Vikan - 26.07.1990, Blaðsíða 49

- Hér stendur að öruggast sé að standa uppi ó stól í
miðju herberginu, Mortimer. En það verður að
einangra stólfœturna. Þú verður því að lóta stólfœt-
urna standa í glösum, hrópaði frúin til eiginmannsins
innan úr skóp þar sem hún taldi sig öruggasta meðan
eldingunum laust niður hverri ó fœtur annarri...
litlu vitglóru sem þú hatöir. Eldingum slær
fimmtíu sinnum oftar niður f vatn en nokkurt
annað efni. Skrúfaðu fyrir. Æ, ég er viss um að
ekkert getur bjargað okkur. Mér virðist
helst... Mortimer, hvað er þetta?
- Það var bölv... mynd sem datt niður af
veggnum. Ég kom viö hana.
- Þá hlýturðu aö standa við vegginn. Aldrei
hef ég heyrt aðra eins óskammfeilni. Veistu
ekki aö ekkert leiðir betur eldingar en veggir?
Færðu þig undir eins! Auk þess varstu næstum
búinn að blóta. Hvernig geturöu verið svona
vondur þegar fjölskylda þin er í annarri eins
hættu? Mortimer, keyptirðu fjaðradýnu, eins
og ég sagði þér?
- Nei, ég gleymdi því.
- Gleymdir því! Það getur kostaö þig lífið.
Ef þú heföir fjaðradýnu núna gætirðu lagt hana
á mitt gólfið og lagst á hana. Þá væri þér alveg
óhætt. Komdu hérna - flýttu þér, áður en þú
fremur fleiri heimskupör.
Ég reyndi en gat ekki lokaö skápnum þegar
við vorum bæði komin inn í hann nema eiga á
hættu að kafna. Ég tók nokkrum sinnum and-
köf og ruddi mér svo braut út aftur. Konan mín
kallaði á eftir mér:
- Mortimer, það verður að gera eitthvað til
að bjarga þér. Fáðu mér þýsku bókina sem
liggur á arinhillunni og kerti. En kveiktu ekki á
því. Gefðu mér heldur eldspýturnar og þá get
ég kveikt á því hérna inni. Það eru leiðbeining-
ar um þetta efni í bókinni.
Ég náði í bókina - það kostaði mig einn
vasa og nokkra aðra brothætta smámuni. Kon-
an mín lokaði skápnum og kveikti á kertinu. Nú
hafði ég augnabliks frið en þá kallaði hún: -
Mortimer, hvað er þetta?
- Bara kötturinn.
- Kötturinn! Ó, við erum glötuð! Náöu I
hann og lokaðu hann inni í skápnum undir
vaskinum. Flýttu þér, góði, kettir eru fullir af
rafmagni. Ég er viss um að allar hættur þess-
arar nætur gera mig gráhærða.
Aftur heyrði ég hálfkæft snökt. Annars hefði
mér ekki dottið í hug að leggja út í annað eins
ævintýri í myrkrinu. Ég hófstþví handa-hnaut
um stóla og rak mig á alls konar hindranir sem
flestar voru harðar og með hvössum brúnum -
og loks tókst mér að króa kisu uppi á komm-
óðu eftir að hafa brotið fjögur hundruð dala
virði af húsgögnum og dóti. Nú heyrðist sagt
inni í skápnum:
- Hér stendur að öruggast sé að standa
uppi á stól í miðju herberginu, Mortimer. En
það verður aö einangra stólfæturna. Þú verður
því að láta stólinn standa í glösum (Ftz! búm-
bang!) Ó, heyrðirðu þetta? Flýttu þér, Mort-
imer, áður en þær hitta þig.
Mér tókst að finna glösin og koma þeim fyrir
á réttum stöðum. Það voru síðustu glösin á
heimilinu því þá var ég búinn að brjóta öll hin
og nú beið ég frekari fyrirskipana.
- Mortimer, hér stendur: Wáhrend eines
Gewitters entferne man Metalle, wie z. B.
Ringe, Uhren, Schlussel etc., von sich und
halte sich auch nicht an solchen Stellen auf,
wo viele Metalle bei einander liegen, oder mit
andern Körpern verbunden sind, wie an
Herden, Gefen Risengittern u. dgl. Hvað þýðir
það, Mortimer? Á maður að hafa málmhluti í
kringum sig eða halda sig í hæfilegri fjarlægð
frá þeim?
- Ég veit það varla. Þetta virðist dálítið flók-
ið mál. Öll þýsk ráð eru svo flókin. Annars held
Frh. á næstu síðu
15TBL.1990 VIKAN 49