Vikan


Vikan - 26.07.1990, Blaðsíða 24

Vikan - 26.07.1990, Blaðsíða 24
AGATHA CHRISTIE TÝNCA, ERFEASKRAIN % M andamálið, sem ungfrú Violet \ m Marsh lagði fyrir okkur, var fremur \ í skemmtileg tilbreyting frá þessum \m venjulegu störfum. Poirot hafði w fengið stuttaralegt og formlegt bréf frá stúlkunni, þar sem hún bað hann um viðtal, og í svarbréfinu hafði hann sagt henni að koma til sín klukkan ellefu daginn eftir. Hún mætti stundvíslega - og reyndist vera há, lagleg ung kona, látlaus en snyrtileg í klæðaburði, djarfleg og viðskiptamannsleg í framkomu. Sýnilega kona sem ætlaði sér að komast áfram í veröldinni. Ég er ekkert hrifinn af þessum svokölluðu nútimakonum og þó hún væri svona snotur var ég henni ekkert hlynntur svona fyrirfram. - Mál mitt er fremur óvenjulegs eðlis, mon- sieur Poirot, hóf hún máls þegar hún hafði tek- ið sér sæti. - Það er best að byrja á byrjuninni og segja yður alla málavexti. - Gjörið svo vel, mademoiselle. - Ég er foreldralaus. Faðir minn var annar af tveimur sonum sjálfseignarbónda á lítilli jörð í Devonshire. Jöröin var léleg og eldri bróðir- inn, Andrew, fluttist til Ástralíu. Þar gekk hon- um mjög vel og hann varð ríkur maður á land- sölu. Roger, yngri bróðirinn, var ekkert hneigð- ur fyrir búskap. Honum tókst að afla sér ofur- lítillar menntunar og fékk skrifstofustöðu hjá litlu fyrirtæki. Hann kvæntist dálítið upp fyrir sig; móðir mín var dóttir fátæks listamanns. Faðir minn dó þegar ég var sex ára gömul. Og þegar ég var fjórtán ára fylgdi móðir mín á eftir honum í gröfina. Einasti ættingi minn á lífi var Andrew frændi, sem þá var nýkominn frá Ástralíu og hafði keypt litla jörð, Crabtree Manor, í heimalandi sínu. Hann var foreldra- lausu barni bróður síns ákaflega góður, tók mig til sín og fór á allan hátt með mig sem sína eigin dóttur. Þrátt fyrir nafnið er Crabtree Manor ekkert höfuðból, aðeins gamall sveitabær. Búskapur var frænda í blóð borinn og hann hafði ákaf- lega mikinn áhuga á ýmsum nýjum tilraunum í búskaparháttum. Þó hann væri elskulegheitin 24 VIKAN 15TBL. 1990
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.