Vikan - 09.02.1989, Blaðsíða 6

Þá vildi þad til
ad ég þoldi ekki
þennan núver-
andi mann minn
TEXTI: BRYNDÍS KRISTJÁNSDÓTTIR MYNDIR: PÁLL KJARTANSSON, O.FL.
- Ævi listakonu getur verið ærið
viðburðarík, eins og fram kemur í
viðtalinu við Sigrúnu Jónsdóttur í
Gallerí Kirkjumunum, en hún hefur
nýlokið við að gera hátíðarhökul fyr-
ir Siglufjarðarkirkju og hefur gert
marga fagra gripi í gegnum tíðina,
en kirkjulist er henni þó kærust. Hún
varð einstæð móðir með þrjú börn
aðeins 21 árs, hefur gifst þrisvar
sinnum en helgar líf sitt listinni.
„Hvað má ég gefa þér?“ sagði hún við
fjögurra ára son minn um leið og hún sá
hann. Við áttum stefhumót við Sigrúnu um
hálfsexleytið og þar sem enginn var heima
til að passa Egil, þá varð hann að koma
með mömmu sinni í viðtalið. Sigrúnu
hafði ég hitt daginn áður þegar hún sýndi
mér hökulinn fagra fyrir Siglufjarðarkirkju,
en barnið hafði hún aldrei séð. „Spiladós!"
Svaraði sá stutti án þess að hika. „Nei,
heyrðu Egill minn,“ sagði ég ávítandi. „Hér
er engin spiladós". í því kom Sigrún með
innpakkaðan jólapakka og rétti strák. Hann
byrjaði strax að rífa hann upp, og viti
menn! í pakkanum var eins konar spiladós,
því innan úr honum kom barnahljóðfæri.
Bakhliðin á hátíðarhökli Siglufjarðarkirkju. Tónútsetning úr laginu fallega „Kirkju-
hvoll“ eftir séra Bjarna Þorsteinsson. Vegurinn upp Siglufjarðarskarð sem hverfur
síðan út í himinblámann. Fyrir miðju er táknmerki ætlað bæði Guði og frelsaranum.
Hökulhnn er handofinn úr ull og silki, fóðraður með silki og ísaumaður gull- og silf-
urþráðum.
Ég starði agndofa á þau og sagði svo við
Sigrúnu að það væri eins og barnið hefði
lesið hugsanir hennar. Hún brosti bara hin
rólegasta og sagði að það gerðist oft.
Söguhetja dagsins
Erindið við Sigrúnu var að hún segði
dálítið frá höklinum sem hafði verið til
sýnis daginn áður í Kirkjumunum í Kirkju-
stræti og jafhframt að hún segði dálítið frá
sjálffi sér. Það hefur verið nokkuð hljótt
um Sigrúnu undanfarið, en þannig hefur
það ekki alltaf verið. Hún var mikið á milli
tannanna á fólki hér á árum áður. „Ég var
eiginlega söguhetja dagsins. Mér fannst,
eins og flestum, gaman að hlusta á
skemmtilegar sögur sem gengu um bæinn
og uppgötvaði svo að þessar sögur voru
um mig! Ættingjar mínir og aðrir urðu yfir
sig hneykslaðir á mér þegar ég skildi við
fýrsta manninn minn, þá aðeins 21 árs og
búin að eiga þrjú börn!“
Nú vekja skilnaðir litla athygli og sjald-
an hneykslun eins og þeir gerðu þegar
Sigrún var ung. Fjölskylda hennar og
mannsins hennar fýrrverandi sáu ekkert
gott við það sem hún gerði, en hún hélt
sínu striki og dreif sig þar að auki í
Kennaraskólann. Hvernig gekk þetta hjá
henni að vera einstæð með þrjú lítil böm
og í skóla, það var jú hvorki dagheimili né
námslán að fá?
„Maður gat aldrei einbeitt sér að neinu
ákveðnu. Börnin skipuleggja tímann, eins
og þú veist. Ég hafði stelpur sem pössuðu.
Þær fengu lítið kaup en fengu í staðinn
frítt fáeði og húsnæði og svo ókeypis á
námskeiðin hjá mér.“
Námskeiðin?
,Já ég var með námskeið í öllu mögu-
legu, útsaum, vefhaði, teikningu, keramik.
Áður en ég fór í Kennaraskólann hafði ég
verið í Myndlista- og handíðaskólanum
hér hjá Kurt Schier. En eftir Kennaraskól-
ann fór ég á námskeið til Svíþjóðar, eins og
margir kennarar gerðu, til að ná mér í rétt-
indi til að kenna í framhaldsskólum. Þar
lenti ég svo í enn frekara listnámi. Heima í
myndlistaskólanum hafði mér verið sagt
að ég væri nokkuð góð, en þarna úti var ég
send beint út í skóg að teikna laufblöð! Þar
fékk ég mikla reynslu í gmndvallaratriðun-
um sem allt byggist á. Þegar strákarnir
mínir vom seinna að lesa undir læknis-
fræðina þá undruðust þeir hvað ég kunni
mikið í „anatomie", en það var vegna þess
að þetta þurfti ég að læra í listnáminu.
Vonbrigði með margt
Leikar fóra síðan svo að Sigrún fluttist
aftur heim frá Svíþjóð, eftir 10 ára dvöl
þar, giftist síðan í annað sinn og eignaðist
tvö böm í viðbót. En hvernig var að flytja
heim aftur fýrir 20—30 áram, eftir jafn
langa útivist?
„Varðandi vinnu mína þá nálgaðist það
að vera martröð, en það sem gerði útslag-
ið vora börnin mín. Ég á fimm börn: Ólaf
Þóri sem er læknir í Svíþjóð með tvær sér-
greinar, Svövu sem er kennari og með há-
skólapróf frá íslandi, Stokkhólmi og París,
Sigurð sem er læknir við Landspítalann í
Reykjavík auk þess sem hann kennir við