafhari og jarðbundnari.
Enda var ég stöðugt með martraðir og
slæmar draumfarir á milli þess sem ég gat
lítið sofið.
Á þessu námskeiði sætti ég mig við, eða
neyddist til að samþykkja, að fleira væri á

sveimi í þessum heimi en augað fær greint
og hægt er að þreifa á. í raun hafði ég þráð
þetta lengi en á þessu námskeiði fékk ég
sterka persónulega staðfestingu, sem olli
hjá mér varanlegri hugarfarsbreytingu og
sem veitti mér innri frið. Það sem ég verð
var við er að fólk með andlega hæfileika
þráir afar sterkt að gera eitthvað við þetta.
Þetta truflaði mig nokkuð í byrjun því ég
vissi varla í hvorn fótinn ég ætti að stíga.
Ég ætlaði mér að geta læknað allt og alla
og sjá hitt og þetta fyrir fólk. Að geta allt í
einu séð álfa og árur og annað er sambæri-
legt við lítinn krakka sem hefur fengið í
hendurnar skemmtilegt leikfang sem er
gaman að, til að byrja með.
Skömmu síðar fór ég á námskeið hjá
konu sem hefur mjög miklar dulargáfur og
hjálpaði það mér mikið. Þá áttaði ég mig
betur á því hvar mínir hæfileikar lágu og
ég gerði mér ljóst að ég yrði að koma mér
niður á fast land Ég ákvað að breyta um
umhverfi og fór vorið ’87 til vinnu í Þýska-
landi til að jafna mig og finna mig betur.
Þar fékk ég kærkomna hvíld ffá þessari
aukagetu minni því Þjóðverjar eru mjög
jarðbundnir og „raunsæir". Þetta var mikil-
vægur umþóttunartími, einnig hafði ég um
þessar mundir farið á sjálfstyrkingarnám-
skeið hjá Þrídrangi sem veitti mér aukið
sjálfstraust og ég fann betur hvað ég vildi
fá út úr lífinu.
Það er nógu erfitt fyrir venjulegan mann
að búa við ys og þys borgarlífsins og
streitu sem því fylgir, þegar ekki bætast
ofan á skynjanir úr öðrum heimi, sem
draga athyglina frá því sem þarf að ein-
beita sér að í augnablikinu. Eins og að
aka bíll og tala við samferðamann sinn á
meðan að alls konar geðsveiflur, straumar
og undarlegar verur svífa fyrir hugskots-
sjónum. Náttúrlega fær maður hjálp til að
yfirvinna þetta aukaálag, eins og t.d. frá
verndurum mínum.“
— Segðu mér meira af samskiptum þín-
um við verndarverur þínar?
„Eitt sinn er ég lá veikur, komu til mín