Vikan - 19.04.1990, Blaðsíða 27

hjá þeim Hauksdætrum, Jó-
hönnu og Báru. Þær hafa
keypt sér myndarlegt einbýlis-
hús við fallega strönd ekki
langt undan og hafa bæjar-
stjóra að næsta nágranna.
í fyrrasumar vann á barnum
hjá (jeim ungur piltur, Jóhann
að nafni, sem hafði áður verið
við barþjónustu í Tunglinu.
Sumarið á undan hafði starfað
hjá þeim stúlka frá Siglufirði.
„Ágætt að fá hingað til starfa
gott fólk að heiman. Það er
harðduglegt - og segir okkur
líka fréttir af því helsta..."
ÖFUNDAÐIR AF
ÖÐRUM
FARARSTJÓRUM
Fararstjórar Útsýnar I Port-
úgal í fyrrasumar voru þau
Gylfi Gunnarsson og hjónin
Jón Karl Einarsson og Ágústa
Helgadóttir. Ljúfmannlegt fólk
í alla staði. Stóðu þau fyrir fjöl-
breyttum skoðunarferðum og
var jafnan góð þátttaka I þeim
ferðum sem farnar voru. „Far-
arstjórar með hópa frá öðrum
löndum öfunda okkur alltaf af
þeirri miklu þátttöku sem er í
okkar ferðum,“ sagði Jón Karl.
„íslendingar koma ekki hingað
í eins stórum hópum og hinar
þjóðirnar. En við fyllum auð-
veldlega tvær rútur þegar við
förum í skoðunarferðir á með-
an t.d. Bretarnir fella hvað eftir
annað niður sínar ferðir vegna
þátttökuleysis. Það er bara
einu sinni þannig með landann
að hann vill fræðast sem mest
um þá staði sem hann ferðast
til og kynnast sem flestu af
eigin raun.“
LÍFLEGUR LAUGAR-
DAGSMORGUNNí
LOULÉ
Þá fáu daga sem blaðamað-
ur Vikunnar staldraði við í
Portúgal var boðið upp á
nokkrar ferðir og skemmtanir.
Fyrsta kvöldið fjölmenntu ís-
lendingar, ungir sem aldnir, á
Hótel Balaia þar sem þeir fylltu
veitingasal hótelsins sem ber
nafnið Gulldiskurinn. Óhætt er
að mæla með matnum á þeim
fallega stað. Á eftir fylgdi
fjöldasöngur sem þeir fóru létt
með að stjórna fararstjórarnir
Jón Karl, sem er fyrrverandi
skólastjóri Tónlistarskólans á
Akranesi, og Gylfi, sem m.a.
hefur unnið sér það til frægðar
að syngja um „Litla kassa"
með Þokkabót hér um árið.
Næst var það ferð til Faro
og Loulé á laugardagsmorgni.
Farið var á tveim hópferða-
bifreiðum undir leiðsögn Gylfa I
TWtttT
en hann var ólatur við að lýsa
því sem fyrir augu bar. Gróðri
og gróðurleysi ef ekki var öðru
til að dreifa. Ekið var um sveitir
Algarve, þar sem hvarvetna
mátti sjá ólífu-, möndlu- og
appelsínutré, til markaðs-
bæjarins Loulé. Þangað koma
bændur akandi með vörur sín-
ar á laugardagsmorgnum í
skrautlegum kerrum og
vögnum. í stóru markaðshús-
inu er svo til sölu kjöt, fiskur og
grænmeti auk handunninna
listmuna. í hliðargötunum í
næsta nágrenni má svo finna
leðurlykt og heyra í margs
konar verkfærum úr hverju
húsinu á fætur öðru. Þar eru
hagleiksmenn að störfum og
hægt að fylgjast með þeim
smiða húsgögn, gera kopar-
muni og hina vönduðustu leð-
ur- og leirmuni.
Þegar ekið var af stað til
næsta áfangastaðar, Faro,
leitaðist Gylfi við að útskýra
hina skrautlegu turna á íbúð-
arhúsunum. Sagði þá hafa
tíökast allt frá tímum Mára á
þessum slóðum, en þeir hefðu
byggt hús sín með turnum til
að fyrirbyggja að draugar
gætu riðiö húsum.
Vinsældir bláu málningar-
innar kringum dyr og glugga
húsanna kvaö hann stafa af
þeirri trú innfæddra að sá litur
fældi burtu illa anda. Eins til að
halda burtu moskítóflugum.
„Ég skal ekki segja um hina
illu anda,“ bætti Gylfi við, „en
líkast til eru flugurnar litblindar
því þær leita inn í húsin þrátt
fyrir bláu málninguna."
HROLLVEKJANDI
BEINAKAPELLA
Þegar komið var til Faro, þar
sem íbúatalan er í kringum
fimmtíu þúsund, var fyrst
staðnæmst við Karmelíta kirkj-
Hún sat þolinmóð með sitt grænmeti til sölu við markaðshúsið
í Loulé. Efri myndin er frá fallegri götu í Faro.
una sem er sögð fallegasta
kirkjan þar í bæ en kirkjur eru
þar margar bæði stórar og
smáar. Það er þó ekki sjálf
kirkjan sem mesta forvitni vek-
ur heldur kapellan bakatil. Ein
þriggja beinakapella í Portúgal
en hún er síðan á átjándu öld
og eru allir veggir þaktir höfuð-
kúpum og leggjum manna,
sömuleiðis loftið. Eðlilegt að
hroll setti að ferðalöngunum er
þeir stigu inn í kapelluna. Yfir
dyrunum stóð: „Hugleiddu
lífshlaup þitt er þú stígur inn-
fyrir.“
Gönguferð um götur og
stræti Faro var hin ánægjuleg-
asta og kaffibolli á veitinga-
stað við aðaltorgið á eftir vel
þeginn á meðan þreytan leið
úr fótleggjunum.
SKÚTUSIGLING
Næst tók blaðamaður þátt í
bátsferð og ekki var þátttakan
síðri í þeirri ferð. Ekið var í
tveim hópferðabifreiðum til Vil-
amoura en þar hafa risið lúx-
ushótel fyrir milljónamæring-
ana sem gjarnan leggja skút-
um sínum og snekkjum þar við
land. Þar beið myndarleg
skúta hópsins og sigldi hún
með okkur meðfram ströndinni
þar til tekið var land I lítilli vík
þar sem slegið var upp grill-
veislu. Runnu sardínur og
kótilettur Ijúflega niður með
góðu hvítvíni. Að því loknu
tóku við sól- og sjóböð í tvo til
þrjá tíma og höfðu allmargir
roðnað rækilega á hörund
þegar haldið var heimleiðis
með skútunni síðla dags.
8.TBL. 1990 VIKAN 27